Zawieprzyce to wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Spiczyn, nad rzeką Wieprz. Najprawdopodobniej na początku XV wieku istniał tu zamek obronny, ochraniający trakt królewski wiodący na Litwę. W latach 1674-1679 właściciel Atanazy Miączyński na miejscu starego zamku wybudował pałac barokowy, oficynę, kaplicę pw. św. Antoniego Padewskiego oraz lamus. Na wschód od pałacu założono regularny ogród spacerowy. Autorem przebudowy był Tylman z Gameren - wybitny architekt epoki baroku. W XIX wieku zespół pałacowy otoczono wysokim murem z arkadami i bramą wjazdową. 

W Republice Czeskiej turyści mają niepowtarzalną szansę odwiedzić nie tylko zamki i pałace należące do starych czeskich rodów szlacheckich, ale także rezydencje, w których szlachta mieszka do dziś. Zapraszamy na wycieczkę do siedzib Schwarzenbergów, Sternbergów, Lobkowiczów i Kinskych.

Teresin to gmina wiejska w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim. Nazwa Teresin wzięła się od Teresy, córki właściciela Nieborowa Jerzego Radziwiłła, do którego należał Teresin. Dlatego corocznie organizowane są wspólne imieniny mieszkanek o imieniu Teresa pod nazwą „O Teresach w Teresinie”. Gmina Teresin znana jest przede wszystkim z klasztoru franciszkańskiego Niepokalanów, a w nim jedynej w świecie zakonnej straży pożarnej oraz najstarszej w Polsce katolickiej rozgłośni radiowej.

Kutno to miasto położone w centralnej Polsce, w województwie łódzkim, na skrzyżowaniu dwóch autostrad A1 i A2. Kutno rozwinęło się z osady wiejskiej. W końcu XIII wieku znalazło się w granicach prowincji łęczyckiej. U schyłku XIV wieku Kutno leżało w ziemi rawskiej, w okręgu gostynińskim. W 1462 roku zostało włączone do Korony i znalazło się w granicach powiatu gostynińskiego.

Od XIV do XVII wieku Kutno stanowiło własność Kucieńskich herbu Ogończyk. Pierwszym znanym właścicielem Kutna był Andrzej z Radzikowa, syn kasztelana dobrzyńskiego, właściciel Kutna i Sieciechowa, któremu książę mazowiecki Siemowit IV w 1386 roku nadał przywilej targowy na dzień św. Wawrzyńca, czyli 10 sierpnia. Duże znaczenie dla rozwoju Kutna miało jego położenie. Przez miasto przechodził trakt z Warszawy do Poznania.

Położenie decyduje także i o współczesnym rozwoju miasta, które jest ważnym ośrodkiem przemysłowym. W kraju miasto znane jest z dwóch imprez: Święta Róży i zawodów w baseballu. Więcej na ten temat:   Restauracja Muzyczna w Kutnie. Święto Róży, róża Kutno oraz baseball

Przy placu Marsz. J. Piłsudskiego, z jednej strony budynku dawnego ratusza (mieszczącego obecnie Muzeum  Regionalne) znajduje się Pałac  Saski, a z drugiej Dom Naczelnika.

Przez wiele lat Pałac Saski stał opuszczony i niszczał. Jednak sytuacja ma ulec zmianie, bowiem od niedawna budynek należy do Muzeum Regionalnego i czeka na remont. Dzięki zdjęciu projektu jego rewitalizacji, można zobaczyć, jak będzie wyglądał już za niedługo.

W byłym Domu Naczelnika ma teraz swoją siedzibę Urząd Gminy Kutno.

Pass to osada położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Błonie. Dobra passkie należały od XIII wieku do dużego klucza majątków kanoników regularnych laterańskich osadzonych w Błoniu przez Konrada II. W XVII wieku stały się letnią rezydencją opatów z Czerwińska. Po kasacie zakonu przeszły w ręce Rządu Pruskiego, a w 1818 r. do nieznanego z imienia, Potockiego.

Pałac Pass wybudowany został po roku 1830 przez przemysłowca Jana Henryka Geysmera. Od 1835 do 1851 roku był w rękach rodziny Halpert. Kolejnymi właścicielami, na okres 27 lat, byli hr. Kazimierz Plater - Zyberk i jego syn Tadeusz. W roku 1877 powrócił - na okres 55 lat - do rodziny Halpert. Ostatnim właścicielem pałacu - od 1932 do 1944 r. - był Paweł Jasiński. W roku 1946 przeszedł w ręce Skarbu Państwa, przekazany dalej Stacji Hodowli Roślin. W roku 2004 przejęty został przez Wojciecha Rychlika, właściciela Grupy Kapitałowej WARTER. 

Czy chcielibyście spędzić noc w łożu z baldachimem, w średniowiecznej komnacie z kominkiem i pięknymi, stylowymi meblami?  W Czechach znajdziecie wiele zamków i pałaców, które oferują turystom zakwaterowanie i niezwykłe atrakcje. 

Drzewica to miasto położone nad rzeką Drzewiczką, w woj. łódzkim, w powiecie opoczyńskim, przy dawnym trakcie warszawsko-krakowskim. Drzewica znana jest w kraju z trzech powodów: ruin zamku, toru do uprawiania kajakarstwa górskiego oraz siedziby firmy Gerlach - polskiej marki z 250-letnią historią tworzenia wysokiej jakości produktów dla domu (sztućce, garnki, patelnie, akcesoria).  

Ostrowiec Świętokrzyski to miasto w województwie świętokrzyskim nad rzeką Kamienną. Prawa miejskie Ostrowiec uzyskał w 1613 r.

W mieście są dwa zabytki związane z rodziną Wielopolskich:

- pałac w dzielnicy Częstocice, wybudowany w eklektycznym stylu w latach 1887-1889 dla hrabiego Zygmunta Wielopolskiego, od 1966 siedziba Muzeum Regionalnego w Ostrowcu,

- pałac myśliwski, obecnie pałac Tarnowskich. Pałac został odbudowany i adoptowany na hotel. W zabytkowych piwnicach pałacu działa restauracja, która oferuje dania kuchni staropolskiej i współczesnej.

Nieborów to wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim. Znana jest głównie z okazałego pałacu Radziwiłłów oraz z dawnej manufaktury majoliki (w manufakturze te gliniane wyroby są wytwarzane do dzisiaj na zamówienie). Kilka kilometrów od Nieborowa w kierunku Łowicza znajduje się park romantyczny w Arkadii.

Tak wygląda płot nieborowskiego założenia pałacowo-ogrodowego przy głównej ulicy w miejscowości. Przy nim jest parking dla odwiedzających pałac. 

 W 1820 roku Stanisław Staszic oraz prezes komisji województwa mazowieckiego Rajmund Rembieliński wytypowali teren w okolicach miasteczka (obecnej Łodzi) w zaborze rosyjskim, jako idealny obszar pod rozwój przemysłu sukienniczego. Idealny, gdyż pełen lasów i wartkich strumieni, położony blisko szlaków komunikacyjnych. Do wytyczonego wokół ośmiokątnego placu (obecnie plac Wolności) Nowego Miasta zaczęli licznie przybywać rzemieślnicy z Saksonii, Nadrenii, Czech i Prus zwabieni ulgami, przywilejami i niedrogimi, długoterminowymi kredytami. Liczba chętnych była tak wielka, że podjęto decyzję o lokacji wzdłuż rzeki Jasień kolejnej osady Łódki, gdzie zaczęto osadzać tkaczy lnu i bawełny. Osada niezwykle dynamicznie rozwijała się wzdłuż traktu piotrkowskiego, przemianowanego w 1823 roku na ulicę Piotrkowską.

Jednym z takich fabrykantów przybyłych do Łodzi był Karol Wilhelm Scheibler, urodzony 1 września 1820 w Nadrenii. Karol Scheibler swoją działalnością rozpoczął nową epokę w dziejach przemysłowej Łodzi, zapewnił jej czołowe miejsce w Europie w dziedzinie przemysłu włókienniczego. 

Białaczów to wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, siedziba gminy Białaczów. Gmina Białaczów leży w południowo – wschodniej części województwa łódzkiego i w południowo – wschodniej części powiatu opoczyńskiego. Kiedyś Białaczów miał prawa miejskie, które otrzymał za sprawą Kazimierza Wielkiego (utracił je w XIX wieku).

W miejscowości znajduje się klasycystyczny zespół pałacowy. Pałac został wybudowany w latach 1797-1800 przez Jakuba Kubickiego. Złożony z budynku głównego oraz połączonych z nim dwóch ćwierćkolistych galerii, oficyny i dwóch pawilonów pałac niewątpliwie należał do najpiękniejszych zabytków regionu. Należał, bo obecnie wygląda przygnębiająco - co widać na zdjęciach zrobionych na początku marca tego roku. W dniach 16 - 22 lutego  br. na terenie pałacu miały być kręcone sceny do filmu fabularnego „Zimna Wojna”.

W pałacu Fryštát w Karwinie koło Ostrawy do 16 kwietnia 2017 roku można oglądać zabytkową kopię Całunu Turyńskiego, pochodzącą z 1651 roku. Kopia została odnaleziona w 1999 roku w klasztorze w Broumovie. Zwiedzający wystawę zapoznają się także z historią tej relikwii przedstawioną na specjalnych planszach. 

 W 1820 roku Stanisław Staszic oraz prezes komisji województwa mazowieckiego Rajmund Rembieliński wytypowali teren w okolicach miasteczka (obecnej Łodzi) w zaborze rosyjskim, jako idealny obszar pod rozwój przemysłu sukienniczego. Idealny, gdyż pełen lasów i wartkich strumieni, położony blisko szlaków komunikacyjnych. Do wytyczonego wokół ośmiokątnego placu (obecnie plac Wolności) Nowego Miasta zaczęli licznie przybywać rzemieślnicy z Saksonii, Nadrenii, Czech i Prus zwabieni ulgami, przywilejami i niedrogimi, długoterminowymi kredytami. Liczba chętnych była tak wielka, że podjęto decyzję o lokacji wzdłuż rzeki Jasień kolejnej osady Łódki, gdzie zaczęto osadzać tkaczy lnu i bawełny. Osada niezwykle dynamicznie rozwijała się wzdłuż traktu piotrkowskiego, przemianowanego w 1823 roku na ulicę Piotrkowską.  

 W 1820 roku Stanisław Staszic oraz prezes komisji województwa mazowieckiego Rajmund Rembieliński wytypowali teren w okolicach miasteczka (obecnej Łodzi) w zaborze rosyjskim, jako idealny obszar pod rozwój przemysłu sukienniczego. Idealny, gdyż pełen lasów i wartkich strumieni, położony blisko szlaków komunikacyjnych. Do wytyczonego wokół ośmiokątnego placu (obecnie plac Wolności) Nowego Miasta zaczęli licznie przybywać rzemieślnicy z Saksonii, Nadrenii, Czech i Prus zwabieni ulgami, przywilejami i niedrogimi, długoterminowymi kredytami. Liczba chętnych była tak wielka, że podjęto decyzję o lokacji wzdłuż rzeki Jasień kolejnej osady Łódki, gdzie zaczęto osadzać tkaczy lnu i bawełny. Osada niezwykle dynamicznie rozwijała się wzdłuż traktu piotrkowskiego, przemianowanego w 1823 roku na ulicę Piotrkowską.  

Pałac Poznańskiego to największy i jeden z piękniejszych pofabrykanckich pałaców (jeden z, gdyż mnie bardziej podoba się pałac Herbsta). Zamiarem właściciela było, aby przyćmić wszystko to, co do tej pory powstało w Łodzi. Słynna jest anegdota, iż Poznański na pytanie zadane przez architekta - w jakim stylu chciałby mieć zbudowany swój pałac odparł, że jego stać na wszystkie style. Stąd bryła pałacu to przykład eklektyzmu, mieszanki stylów zawierających elementy neorenesansowe, neobarokowe oraz secesyjne. 

Poznański nie doczekał jednak zakończenia budowy okazałej rezydencji.

Dziś pałac stanowi siedzibę Muzeum Miasta Łodzi.

W drugiej połowie 2017 roku rozpocznie się długo oczekiwana modernizacja pałacu Izraela Poznańskiego, czyli aktualnej siedziby Muzeum Miasta Łodzi.

Sobota to wieś z zachowanym średniowiecznym układem miasta, położona  w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Bielawy. Do 1870 roku posiadała prawa miejskie.

W Sobocie urodził się w 1809 roku Artur Zawisza Czarny, uczestnik powstania listopadowego i partyzantki, stracony przez władze carskie w 1833 roku w Warszawie (gdzie jest plac nazwany jego imieniem). 

W parku w Sobocie znajduje się renesansowy dwór murowany Zawiszów, przebudowany na neogotycki w latach międzywojennych. W 1985 w czasie badań archeologicznych w bryle dworu zidentyfikowano pozostałości sześciobocznej wieży o boku długości 4,5 m, opiętej narożnymi przyporami i zbudowanej z cegły gotyckiej. Jest to jedyny dotychczas zidentyfikowany fragment XV-wiecznego zamku, najprawdopodobniej rezydencji obronnej Doliwitów Sobockich. 

Walewice to wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Bielawy. W jej pobliżu leżą dwie miejscowości: Piątek (geometryczny środek Polski) i Sobota (dwór murowany).

We wsi znajduje się pałac, zbudowany w latach 1773-1783 dla szambelana króla Stanisława Augusta Poniatowskiego - Anastazego Walewskiego. Pałac w stylu klasycystycznym powstał nad rzeką Mrogą według projektu Hilarego Szpilowskiego. Kompleks zabudowań składa się z pałacu, stajni i powozowni z 2 połowy XIX w. oraz budynków gospodarczych, krochmalni i spichlerza z końca XVIII w. W Walewicach zamieszkiwała Maria z Łączyńskich Walewska, tu też przyszedł na świat syn cesarza Napoleona Bonaparte - Aleksander Colonna-Walewski. Obecnie pałac z całym kompleksem zabudowań oraz parkiem jest siedzibą spółki „Stadnina Koni Walewice” zajmującej się hodowlą koni półkrwi arabskiej. Podstawowe stado liczy obecnie 80 koni zarodowych, w tym ponad 30 klaczy hodowlanych spełniających elitarne warunki wpisu do Międzynarodowej Księgi Koni Angloarabskich. Misją stadniny  jest utrzymanie wzorcowego stada klaczy matek rasy małopolskiej oraz hodowla najlepszych koni tej rasy z doskonaleniem genotypu.

Książ to zespół rezydencjalny znajdujący się w Wałbrzychu w dzielnicy Książ, na terenie Książańskiego Parku Krajobrazowego. Jest to trzeci co do wielkości zamek w Polsce. Dla większości z nas miejsce to kojarzy się z dwoma faktami: angielską księżniczką Daisy, którą życiowe wichry uczyniły „Panią na zamku Książ”; „Baronową na Książu” oraz  budową podczas II wojny światowej kwatery dla Hitlera.

Dla mnie jednak szczególnie frapująca jest historia życia Daisy. Na zamku sporo miejsca (tablice, przedruki, wspomnienia itp.) jest poświęcone - w sumie mało szczęśliwemu - życiu tej filantropki oraz pacyfistki.

Zamek Książ to tak naprawdę kilka reprezentacyjnych sal, w tym najbardziej znana „Maksymiliana”, piękne ogrody tarasowe oraz właśnie możliwość poznania życiowych losów księżnej Daisy. 

Kurozwęki to wieś położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Staszów. Do 1870 miała prawa miejskie. Dzisiaj miejscowość znana jest dzięki odremontowanemu zespołowi pałacowemu oraz hodowli bizonów amerykańskich. O bizonach było bardzo głośno w 2015 roku, kiedy to urzędnicy chcieli praktycznej likwidacji stada (był zakaz rozmnażania się tych zwierząt). Bizony stwarzały ponoć zagrożenie dla rodzimych żubrów (w razie ucieczki, krzyżowanie się gatunków). Pod naciskiem opinii publicznej urzędnicy wycofali się jednak z tej kontrowersyjnej decyzji. O Kurozwękach zrobiło się także głośno w maju zeszłego roku z powodu ucieczki dzika z minizoo znajdującego się przy zespole pałacowym i zabicie przez niego 85-letniej mieszkanki miejscowości.