Turystom - miłośnikom piwa trasy piwne i minibrowary oferują oprócz degustacji ulubionego napoju, także ruch na świeżym powietrzu i zwiedzanie ciekawych miejsc. Warto zaplanować sobie dłuższą wycieczkę, aby każdego dnia zwiedzić jeden browar i okoliczne atrakcje.

Kurpie to tereny Puszczy Zielonej (zwanej także Kurpiowską), położone pomiędzy rzeką Narwią a byłymi Prusami Wschodnimi. Wschodnią granicę Kurpiowszczyzny wyznacza rzeka Pisa, zachodnią natomiast rzeka Orzyc. Głównymi ośrodkami regionu są Kadzidło, Łyse, Zbójna, Myszyniec i Ostrołęka.

Region kurpiowski, o tak bogatej i żywej kulturze, położony na czystych obszarach na terenie tzw. Zielonych Płuc Polski - staje się pod względem kultury, turystyki i wypoczynku jednym z najbardziej atrakcyjnych obszarów Polski i Europy.

Od zawsze Kurpie charakteryzowały się niezwykłą odrębnością i bogactwem kultury. Już w czasach potopu szwedzkiego wspomina się o Kurpiach jako narodzie wybitnie walecznym i odważnym. Ludzie żyjący w tym regionie posiadali większe swobody obywatelskie, kurpiowscy chłopi zwolnieni byli z obowiązku pańszczyzny, byli wolni oraz posiadali prawo polowania z królami Polski. Wzmianka na temat Kurpiów znajduje się nawet w słynnej powieści „Potop” Henryka Sienkiewicza, który również zwraca uwagę na wyjątkowość tego regionu.

Wyznacznikami odrębności regionalnej są różne wytwory miejscowej kultury ludowej. Kurpie od dawna posiadali poczucie swej odrębności, inności. Mając taką świadomość dawali temu wyraz m.in. przez odmienny sposób budowania i zdobienia domów, odrębny strój i tkaniny, odrębną sztukę ludową i obrzędy. Jedynie na Kurpiach wytworzyły się wycinanki w kształcie lelui drzewka życia, wota woskowe, pieczywo noworoczne nowe latka, czółka w stroju panien. Tu występowały swoiste krzyże żelazne, rzeźby świętych w przydrożnych kapliczkach, ozdoby snycerskie, kosze i dzbany wyplatane z korzeni sosny i nawet palmy wielkanocne, wieńce dożynkowe, pisanki, pająki zwane kerecami. Kurpsie zaś to nazwa obuwia plecionego z łyka lipowego lub łapcie skórzane. W takim właśnie obuwiu chodzili pierwsi mieszkańcy Puszczy Zielonej, czyli Puszczacy.

Głównym zajęciem Kurpi było myślistwo, rybołówstwo, a przede wszystkim hodowla pszczół. Bartnictwo rozwinęło się w puszczy do ogromnych rozmiarów i przez długie lata wyrobiło odrębny typ ludzi - bartników. Wytworzyli oni wielkie towarzystwo, czyli bractwo bartnicze, mające swoją administrację, swój sąd i urzędników.

                                                Trasa rowerowa: Pobierowo – Dziwnów (dł. ok. 13,5 km)

Wybierając się na wycieczkę rowerową z Pobierowa do Dziwnowa nie spodziewałam się aż takiego akcentu sportowego.

Ale po kolei.