Pałacyk - Kasyno
Jednym z ważniejszych obiektów w mieście jest Pałacyk - Kasyno (Klub Sportowy) zbudowany w 1928 r. przez Zarząd Dóbr Podkowa Leśna według projektu Juliusza Dzierżanowskiego. Jako klub obywatelski działał do wybuchu II wojny światowej. Było to miejsce wypoczynku (korty tenisowe, tor saneczkowy, leżaki, restauracja).
W okresie okupacji w Pałacyku funkcjonowała elegancka restauracja, w soboty i niedziele dostępna tylko dla Niemców. W latach powojennych obiekt wielokrotnie zmieniał użytkowników - po powstaniu warszawskim mieściła się tu filia Szpitala Wolskiego, potem bursa międzyszkolna, a następnie szkoła podstawowa. Po jej przeniesieniu do nowego budynku – „Kasyno” zostało wydzierżawione „Społem”, które finalnie budynek zdewastowało.
W wyniku zmian politycznych po 1989 r. powstają samorządy terytorialne - gminne, powiatowe i wojewódzkie; odtąd to one decydują o żywotnych sprawach lokalnych społeczności. W Podkowie Leśnej - obok problemów zacofanej infrastruktury - szczególnie ważna dla nowych władz staje się sprawa odzyskanego Pałacyku - Kasyna. Brakuje pieniędzy na remont i pomysłu na zagospodarowanie. Podejmowane są liczne próby znalezienia tzw. inwestora strategicznego lub dzierżawcy.
Kolejna Rada Miasta podejmuje decyzję o sprzedaży Pałacyku - Kasyna. Dla mieszkańców to czas intensywnych starań o zmianę tej decyzji. Obok Towarzystwa Przyjaciół Miasta - Ogrodu Podkowa Leśna pojawia się nowy sojusznik - powstaje Związek Podkowian, który jako jeden z głównych celów statutowych stawia obronę i zagospodarowanie obiektu. Przeciw sprzedaży protestują mieszkańcy. Wspólne działania kończą się sukcesem. Władze miasta rezygnują z planów sprzedaży, budynek i park zaczynają służyć mieszkańcom. Odbywają się tu liczne imprezy, głównie organizowane przez stowarzyszenia i parafię pw. św. Krzysztofa.
Pałacyk i teren parku stają się miejscem żywym, obecnym w życiu miasta. Zaczynają się prace remontowe piwnic, sfinansowane ze środków pozyskanych przez Towarzystwo. Powstaje projekt zagospodarowania obiektu, a starania władz miasta o dotację z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego kończą się sukcesem. Rozpoczyna się remont generalny Pałacyku - Kasyna z przeznaczeniem na Podkowiańskie Centrum Kultury i Inicjatyw Obywatelskich.
I tak w Pałacyku ponowie działa restauracja, tym razem pod nazwą Klubokawiarnia & Restauracja Cukier Puder. Czynsz miesięczny w wysokości 7.000 zł jest jednak najwyraźniej barierą dla dochodowego i stabilnego interesu, gdyż obecnie jest już trzeci dzierżawca pomieszczeń restauracji (ten ostatni jest od roku).
Opis lokalu
Cukier Puder zajmuje dwa pomieszczenia na parterze budynku. Do każdego jest osobne wejście. Jednak elementem, które je łączy jest bar - w pierwszym, z bezpośrednim dojściem do lady barowej, w drugim, z okienkiem wykutym w ścianie.
Wystrój obu jest nowoczesny, w przygaszonych, pudrowych barwach. W jednym (z tym z okienkiem) ściany pomalowane na szaro i biało stanowią doskonałe tło dla obitych czerwoną materią kanap. Dobrym pomysłem są tutaj białe dekoracje i regały, które wyglądają lekko i elegancko.Wnętrze pomieszczenia z barem, choć niewielkie wydaje się przestronne. Taki efekt dają ściany w spokojnej, seledynowej tonacji i podłoga w biało - czarną szachownicę. Efektownym uzupełnieniem aranżacji są gięte krzesła drewniane.
Menu (wybrane pozycje)
Przekąski zimne
Sałaty:
- Gorgonzola z gruszką – 17,00 zł
- Łosoś z jajkiem – 19,00 zł
Przekąski ciepłe
Tosty:
- Razowy z hummusem – 10,00 zł
Bagietki:
- Camembert z żurawiną – 10,00 zł
Inne propozycje
Śniadania:
- Owsianka – 8,00 zł
Dania obiadowe są codziennie inne. I tak np.
Zupy:
- Pomidorowa – 7,00 zł
- Rybna – 14,00 zł
Dania główne:
- Polędwiczki wieprzowe w jabłkach + sałata – 28,00 zł
Desery:
- Serniczek na zimno z sosem z mango – 10,00 zł
Zamówiłam: Zupę dyniową (9,00 zł), placuszki gryczane z sałatą (20,00 zł) i deser z nasionami szałwii hiszpańskiej (8,00 zł)
Tak z ręką na sercu, to dynię w mojej kuchni traktuję trochę po macoszemu. I nie mam na to racjonalnego wytłumaczenia, bo przecież jestem zwolenniczką zdrowego odżywiania, ze szczególnym uwzględnieniem warzyw. A dynia jak przekonują naukowcy to warzywo zdrowe, bogate w beta-karoten, potas, wapń, fosfor i witaminy z grupy B, podnosi także odporność organizmu. I co ważne, nie traci swoich właściwości w czasie obróbki cieplnej. Ponadto jest niskokaloryczne.
Zresztą chyba nie tylko ja „zapomniałam” o dyni, bo mam poważne wątpliwości, że akurat w innych domach jest inaczej niż w moim. W restauracjach też raczej nie kwapią się do przygotowywania dań z jej udziałem. A tu, proszę!
Zaserwowana zupa dyniowa (właściwie krem) była wprost cudowna. Miała wspaniały żółty kolor, była gęsta, muślinowa, doskonale doprawiona. Miała też „energię”, której sprawcą był dodatek odrobiny papryczki chili. Pyszne były także placuszki. Z wierzchu chrupiące skrywały miękką kaszę bez przypraw. Świetnie zastąpił je podany w małej kokilce naturalny serek homogenizowany z roztartym z solą czosnkiem. A sałata - z najwyższej półki! Świeża, pachnąca, posypana nasionkami czarnuszki.
Teraz deser. To propozycja w sam raz dla tych, którzy dbają o sylwetkę. Lekki, puszysty na bazie mleka kokosowego – taka inna wersja panna cotty. Fantastycznie komponował się z nasionami szałwii hiszpańskiej, nazywanej przez Indian „pokarmem dla biegaczy” lub „cudownym ziarnem”. Polany domowym musem truskawkowym.
Jednym słowem oryginalnie, sycąco, zdrowo i lekko. Dla mnie bomba!
Obsługa ciepła, serdeczna – taka „rodzinna”.
Moja ocena na liście rankingowej restauracji w Polsce to: 8,1.
Przeczytaj także:
