Knajpa z zewnątrz właściwie niczym szczególnym od pozostałych zabudowań się nie różniła, poza ogromnym czerwonym napisem „Zajazd”, no i brzuchatą figurką kucharza u wejścia do restauracji. W środku przytulnie, gustownie, czysto. Na stołach schludne podkładki, ładne kolorowe świeczniki, kwiaty. W oknach zawieszone finezyjnie firanki z wiklinowymi ozdobami, na parapetach lampiony, kwiaty w doniczkach. Nastrojowo i spokojnie. Odetchnęłam z ulgą. Pomyślałam: dobrze się zaczyna. Strudzona, usiadłam za stołem na wygodnym krześle i prawie że czując zapach morza, z menu wybrałam typowo, bo rybę.

  Każda dieta, i moja też, powinna być bogata w kwasy omega. Z tymi miałam ostatnio problem i widząc w menu ciekawie rozwiniętą propozycję:  Grillowany łosoś oblany sosem mango jalapeno podawany na szpinaku i placku rosti, wydawała mi się w sam raz dla mnie. Za jednym zamachem mogłam zjeść i rybę, i warzywa, i w dodatku z egzotycznym sosem. Ciekawa byłam połączenia jalapeno (jednego z najważniejszych warzyw w kuchni meksykańskiej,  najczęściej stosowanego chili w Meksyku i USA) ze słodkim „owocem młodości” mango i w dodatku na placku  rosti (tradycyjnym daniem szwajcarskim, służącym jako dodatek do dań mięsnych).

  W oczekiwaniu na potrawę z lekkim zdziwieniem dostrzegłam na szkle drzwi wejściowych nazwę zajazdu (na zewnątrz jakoś nie rzucała się w oczy za sprawą dyskretnej białej czcionki): Scarlett.

Od razu przyszła mi na myśl bohaterka Przeminęło z wiatrem - Scarlett O'Hara. W pamięci odtwarzałam sceny z filmu, szukałam, co mogła ona mieć wspólnego z jedzeniem, zajazdem? Moja kontemplacja co rusz była jednak przerywana czyimś wejściem do lokalu.

 Na dobre ją zarzuciłam, gdy postawiono przede mną talerz z pyszniącym się pomarańczowo-różowo łososiem, otulonym nitkami intensywnie żółtego sosu i płynnej czekolady. Wspaniały gruby kawałek tego rybiego króla spoczywał na piramidzie z ciemnozielonego szpinaku i ziemniaczanego placka. Z każdym kęsem odkrywałam inny smak dania. Słodko-kwaśna nuta sosów doskonale harmonizowała ze wspaniale przyrządzonym na grillu mięsem, aksamitnym szpinakiem (muszę przyznać, że wiele razy jadłam to warzywo  świetnie przyrządzone, ale to było mistrzowskie) i plackiem. Nie mogąc się przyczepić do jego struktury ani składników (od tradycyjnego różni się tym, że nie ma w swoim składzie mąki i jajek, a ziemniaki ścierane są na tarce o grubych oczkach z dodatkiem pokrojonej w drobną kostkę cebuli), nie pozostawało mi nic innego, jak wszystko z apetytem zjeść. Na koniec, mój wzrok znów zatrzymał się na drzwiach z nazwą. I być może, tak jak filmowa bohaterka nie pozwalała swojej rodzinie głodować, tak i tutaj dba się o rodzinę …turystów.

Kierowcy bowiem jeżdżą i głodnieją, marzą, żeby dobrze, szybko i bez zdrowotnych niespodzianek zjeść. Doświadczeni karczmarze wiedzą, że rodzina podróżnych źle karmiona, po prostu będzie takie miejsca omijać. Ja na pewno Scarlett nie ominę, jeśli znów zawitam w te rejony.