Studzianki to wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Wolbórz. Przez miejscowość przebiega trasa ekspresowa nr 8, przy której przez wiele lat działał zajazd Góralski. Pięć lat temu zrodził się plan zmiany obiektu w dzisiejszą formę. I tak powstał zajazd Plan - hotel z restauracją. 

Kodeń to dawne miasto (1511 - 1869), obecnie wieś położona nad Bugiem w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Kodeń. W 1513 roku Jan Sapieha zbudował tutaj zamek, który przez prawie 300 lat stanowił główną siedzibę rodową kodeńskiej linii Sapiehów. Obecnie miejscowość znana jest z sanktuarium oraz Kodeńskiej Kalwarii. Wiernych przyciąga słynący z cudów obraz Matki Bożej Gregoriańskiej (Guadalupeńskiej) zwanej także Matką Bożą Kodeńską - królową Podlasia, sprowadzony do Kodnia w 1631 roku. Obraz pochodzi z kaplicy papieskiej w Rzymie. 

Na potrzeby obsługi ruchu pielgrzymkowego i turystycznego, misjonarze Oblaci prowadzą Dom Pielgrzyma, który kilka lat temu został znacznie rozbudowany. Powstała także jadłodajnia, która zastąpiła starą kawiarenkę. 

Kalisz to miasto położone nad Prosną, drugi co do wielkości ośrodek województwa wielkopolskiego, siedziba powiatu kaliskiego. Najstarsze ślady działalności ludzkiej na terenie miasta i jego okolic sięgają mezolitu. Intensywne zasiedlenie w okresie wpływów rzymskich wynikało z położenia w znaczącym punkcie „Szlaku Bursztynowego”, łączącego imperium rzymskie z wybrzeżem Bałtyku. Około połowy II wieku n.e. aleksandryjski uczony Klaudiusz Ptolemeusz w „Geografii” wymienił miejscowość „Kalisia”, identyfikowaną przez badaczy z Kaliszem. Zapis ten sprawił, że Kalisz szczyci się posiadaniem najstarszej metryki pisanej wśród miast polskich.

Historia ratusza miejskiego w Kaliszu sięga 1426 roku. Obecny, stojący pośrodku Głównego Rynku budynek wzniesiono w latach 1920 - 24. Naprzeciwko niego, w kamienicy pod numerem 9 działa lokal o nazwie Kawiarnia-Restauracja AnaBell.

Specjalne menu dla osób, które wykluczyły z diety mięso i inne produkty pochodzenia zwierzęcego, wprowadzają też tradycyjne restauracje serwujące mięso. Wpływa na to większa świadomość żywieniowa Polaków oraz duża dostępność produktów roślinnych. Coraz większa oferta w tym zakresie powoduje, że więcej konsumentów jest gotowych ograniczyć spożycie mięsa.

Włodawa to miasto położone na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim, w województwie lubelskim, nad Włodawką i Bugiem przy granicy z Białorusią, na terenie Polesia. Polesie jest krainą geograficzną i historyczną, leżącą głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest właśnie Włodawa.

Włodawa nazywana jest miastem trzech kultur. Do dziś zachowały się tutaj świątynie, przypominające o dawnej wielokulturowości miasta i regionu: kościół, cerkiew i synagogi – mała i duża. Corocznie jesienią jest tu organizowany Festiwal Trzech Kultur.

Przy jednej z głównych ulic w mieście - Partyzantów, od prawie ośmiu lat działa restauracja AtmosferaCaffe.  

Od kilku lat ukazuje się żółty przewodnik Gault&Millau - polska wersja francuskiego przewodnika po restauracjach, hotelach i produktach regionalnych. By taki przewodnik powstał i był rzetelny, potrzebna jest praca dziesiątek osób, które odwiedzą restauracje oraz hotele. 

Już od dziś turyści mogą rezerwować noclegi, oferty kulturalne czy gastronomiczne w ramach V edycji akcji „POLSKA ZOBACZ WIĘCEJ – WEEKEND ZA PÓŁ CENY”. Celem akcji jest przedłużenie tradycyjnego sezonu turystycznego. Jesienna odsłona inicjatywy Ministerstwa Sportu i Turystyki oraz Polskiej Organizacji Turystycznej przypada na pierwszy weekend października.

Wisznice to dawne miasto, obecnie wieś położona nad rzeką Zielawą w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Wisznice.

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1446, co świadczyć może, że osada powstała wcześniej. Od początku XVI wieku Wisznice należały do magnackiego rodu Sapiehów i były położone na skrzyżowaniu szlaków wiodących z Radzynia i Parczewa  do Sławatycz i Włodawy oraz do Białej Podlaskiej. Około 1579 roku Sapiehowie wystarali się dla Wisznic o prawa miejskie z dwoma jarmarkami rocznie. Po rozbiorach, w 1835 roku Wisznice przeszły w ręce pułkownika Ignacego Sosnkowskiego, miasteczko ugruntowało swoją pozycję jako ośrodka handlu bydłem i końmi (herb Wisznic nawiązuje do tej tradycji: biały koń przywiązany do topoli).

Po odebraniu Wisznicom praw miejskich w 1869 roku gminę usytuowano w sąsiednim Horodyszczu.

Po roku 1875 tutejszą parafię greckokatolicką zastąpiła parafia prawosławna. Ta przestała funkcjonować po odzyskaniu niepodległości. Wtedy utworzono parafię neounicką, która działała do 1929 roku.

W okresie I wojny światowej Wisznice spłonęły. Podczas II wojny światowej w miejscowości utworzono getto, w którym stłoczono około dwa i pół tysiąca osób pochodzenia żydowskiego. Likwidacja getta nastąpiła we wrześniu 1942 roku.

Na terenie Wisznic znajduje się kilka pomników upamiętniających ofiary ostatniej wojny.

W Wisznicach krzyżują się dwie drogi: krajowa nr 63 oraz wojewódzka nr 812. Na ich skrzyżowaniu - w pobliżu ronda, pięć lat temu powstała Karczma Góralska (hotel, restauracja, sala weselna oraz minizoo).  

Sosnowica to wieś (dawniej miasto) położona w północnej części Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego, w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, w gminie Sosnowica, na Polesiu. Polesie to kraina geograficzna i historyczna, leżąca głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest Włodawa.

Dzieje Sosnowicy związane są z rodem Sosnowskich herbu Nałęcz, których najbardziej znanym przedstawicielem był wojewoda smoleński i hetman polny litewski Józef Sosnowski. Część założenia dworsko-parkowego Sosnowskich z zabytkową dworską oficyną zachowała się do dzisiaj. W drewnianym dworze, który spłonął w 1915 roku przebywał w charakterze nauczyciela młody Tadeusz Kościuszko. Przybył on do Sosnowicy w 1775 roku, po pobycie we Francji. Udzielał lekcji rysunku i malarstwa, matematyki oraz historii powszechnej córkom Sosnowskiego Katarzynie i Ludwice. Kościuszko zakochał się z wzajemnością w Ludwice, jednak hetman Sosnowski zdecydowanie odmówił małżeństwa swojej córki z ubogim szlachetką. Kościuszko usiłował porwać Ludwikę i ją poślubić w wiejskim kościółku, tak by postawić hetmana przed faktem dokonanym. Jednak ucieczka się nie udała, a upokorzony i zrozpaczony Kościuszko wyjechał do Ameryki.    

Zakochani mieli posadzić w parku sosnę i dąb. Splecione drzewa przywarły mocno do siebie. Sosna jednak uschła i kilkanaście lat temu runęła na ziemię.

Przez Sosnowicę przebiega droga wojewódzka nr 819 łącząca Parczew z Wolą Uhruską. Przy drodze, w centrum wsi, od 2015 roku gości zaprasza restauracja Sosnowicki Gościniec.    

Chełm to miasto położone w zachodniej części Polesia Wołyńskiego, nad rzeką Uherką - lewym dopływem Bugu. Miasto zamieszkuje około 65.000 mieszkańców. W przeszłości Chełm był jednym z głównych ośrodków osadniczych w rejonie środkowego Bugu i stolicą ukształtowanej w średniowieczu ziemi chełmskiej. Jako gród leżący na pograniczu wschodniej i zachodniej Słowiańszczyzny, podlegał wpływom katolicyzmu i prawosławia oraz był obiektem rywalizacji między Polską, Rusią, Litwą i Węgrami. W XIII wieku Chełm pełnił rolę stolicy Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Przez wieki był zamieszkały przez różnorodną etniczno-religijnie ludność, złożoną z Polaków, Ukraińców, Żydów i przedstawicieli innych narodowości.

Chełm jest miastem bogatym w zabytki, co przyciąga turystów. Od kilku lat w mieście notowany jest znaczący ich wzrost. Nie dziwią więc nowe hotele. 3 lata temu powstał hotel Edels oferujący około 45 miejsc noclegowych w 23 pokojach (standard, apartamentach oraz rodzinnym). W cenie noclegu są oczywiście śniadania. Zauważyłam jednak, że poranny posiłek wykupują również goście nie nocujący w hotelu, np. kierowcy zmierzający od i do granicy w Dorohusku. Koszt takiego śniadania w formie bufetu szwedzkiego to 25,00 zł.

Chełm to miasto położone w zachodniej części Polesia Wołyńskiego, nad rzeką Uherką - lewym dopływem Bugu. Miasto zamieszkuje około 65.000 mieszkańców. W przeszłości Chełm był jednym z głównych ośrodków osadniczych w rejonie środkowego Bugu i stolicą ukształtowanej w średniowieczu ziemi chełmskiej. Jako gród leżący na pograniczu wschodniej i zachodniej Słowiańszczyzny, podlegał wpływom katolicyzmu i prawosławia oraz był obiektem rywalizacji między Polską, Rusią, Litwą i Węgrami. W XIII wieku Chełm pełnił rolę stolicy Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Przez wieki był zamieszkały przez różnorodną etniczno-religijnie ludność, złożoną z Polaków, Ukraińców, Żydów i przedstawicieli innych narodowości.

Chełm jest miastem bogatym w zabytki. Jednym z nich jest kamienica na chełmskiej starówce przy ulicy Lubelskiej 27. Budynek powstał w 1890 r. według projektu Juliana Cieszkowskiego i stanowił własność żydowskiej rodziny Kupferów. Początkowo w budynku mieścił się jeden z pierwszych hoteli w Chełmie, a w okresie międzywojennym szereg sklepów i warsztatów rzemieślniczych. Obecnie w piwnicach kamienicy działa restauracja Gęsie Sprawki. Atrakcją miasta jest trasa turystyczna Chełmskich Podziemi Kredowych, której jedno z wyjść znajduje się właśnie w restauracji.    

Kilka lat temu restauracja przeszła Kuchenne Rewolucje. Na dobre klientom to nie wyszło, co sama niestety doświadczyłam. A tak swoją drogą, to formuła tego programu telewizyjnego jest niedorzeczna. To jest ośmieszanie się restauratorów. Bo, czy można sobie wyobrazić np. rewolucje prawnicze lub lekarskie? Albo ktoś zna się na tym, co robi, albo nie. W dodatku doradza to osoba, której restauracje mnie nie zachwyciły.    

Chełm to miasto położone w zachodniej części Polesia Wołyńskiego, nad rzeką Uherką - lewym dopływem Bugu. Miasto zamieszkuje około 65.000 mieszkańców. W przeszłości Chełm był jednym z głównych ośrodków osadniczych w rejonie środkowego Bugu i stolicą ukształtowanej w średniowieczu ziemi chełmskiej. Jako gród leżący na pograniczu wschodniej i zachodniej Słowiańszczyzny, podlegał wpływom katolicyzmu i prawosławia oraz był obiektem rywalizacji między Polską, Rusią, Litwą i Węgrami. W XIII wieku Chełm pełnił rolę stolicy Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Przez wieki był zamieszkały przez różnorodną etniczno-religijnie ludność, złożoną z Polaków, Ukraińców, Żydów i przedstawicieli innych narodowości.

Chełm jest miastem bogatym w zabytki. Jednym z nich jest kościół pw. Rozesłania Świętych Apostołów, wybudowany w latach 1753-1758. Od 2011 roku swoją siedzibę ma tutaj Muzeum Parafialne, posiadające unikatowe zbiory. Muzeum zajmuje dwie loże po obu stronach prezbiterium.

Naprzeciwko świątyni, przy ulicy Reformackiej 7 znajduje się stara kamienica, w której od wielu lat działa restauracja Kozak „spełnione marzenie dwóch braci - Jacka i Mirka Kozak”. Restauracja ma stałe menu oraz „propozycje dań dnia”.   

Chełm leży w zachodniej części Polesia Wołyńskiego, nad rzeką Uherką - lewym dopływem Bugu. Miasto zamieszkuje około 65.000 mieszkańców. W przeszłości jeden z głównych ośrodków osadniczych w rejonie środkowego Bugu i stolica ukształtowanej w średniowieczu ziemi chełmskiej. Jako gród leżący na pograniczu wschodniej i zachodniej Słowiańszczyzny, podlegał wpływom katolicyzmu i prawosławia oraz był obiektem rywalizacji między Polską, Rusią, Litwą i Węgrami. W XIII wieku Chełm pełnił rolę stolicy Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Chełm przez wieki zamieszkały był przez różnorodną etniczno-religijnie ludność, złożoną z Polaków, Ukraińców, Żydów i przedstawicieli innych narodowości.

Przed wojną były w mieście dwie synagogi: Wielka i Mała. Wielka została przez Niemców zburzona w latach 1940–1941. Mała, wybudowana ze składek ludności żydowskiej  w latach 1912-1914 - istnieje do dzisiaj. Nie jest to jednak oryginał, gdyż podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali i następnie spalili synagogę. Po wojnie synagoga została wyremontowana. Wpierw był tu skład mąki, później swoją siedzibę miała Naczelna Organizacja Techniczna.  

W 2004 roku budynek wystawiono na sprzedaż. Dawną bożnicę nabył mieszkaniec Chełma i otworzył kowbojską restaurację McKenzee Saloon.

Okuninka to wieś położona na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim, w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Włodawa, na terenie Polesia. Polesie jest krainą geograficzną i historyczną, leżącą głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest Włodawa.

Gmina Włodawa to jeden z najpiękniejszych obszarów nizinnych w Polsce. O jej atrakcyjności decydują malownicze jeziora, duże kompleksy leśne oraz dolina Bugu z naturalnie meandrującą rzeką. Perłą gminy jest Jezioro Białe.

Okuninka (miejscowość letniskowa) oplata jezioro z trzech stron. Wody jeziora posiadają I klasę czystości oraz wysoką przeźroczystość. Osobliwością jest zawartość srebra oraz zaleganie pod dnem jeziora krystalicznie czystych wód polodowcowych, które zasilają wody jeziora z siedmiu źródeł.  

Okuninka to wieś położona na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim, w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Włodawa, na terenie Polesia. Polesie jest krainą geograficzną i historyczną, leżącą głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest Włodawa.

Gmina Włodawa to jeden z najpiękniejszych obszarów nizinnych w Polsce. O jej atrakcyjności decydują malownicze jeziora, duże kompleksy leśne oraz dolina Bugu z naturalnie meandrującą rzeką. Perłą gminy jest Jezioro Białe.

Okuninka (miejscowość letniskowa) oplata jezioro z trzech stron. Wody jeziora posiadają I klasę czystości oraz wysoką przeźroczystość. Osobliwością jest zawartość srebra oraz zaleganie pod dnem jeziora krystalicznie czystych wód polodowcowych, które zasilają wody jeziora z siedmiu źródeł.  

Nad południowo-zachodnim brzegiem jeziora znajduje się hotel SANVIT Lake Resort & Spa, którego większa część została oddana do użytku w 2016r. Na stronie hotelu jest informacja o restauracji hotelowej, jednak jest to raczej stołówka niż restauracja. Nie ma dań z karty, a posiłki serwowane są tylko o określonych porach (śniadania w formie stołu szwedzkiego w godz.: 7.30 – 10.30, obiady dnia: 13.00 - 15.00, ciepłe kolacje bufetowe: 18.00 – 20.00).

Urszulin to wieś  położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, na terenie Polesia. Polesie to kraina geograficzna i historyczna, leżąca głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest Włodawa. W 1990 utworzono Poleski Park Narodowy, w którego bezpośrednim sąsiedztwie leży Urszulin. Dyrekcja parku mieści się przy ul. Lubelskiej 3a w Urszulinie. Za miedzą, pod numerem 4a znajduje się kompleks hotelowo-restauracyjny Drob. Kompleks powstał 11 lat temu, a jego nazwa pochodzi od nazwiska jego właścicieli.

Hrubieszów to miasto o ponad 600-letniej tradycji, położone nad Huczwą (lewobrzeżnym dopływem Bugu), we wschodniej części woj. lubelskiego, siedziba powiatu. Hrubieszów jest najdalej na wschód wysuniętym miastem Polski. Historyczna nazwa miasta brzmiała Rubieszów. Dopiero po pierwszym rozbiorze Polski (około 1794 roku) ustaliła się pisownia Hrubieszów. Prawa miejskie uzyskał Hrubieszów z rąk założyciela i fundatora - króla Władysława Jagiełły 29 września 1400 roku.

Podczas badań archeologicznych prowadzonych w 1977 roku, odkryto w Masłomęczu (wieś położona około 11 km na południe od Hrubieszowa) kompleks osadniczy z okresu rzymskiego. Zlokalizowano tutaj zespół osad i cmentarzysk Gotów (koniec II w. - koniec IV wieku). Odkryta osada uważana jest za największą w Kotlinie Hrubieszowskiej i mogła pełnić funkcję „stolicy” gockiej społeczności. Gotania obejmuje obszar 10. gmin: 7 z powiatu hrubieszowskiego - miasto i gmina Hrubieszów oraz  gminy:  Dołhobyczów, Mircze, Trzeszczany, Uchanie i Werbkowice; 2. z powiatu tomaszowskiego (Tomaszów Lubelski i Tyszowice) oraz jedną z powiatu zamojskiego (Komorów-Osada).

Dzięki m.in. środkom szwajcarskim rejon hrubieszowski powoli zmienia się w przyjazny turystyce. Jest szansa, że po zapaści transformacyjnej, podczas której zniknęły prawie wszystkie znaczące zakłady pracy, turystyka nada temu bardzo ciekawemu regionowi nowe życie.

Niemal na każdym kroku widać już inwestycje w infrastrukturę turystyczną oraz remonty zabytków (od Dołhobyczowa przez Hrubieszów po Chełm).

Jedną z takich inwestycji jest powstały w 2010 r. nowoczesny hotel wraz restauracją i browarem o wspólnej nazwie Sulewski. Kompleks mieści się w dawnym budynku kasyna wojskowego, wybudowanego razem z koszarami w latach 1903-1906 na polecenie cara Mikołaja II.

Przebudowane kasyno jest obecnie jedną z wizytówek miasta. Budynek ma ciekawą architekturę, elegancki wystrój wnętrz, a browar oferuje niezłe piwo. Znacznie gorzej jest z poziomem kulinarnym restauracji. Miałam okazję zjeść tutaj 3 śniadania (na czwarte bym się już nie pisała).

Podczas jednego ze śniadań poprosiłam o jajka po wiedeńsku. Niestety, z rozbrajającą szczerością oznajmiono mi, że to zbyt trudne. Zaproponowano jajka na miękko. Po dziesięciu minutach obsługa położyła jajka na stół szwedzki. Co z tego, kiedy jajka były na… twardo.

Choć może tak miało być, gdyż restauracja na swojej stronie zapewnia, że „wybrane dania znane od pokoleń powracają w nowych aranżacjach”. 

Hrubieszów to miasto o ponad 600-letniej tradycji, położone nad Huczwą (lewobrzeżnym dopływem Bugu), we wschodniej części woj. lubelskiego, siedziba powiatu. Hrubieszów jest najdalej na wschód wysuniętym miastem Polski. Historyczna nazwa miasta brzmiała Rubieszów. Dopiero po pierwszym rozbiorze Polski (około 1794 roku) ustaliła się pisownia Hrubieszów. Prawa miejskie uzyskał Hrubieszów z rąk założyciela i fundatora - króla Władysława Jagiełły 29 września 1400 roku.

Podczas badań archeologicznych prowadzonych w 1977 roku, odkryto w Masłomęczu (wieś położona około 11 km na południe od Hrubieszowa) kompleks osadniczy z okresu rzymskiego. Zlokalizowano tutaj zespół osad i cmentarzysk Gotów (koniec II w. - koniec IV wieku). Odkryta osada uważana jest za największą w Kotlinie Hrubieszowskiej i mogła pełnić funkcję „stolicy” gockiej społeczności. Gotania obejmuje obszar 10. gmin: 7 z powiatu hrubieszowskiego - miasto i gmina Hrubieszów oraz  gminy:  Dołhobyczów, Mircze, Trzeszczany, Uchanie i Werbkowice; 2. z powiatu tomaszowskiego (Tomaszów Lubelski i Tyszowice) oraz jedną z powiatu zamojskiego (Komorów-Osada).

Dzięki m.in. środkom szwajcarskim rejon hrubieszowski powoli zmienia się w przyjazny turystyce. Jest szansa, że po zapaści transformacyjnej, podczas której zniknęły prawie wszystkie znaczące zakłady pracy, turystyka nada temu bardzo ciekawemu regionowi nowe życie.

Niemal na każdym kroku widać już inwestycje w infrastrukturę turystyczną oraz remonty zabytków (od Dołhobyczowa przez Hrubieszów po Chełm).

W centrum Hrubieszowa, przy ulicy Kościelnej 5, trzy lata temu pierwszych gości zaprosiła restauracja Shalom. W zamyśle była to kawiarnia i herbaciarnia w jednym. Później ofertę rozszerzono o usługi restauracyjne, które chyba są obecnie wiodące dla tego lokalu.

Nazwa Shalom jest trochę myląca, gdyż restauracja serwuje niewiele tradycyjnych potraw żydowskich, w przeciwieństwie np. do restauracji Bajgiel w Kazimierzu Dolnym czy gospody Ciulim w Lelowie.   

Hrubieszów to miasto o ponad 600-letniej tradycji, położone nad Huczwą (lewobrzeżnym dopływem Bugu), we wschodniej części woj. lubelskiego, siedziba powiatu. Hrubieszów jest najdalej na wschód wysuniętym miastem Polski. Historyczna nazwa miasta brzmiała Rubieszów. Dopiero po pierwszym rozbiorze Polski (około 1794 roku) ustaliła się pisownia Hrubieszów. Prawa miejskie uzyskał Hrubieszów z rąk założyciela i fundatora - króla Władysława Jagiełły 29 września 1400 roku.

Podczas badań archeologicznych prowadzonych w 1977 roku, odkryto w Masłomęczu (wieś położona około 11 km na południe od Hrubieszowa) kompleks osadniczy z okresu rzymskiego. Zlokalizowano tutaj zespół osad i cmentarzysk Gotów (koniec II w. - koniec IV wieku). Odkryta osada uważana jest za największą w Kotlinie Hrubieszowskiej i mogła pełnić funkcję „stolicy” gockiej społeczności. Gotania obejmuje obszar 10. gmin: 7 z powiatu hrubieszowskiego - miasto i gmina Hrubieszów oraz  gminy:  Dołhobyczów, Mircze, Trzeszczany, Uchanie i Werbkowice; 2. z powiatu tomaszowskiego (Tomaszów Lubelski i Tyszowice) oraz jedną z powiatu zamojskiego (Komorów-Osada).

Dzięki m.in. środkom szwajcarskim rejon hrubieszowski powoli zmienia się w przyjazny turystyce. Jest szansa, że po zapaści transformacyjnej, podczas której zniknęły prawie wszystkie znaczące zakłady pracy, turystyka nada temu bardzo ciekawemu regionowi nowe życie.

Niemal na każdym kroku widać już inwestycje w infrastrukturę turystyczną oraz remonty zabytków (od Dołhobyczowa przez Hrubieszów po Chełm).

 W 1989 roku w Hrubieszowie powstała pijalnia piwa. Dwa lata później rodzinny biznes zaowocował budową restauracji przy ulicy Kolejowej. Obecnie jest to kompleks o nazwie Gniecki: hotel, restauracja, centrum konferencyjne oraz sala bankietowa. Podczas mojej wizyty trwały prace przy budowie kolejnej sali oraz dużego tarasu.

Przez wiele lat restauracja nazywała się „U Chłopa”, ostatnio jej nazwę zmieniono na Gniecki (jednak na frontowej ścianie nadal figuruje jeszcze „U Chłopa”).  

Zakroczym to miasto położone nad Wisłą, w woj. mazowieckim, w powiecie nowodworskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej. Zakroczym jest jednym z najstarszych grodów na Mazowszu.

Historia jego powstania rozpoczęła się wraz z kształtowaniem początków państwowości polskiej. Zalążkiem miasta był istniejący tu w średniowieczu gród strzegący przeprawy i brodu na Wiśle. Nazwa Zakroczym pochodzi od „zakrotu”, co znaczy przekraczać rzekę. Gród w swym pierwotnym istnieniu leżał niżej skarpy.

W 1374 roku Zakroczym został stolicą ziemi zakroczymskiej i ten stan rzeczy utrzymał się do III rozbioru Polski. W Zakroczymiu zapadały ważne decyzje - tu książę Janusz Starszy ogłosił zbiór praw dla ziem mazowieckich, tu także odbywały się sejmiki mazowieckie.

O dzisiejszym rozwoju miasta decyduje bliskość stolicy oraz lotniska w Modlinie. Gmina ma w części charakter rolny.