Brwinów to miasto położone 25 km na południowy-zachód od centrum Warszawy, w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim. Najstarszy pisemny zapis mówiący o Brwinowie pojawia się w dokumencie biskupa poznańskiego Wojciecha z 1406 r. Charakterystyczna dla miasta jest urozmaicona zabudowa, z przewagą budownictwa jednorodzinnego.

W centrum Brwinowa, przy ul. Grodziskiej 3a, znajduje się cukiernia. Założona przez Kazimierza Jarzynę, funkcjonuje od 43 lat. W 2010 roku przy cukierni powstała kawiarnia z ogródkiem letnim.

Częstochowa to miasto na prawach powiatu położone w północnej części województwa śląskiego, główny polski ośrodek kultu maryjnego i pielgrzymowania. Kluczową arterią miasta jest powstała w I połowie XIX wieku aleja Najświętszej Maryi Panny. Szeroka na 44 m i długa na 1,5 km ulica prowadzi ze Starego Miasta do parków podjasnogórskich.

Swoim wyglądem i architekturą aleja nawiązuje do francuskich bulwarów, a górujące nad nią neoklasycystyczne i neobarokowe kamienice nawiązują stylem do tych wiedeńskich i berlińskich. Nie dziwi więc, że od samego początku stanowi główną arterię miasta. Dziś najchętniej lokują tu swe siedziby banki, firmy, sklepy, restauracje i kawiarnie.

Radom to miasto na prawach powiatu, położone w południowej części województwa mazowieckiego, zamieszkiwane przez 200.000 mieszkańców. Pierwsza wzmianka pisana o Radomiu znajduje się w bulli papieża Hadriana IV z 1155 roku. Nazwa Radom może wywodzić się od imienia Radomir lub plemienia Radomierzan. Rozkwit miasta związany jest z panowaniem Jagiellonów.

Z Radomiem związane są dwa istotne wydarzenia historyczne. Pierwsze to uchwalenie przez Sejm Wielki w 1505 roku konstytucji „Nihil Novi” oraz zbioru praw polskich, tzw. statuty Jana Łaskiego. Drugie to protesty robotnicze w 1976 roku, które oceniane są jako początek zmian ustrojowych w kraju.  

Opoczno to miasto położone we wschodniej części województwa łódzkiego, nad rzekami Węglanką i Drzewiczką. W mieście znajduje się powstały z inicjatywy króla Kazimierza Wielkiego zamek, który był typowym zamkiem miejskim. Obecnie w zamku swoją siedzibę ma Muzeum Regionalne.

W Opocznie jest także Dom Esterki, pięknej Żydówki, oblubienicy króla Kazimierza Wielkiego. Według legendy, król miał poznać Esterkę w opoczyńskich lasach, ratując jej życie przed stratowaniem przez spłoszonego tura. Miasto znane jest także z produkcji płytek ceramicznych.

Sochaczew to jedno z najstarszych miast mazowieckich, położone w Polsce centralnej, nad rzekami Bzurą i Utratą. Do Warszawy z Sochaczewa jest 55 km, a do Łodzi 80 km. W Sochaczewie w kwietniu 1556 roku, na mocy wyroku sądu arcybiskupiego w Łowiczu spalono na stosie sochaczewian posądzonych o sprofanowanie hostii. Był to jeden z ostatnich procesów o czary na Mazowszu.  

Naprzeciwko parku (z pomnikiem Fryderyka Chopina przypominającym o pobytach kompozytora w mieście), w zabytkowym budynku miejskiego ratusza swoją siedzibę ma Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą. Muzeum zapewnia, że posiada największą kolekcję broni, ekwipunku, umundurowania i innych pamiątek z kampanii 1939 roku w Polsce.

W pobliżu muzeum, przy placu Kościuszki 6, znajduje się rodzinna, trzypokoleniowa cukiernia oraz założona w 2005 roku kawiarnia Sweet Caffe działające pod wspólnym szyldem Lukrecja. Cukiernia dwukrotnie zdobyła tytuł wicemistrza w Ogólnopolskich Zawodach Lodziarskich. Specjalnością cukierni i kawiarni są Mazurki Chopina - seria ciast opracowanych dla uczczenia Roku Chopinowskiego. Mazurki zostały nagrodzone m.in. Laurem Marszałka Województwa Mazowieckiego. Więcej na ten temat: Mazurki Chopina – oryginalne orzechowe ciasta dla uczczenia Roku Chopinowskiego. Cukiernia i Sweet Caffe Lukrecja w Sochaczewie (Mazowsze).

Miło mi poinformować, że Cafe & Bistro „U Tkaczy” w Parku Kulturowym Miasto Tkaczy przyznałam (jak najbardziej subiektywne) wyróżnienie za pyszne desery i oryginalne dekoracje z ceramicznych wyrobów rękodzieła.

Zgierz to miasto położone na północ od Łodzi, w powiecie zgierskim, nad rzeką Bzurą. Najważniejszą datą w historii miasta jest 30 marca 1821 roku. Wtedy bowiem zawarto Umowę Zgierską między komisarzem wojewódzkim Wydziału Administracyjnego Komisji Województwa Mazowieckiego a sukiennikami w sprawie ich osiedlenia się i założenia zakładów fabrycznych. Pomysłodawcą umowy był między innymi Rajmund Rembieliński, wizjoner, który zdawał sobie sprawę w potęgi przemysłu. Umowa w 44. punktach głównych i 6. szczegółowych regulowała sprawy osadnictwa przemysłowego i zapewniała imigrantom liczne przywileje. Służyła za wzór dla innych miast i osad rządowych przy formułowaniu szczegółowych warunków osadnictwa.

Dzięki Umowie Zgierskiej Zgierz stał się centralnym ośrodkiem produkcji i handlu w Królestwie Polskim. Osada fabryczna stanowiła nową dzielnicę Zgierza - nazwaną Nowym Miastem. Nowa osada była w pełni zaprojektowana według wszelkich nowoczesnych prawideł urbanistycznych przez Komisję Województwa Mazowieckiego. Domy miały być widne, wygodne i estetyczne.

Dzisiaj po dawnej świetności miasta niewiele zostało. Jednak na szczęście postanowiono uratować od zniszczenia pozostałe domy tkaczy. Powstał między innymi Park Kulturowy Miasto Tkaczy. Park znajduje się na terenie obejmującym zabytkową zabudowę i układ przestrzenny miasta. Zajmuje fragment zachowanego układu szachownicowego o regularnym podziale na równej wielkości parcele, gdzie w latach 20. XIX w. wydzielono działki przeznaczone pod budowę domów dla sukienników.

Miasto Tkaczy to jeden z największych projektów rewitalizacji budownictwa drewnianego w Europie.

Reprezentacyjnym budynkiem Miasta Tkaczy jest dom budowany etapami od 1826 roku przez stolarza Tomasza Tymińskiego. Do 1856 roku prowadził w nim zakład stolarski i mieszkał ze swoją liczną rodziną. Dom mieścił się przy dawnej ulicy Zegrzańskiej 168 (obecnie ul. gen. H. Dąbrowskiego 7). Budynek został przeniesiony na obecne miejsce w 2010 roku.

Teraz na parterze budynku, po przeciwnych stronach sieni znajdują się Cafe & Bistro „U Tkaczy” i sala muzealna.

Otwock to miasto malowniczo położone nad rzeką Świder, w jego ujściu do Wisły, otulone sosnowymi lasami. Leży w środku województwa mazowieckiego, 25 km od centrum stolicy. Obejmuje obszar 47 km kw.

Ponad 40 % powierzchni miasta zajmują lasy sosnowe, których właściwości kwalifikują je do typu lasów uzdrowiskowych. Ich charakter został wykorzystany przez lekarzy osiadłych w mieście, zakładających szpitale i sanatoria. Unikalny mikroklimat przyczynił się do nadania miastu w 1923 r. statusu uzdrowiska. Historia miasta rozpoczęła się w drugiej połowie XIX w. Mieszkańcy Warszawy dostrzegli atrakcyjność Otwocka, a szczególnie jego położenie i mikroklimat, które wykorzystywali w celach rekreacyjnych. Czynnikiem kształtującym Otwock jako osadę była zbudowana w 1889 r. Kolej Nadwiślańska, która biegła przez Mławę, Ciechanów, Nasielsk, Modlin, Warszawę, Otwock, Lublin i Chełm. Przy stacji powstała wówczas osada letniskowa zwana Otwockiem Kolejowym, a później Uzdrowiskowym. Jednym z pierwszych osadników był Michał Elwiro Andriolli, znany ilustrator i rysownik. Jemu przypisuje się zapoczątkowanie budownictwa drewnianego, które, jak je żartobliwie nazwał Gałczyński, nosi nazwę „świdermajer”. Na przełomie XIX i XX wieku Otwock posiadał już 600 drewnianych willi wybudowanych w swoistym nadświdrzańskim stylu, w których w okresie letnim odpoczywało około 2 tys. osób. Otwock uzyskał prawa miejskie w 1916 r.

Przy ulicy Andriollego nr 75, na skraju parku miejskiego, kilkanaście lat temu wybudowany został budynek, w którym mieści się cukiernia Sosenka. Niewątpliwie bryła budynku i jej wykończenie przypominają świdermajerowy styl.

Goczałkowice-Zdrój to wieś uzdrowiskowa położona w południowej Polsce nad Zbiornikiem Goczałkowickim, w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim. Historia uzdrowiska sięga 1856 roku, kiedy to przypadkowo odkryto bogate złoża solanki. Kilka lat później, czterech prywatnych inwestorów nabyło źródła wraz z przylegającym doń gruntem w celu otwarcia uzdrowiska. Powstały wówczas: łazienki, dom zdrojowy, pijalnia solanki i pensjonat. Pierwszy sezon kuracyjny rozpoczął się w maju 1864 r. Do dnia dzisiejszego zachowały się zaledwie nieliczne elementy ówczesnej architektury zdroju. Perełką wśród nich jest budynek starej pijalni, wzniesiony w 1862 roku, zwany wcześniej „Halą Picia Solanki” i „Maria Quelle” - od nazwy leczniczego źródła. 

Łęczyca to miasto położone w centralnej Polsce, w województwie łódzkim. Kiedyś Łęczyca była miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego. O bogatej historii miasta świadczą liczne zabytki, między innymi: zamek (z diabłem Borutą mieszkającym tam do dzisiaj), klasycystyczny ratusz oraz zespół klasztorny Bernardynów.

Na przedmieściach miasta widoczna jest wieża szybowa po kopalni żelaza (w latach 1952-1990 eksploatowane były tu syderytowe rudy żelaza). Łęczyca należy do miast o najwyższym wskaźniku osób z wyższym wykształceniem w Polsce.

Wpis archiwalny - kawiarnia nie istnieje.

Ponownie odwiedziłam kawiarnię Vanilla Cafe. I po raz kolejny nie zawiodłam się, a wręcz byłam mile zaskoczona. Bo odnoszę wrażenie, że oni są jeszcze lepsi niż poprzednio. 

Aby być określanym mianem baristy, należy zdobyć gruntowną wiedzę na temat rodzajów kawy, pochodzenia ziaren, sposobów ich palenia i przyrządzania. Potrzeba również niezwykłych umiejętności, by opanować choćby latte art, czyli sztukę tworzenia wzorów na powierzchni kawy za pomocą spienionego mleka. Pokazy tricków stosowanych przez baristów są niezwykle efektowne i przyciągają tłumy widzów.

 Tego miejsca w Dziwnowie przegapić po prostu nie można. W budynku przy głównej ulicy – Mickiewicza 40b, kryją się pod wspólnym logo Mister dwa lokale gastronomiczne: cafe i cafeteria.

 Jednak restauracja i kawiarenka to nie tylko jedzenie, ale również nocowanie. Januszowi Koźlukowi, właścicielowi pensjonatu zależało na tym, aby stworzyć luksusowe warunki do odpoczynku w kąpielisku przez cały rok. Realizując ten zamysł, górę budynku przeznaczono na hotelik. Jak powiedział mi pan Janusz, w hoteliku znajdują się jedne z najładniejszych w tej części portu morskiego pokoje i apartamenty.

Przytulne miejsce

Z przylegającego do lokali letniego tarasu, jeśli pogoda sprzyja zobaczyć można żaglówki płynące Dziwną do morza. Widok pięknego fragmentu krajobrazu z zielenią małego skweru stykającego się z jednej strony z ulicą, a z drugiej z rzeką nadaje miejscu szczególny klimat.

Oba lokale urządzono gustownie i wygodnie. W wystrojach wnętrz przeważa pomarańczowy kolor ścian z efektownymi drewnianymi boazeriami. Szykownym uzupełnieniem są komfortowe tapicerowane czerwone  siedziska w restauracji i w takim samym kolorze, metalowe poręczne stołki barowe w kawiarni.

 W wydaniu barowym

 Jedzenie w cafeterii przygotowywane jest w sposób prosty, ale świetny. Pod Misterem mają całą kartę ogólnopolskich zestawów. Można tutaj spróbować zarówno schabu, kurczaka na różne sposoby, pulpetów, makaronów z sosem gulaszowym lub serowym, kebabu w cenach od 14 do 19 zł. Osobną listę zajmują zestawy z rybą: z łososiem, dorszem, flądrą lub mintajem – od 16 do 18 zł. Jeśli zatęsknimy za pierogami, bigosem, fasolką po bretońsku, flaczkami lub pomidorową, to zjemy je tutaj za 7, 8 lub 9 zł.

Nic bardzo wykwintnego, przyznaję, ale porcje solidne, którymi można najeść się do syta (no, może oprócz surówek, do których się nie przykładają).

Cafe

Dla tych, którzy wolą coś słodkiego, pozostaje drugi lokal. Mała kawiarenka, na kilka stolików jest prawdziwym rajem dla kawoszy. Wypić tutaj można także czekolady gorące i mrożone – za 9 lub 11 zł, herbaty owocową, ziołową  lub tradycyjną za 5 zł. Łasuchy mogą wybrać wśród ciast: czekoladowe,  sernik bądź jabłecznik podawanych także w wersji na ciepło z lodami, owocami, bitą śmietaną i polewą.

W karcie są także desery lodowe (każdy składa się z 3 gałek lodów, owoców, frużeliny, bakalii, bitej śmietany, polewy i dodatków - 12 zł porcja). Kuszą lodowe specjały o egzotycznych nazwach: Mister J. bakaliowy, Lady M. czekoladowo-wiśniowy, Sunrise owoce żółte, Sunset owoce czerwone. Serwowane są też kompozycje wg uznania zamawiającego.

 Łatwo zgadnąć – musiałam poznać to lodowe królestwo i zamówiłam Deser firmowy (14 zł porcja). Na wolnym powietrzu mój smak się zaostrzył i chciałam przeżyć coś wyjątkowego. Moim oczekiwaniom sprostał znakomicie właściciel, racząc mnie porcją przygotowaną specjalnie przez niego samego.  W pucharku znalazły się więc oprócz trzech gałek lodów, świeże truskawki, brzoskwinie w syropie, prażone jabłka, bita śmietana, orzeszki ziemne, frużelina i karmelowy sos, który apetycznie otulał piramidę słodkości.

Niby deser normalny, jednak przyrządzony z największą starannością sprawił, ze takiego specyfiku dawno nie miałam w ustach. I czego chcieć więcej?