Kodeń to dawne miasto (1511 - 1869), obecnie wieś położona nad Bugiem w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Kodeń. W 1513 roku Jan Sapieha zbudował tutaj zamek, który przez prawie 300 lat stanowił główną siedzibę rodową kodeńskiej linii Sapiehów. Obecnie miejscowość znana jest z sanktuarium oraz Kodeńskiej Kalwarii. Wiernych przyciąga słynący z cudów obraz Matki Bożej Gregoriańskiej (Guadalupeńskiej) zwanej także Matką Bożą Kodeńską - królową Podlasia, sprowadzony do Kodnia w 1631 roku. Obraz pochodzi z kaplicy papieskiej w Rzymie. 

Na potrzeby obsługi ruchu pielgrzymkowego i turystycznego, misjonarze Oblaci prowadzą Dom Pielgrzyma, który kilka lat temu został znacznie rozbudowany. Powstała także jadłodajnia, która zastąpiła starą kawiarenkę. 

Włodawa to miasto położone na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim, w województwie lubelskim, nad Włodawką i Bugiem przy granicy z Białorusią, na terenie Polesia. Polesie jest krainą geograficzną i historyczną, leżącą głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest właśnie Włodawa.

Włodawa nazywana jest miastem trzech kultur. Do dziś zachowały się tutaj świątynie, przypominające o dawnej wielokulturowości miasta i regionu: kościół, cerkiew i synagogi – mała i duża. Corocznie jesienią jest tu organizowany Festiwal Trzech Kultur.

Przy jednej z głównych ulic w mieście - Partyzantów, od prawie ośmiu lat działa restauracja AtmosferaCaffe.  

Wisznice to dawne miasto, obecnie wieś położona nad rzeką Zielawą w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Wisznice.

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1446, co świadczyć może, że osada powstała wcześniej. Od początku XVI wieku Wisznice należały do magnackiego rodu Sapiehów i były położone na skrzyżowaniu szlaków wiodących z Radzynia i Parczewa  do Sławatycz i Włodawy oraz do Białej Podlaskiej. Około 1579 roku Sapiehowie wystarali się dla Wisznic o prawa miejskie z dwoma jarmarkami rocznie. Po rozbiorach, w 1835 roku Wisznice przeszły w ręce pułkownika Ignacego Sosnkowskiego, miasteczko ugruntowało swoją pozycję jako ośrodka handlu bydłem i końmi (herb Wisznic nawiązuje do tej tradycji: biały koń przywiązany do topoli).

Po odebraniu Wisznicom praw miejskich w 1869 roku gminę usytuowano w sąsiednim Horodyszczu.

Po roku 1875 tutejszą parafię greckokatolicką zastąpiła parafia prawosławna. Ta przestała funkcjonować po odzyskaniu niepodległości. Wtedy utworzono parafię neounicką, która działała do 1929 roku.

W okresie I wojny światowej Wisznice spłonęły. Podczas II wojny światowej w miejscowości utworzono getto, w którym stłoczono około dwa i pół tysiąca osób pochodzenia żydowskiego. Likwidacja getta nastąpiła we wrześniu 1942 roku.

Na terenie Wisznic znajduje się kilka pomników upamiętniających ofiary ostatniej wojny.

W Wisznicach krzyżują się dwie drogi: krajowa nr 63 oraz wojewódzka nr 812. Na ich skrzyżowaniu - w pobliżu ronda, pięć lat temu powstała Karczma Góralska (hotel, restauracja, sala weselna oraz minizoo).  

Sosnowica to wieś (dawniej miasto) położona w północnej części Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego, w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, w gminie Sosnowica, na Polesiu. Polesie to kraina geograficzna i historyczna, leżąca głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest Włodawa.

Dzieje Sosnowicy związane są z rodem Sosnowskich herbu Nałęcz, których najbardziej znanym przedstawicielem był wojewoda smoleński i hetman polny litewski Józef Sosnowski. Część założenia dworsko-parkowego Sosnowskich z zabytkową dworską oficyną zachowała się do dzisiaj. W drewnianym dworze, który spłonął w 1915 roku przebywał w charakterze nauczyciela młody Tadeusz Kościuszko. Przybył on do Sosnowicy w 1775 roku, po pobycie we Francji. Udzielał lekcji rysunku i malarstwa, matematyki oraz historii powszechnej córkom Sosnowskiego Katarzynie i Ludwice. Kościuszko zakochał się z wzajemnością w Ludwice, jednak hetman Sosnowski zdecydowanie odmówił małżeństwa swojej córki z ubogim szlachetką. Kościuszko usiłował porwać Ludwikę i ją poślubić w wiejskim kościółku, tak by postawić hetmana przed faktem dokonanym. Jednak ucieczka się nie udała, a upokorzony i zrozpaczony Kościuszko wyjechał do Ameryki.    

Zakochani mieli posadzić w parku sosnę i dąb. Splecione drzewa przywarły mocno do siebie. Sosna jednak uschła i kilkanaście lat temu runęła na ziemię.

Przez Sosnowicę przebiega droga wojewódzka nr 819 łącząca Parczew z Wolą Uhruską. Przy drodze, w centrum wsi, od 2015 roku gości zaprasza restauracja Sosnowicki Gościniec.    

Chełm to miasto położone w zachodniej części Polesia Wołyńskiego, nad rzeką Uherką - lewym dopływem Bugu. Miasto zamieszkuje około 65.000 mieszkańców. W przeszłości Chełm był jednym z głównych ośrodków osadniczych w rejonie środkowego Bugu i stolicą ukształtowanej w średniowieczu ziemi chełmskiej. Jako gród leżący na pograniczu wschodniej i zachodniej Słowiańszczyzny, podlegał wpływom katolicyzmu i prawosławia oraz był obiektem rywalizacji między Polską, Rusią, Litwą i Węgrami. W XIII wieku Chełm pełnił rolę stolicy Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Przez wieki był zamieszkały przez różnorodną etniczno-religijnie ludność, złożoną z Polaków, Ukraińców, Żydów i przedstawicieli innych narodowości.

Chełm jest miastem bogatym w zabytki, co przyciąga turystów. Od kilku lat w mieście notowany jest znaczący ich wzrost. Nie dziwią więc nowe hotele. 3 lata temu powstał hotel Edels oferujący około 45 miejsc noclegowych w 23 pokojach (standard, apartamentach oraz rodzinnym). W cenie noclegu są oczywiście śniadania. Zauważyłam jednak, że poranny posiłek wykupują również goście nie nocujący w hotelu, np. kierowcy zmierzający od i do granicy w Dorohusku. Koszt takiego śniadania w formie bufetu szwedzkiego to 25,00 zł.

Chełm to miasto położone w zachodniej części Polesia Wołyńskiego, nad rzeką Uherką - lewym dopływem Bugu. Miasto zamieszkuje około 65.000 mieszkańców. W przeszłości Chełm był jednym z głównych ośrodków osadniczych w rejonie środkowego Bugu i stolicą ukształtowanej w średniowieczu ziemi chełmskiej. Jako gród leżący na pograniczu wschodniej i zachodniej Słowiańszczyzny, podlegał wpływom katolicyzmu i prawosławia oraz był obiektem rywalizacji między Polską, Rusią, Litwą i Węgrami. W XIII wieku Chełm pełnił rolę stolicy Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Przez wieki był zamieszkały przez różnorodną etniczno-religijnie ludność, złożoną z Polaków, Ukraińców, Żydów i przedstawicieli innych narodowości.

Chełm jest miastem bogatym w zabytki. Jednym z nich jest kamienica na chełmskiej starówce przy ulicy Lubelskiej 27. Budynek powstał w 1890 r. według projektu Juliana Cieszkowskiego i stanowił własność żydowskiej rodziny Kupferów. Początkowo w budynku mieścił się jeden z pierwszych hoteli w Chełmie, a w okresie międzywojennym szereg sklepów i warsztatów rzemieślniczych. Obecnie w piwnicach kamienicy działa restauracja Gęsie Sprawki. Atrakcją miasta jest trasa turystyczna Chełmskich Podziemi Kredowych, której jedno z wyjść znajduje się właśnie w restauracji.    

Kilka lat temu restauracja przeszła Kuchenne Rewolucje. Na dobre klientom to nie wyszło, co sama niestety doświadczyłam. A tak swoją drogą, to formuła tego programu telewizyjnego jest niedorzeczna. To jest ośmieszanie się restauratorów. Bo, czy można sobie wyobrazić np. rewolucje prawnicze lub lekarskie? Albo ktoś zna się na tym, co robi, albo nie. W dodatku doradza to osoba, której restauracje mnie nie zachwyciły.    

Chełm to miasto położone w zachodniej części Polesia Wołyńskiego, nad rzeką Uherką - lewym dopływem Bugu. Miasto zamieszkuje około 65.000 mieszkańców. W przeszłości Chełm był jednym z głównych ośrodków osadniczych w rejonie środkowego Bugu i stolicą ukształtowanej w średniowieczu ziemi chełmskiej. Jako gród leżący na pograniczu wschodniej i zachodniej Słowiańszczyzny, podlegał wpływom katolicyzmu i prawosławia oraz był obiektem rywalizacji między Polską, Rusią, Litwą i Węgrami. W XIII wieku Chełm pełnił rolę stolicy Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Przez wieki był zamieszkały przez różnorodną etniczno-religijnie ludność, złożoną z Polaków, Ukraińców, Żydów i przedstawicieli innych narodowości.

Chełm jest miastem bogatym w zabytki. Jednym z nich jest kościół pw. Rozesłania Świętych Apostołów, wybudowany w latach 1753-1758. Od 2011 roku swoją siedzibę ma tutaj Muzeum Parafialne, posiadające unikatowe zbiory. Muzeum zajmuje dwie loże po obu stronach prezbiterium.

Naprzeciwko świątyni, przy ulicy Reformackiej 7 znajduje się stara kamienica, w której od wielu lat działa restauracja Kozak „spełnione marzenie dwóch braci - Jacka i Mirka Kozak”. Restauracja ma stałe menu oraz „propozycje dań dnia”.   

Chełm leży w zachodniej części Polesia Wołyńskiego, nad rzeką Uherką - lewym dopływem Bugu. Miasto zamieszkuje około 65.000 mieszkańców. W przeszłości jeden z głównych ośrodków osadniczych w rejonie środkowego Bugu i stolica ukształtowanej w średniowieczu ziemi chełmskiej. Jako gród leżący na pograniczu wschodniej i zachodniej Słowiańszczyzny, podlegał wpływom katolicyzmu i prawosławia oraz był obiektem rywalizacji między Polską, Rusią, Litwą i Węgrami. W XIII wieku Chełm pełnił rolę stolicy Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Chełm przez wieki zamieszkały był przez różnorodną etniczno-religijnie ludność, złożoną z Polaków, Ukraińców, Żydów i przedstawicieli innych narodowości.

Przed wojną były w mieście dwie synagogi: Wielka i Mała. Wielka została przez Niemców zburzona w latach 1940–1941. Mała, wybudowana ze składek ludności żydowskiej  w latach 1912-1914 - istnieje do dzisiaj. Nie jest to jednak oryginał, gdyż podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali i następnie spalili synagogę. Po wojnie synagoga została wyremontowana. Wpierw był tu skład mąki, później swoją siedzibę miała Naczelna Organizacja Techniczna.  

W 2004 roku budynek wystawiono na sprzedaż. Dawną bożnicę nabył mieszkaniec Chełma i otworzył kowbojską restaurację McKenzee Saloon.

Okuninka to wieś położona na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim, w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Włodawa, na terenie Polesia. Polesie jest krainą geograficzną i historyczną, leżącą głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest Włodawa.

Gmina Włodawa to jeden z najpiękniejszych obszarów nizinnych w Polsce. O jej atrakcyjności decydują malownicze jeziora, duże kompleksy leśne oraz dolina Bugu z naturalnie meandrującą rzeką. Perłą gminy jest Jezioro Białe.

Okuninka (miejscowość letniskowa) oplata jezioro z trzech stron. Wody jeziora posiadają I klasę czystości oraz wysoką przeźroczystość. Osobliwością jest zawartość srebra oraz zaleganie pod dnem jeziora krystalicznie czystych wód polodowcowych, które zasilają wody jeziora z siedmiu źródeł.  

Nad południowo-zachodnim brzegiem jeziora znajduje się hotel SANVIT Lake Resort & Spa, którego większa część została oddana do użytku w 2016r. Na stronie hotelu jest informacja o restauracji hotelowej, jednak jest to raczej stołówka niż restauracja. Nie ma dań z karty, a posiłki serwowane są tylko o określonych porach (śniadania w formie stołu szwedzkiego w godz.: 7.30 – 10.30, obiady dnia: 13.00 - 15.00, ciepłe kolacje bufetowe: 18.00 – 20.00).

Urszulin to wieś  położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, na terenie Polesia. Polesie to kraina geograficzna i historyczna, leżąca głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest Włodawa. W 1990 utworzono Poleski Park Narodowy, w którego bezpośrednim sąsiedztwie leży Urszulin. Dyrekcja parku mieści się przy ul. Lubelskiej 3a w Urszulinie. Za miedzą, pod numerem 4a znajduje się kompleks hotelowo-restauracyjny Drob. Kompleks powstał 11 lat temu, a jego nazwa pochodzi od nazwiska jego właścicieli.

Hrubieszów to miasto o ponad 600-letniej tradycji, położone nad Huczwą (lewobrzeżnym dopływem Bugu), we wschodniej części woj. lubelskiego, siedziba powiatu. Hrubieszów jest najdalej na wschód wysuniętym miastem Polski. Historyczna nazwa miasta brzmiała Rubieszów. Dopiero po pierwszym rozbiorze Polski (około 1794 roku) ustaliła się pisownia Hrubieszów. Prawa miejskie uzyskał Hrubieszów z rąk założyciela i fundatora - króla Władysława Jagiełły 29 września 1400 roku.

Podczas badań archeologicznych prowadzonych w 1977 roku, odkryto w Masłomęczu (wieś położona około 11 km na południe od Hrubieszowa) kompleks osadniczy z okresu rzymskiego. Zlokalizowano tutaj zespół osad i cmentarzysk Gotów (koniec II w. - koniec IV wieku). Odkryta osada uważana jest za największą w Kotlinie Hrubieszowskiej i mogła pełnić funkcję „stolicy” gockiej społeczności. Gotania obejmuje obszar 10. gmin: 7 z powiatu hrubieszowskiego - miasto i gmina Hrubieszów oraz  gminy:  Dołhobyczów, Mircze, Trzeszczany, Uchanie i Werbkowice; 2. z powiatu tomaszowskiego (Tomaszów Lubelski i Tyszowice) oraz jedną z powiatu zamojskiego (Komorów-Osada).

Dzięki m.in. środkom szwajcarskim rejon hrubieszowski powoli zmienia się w przyjazny turystyce. Jest szansa, że po zapaści transformacyjnej, podczas której zniknęły prawie wszystkie znaczące zakłady pracy, turystyka nada temu bardzo ciekawemu regionowi nowe życie.

Niemal na każdym kroku widać już inwestycje w infrastrukturę turystyczną oraz remonty zabytków (od Dołhobyczowa przez Hrubieszów po Chełm).

 W 1989 roku w Hrubieszowie powstała pijalnia piwa. Dwa lata później rodzinny biznes zaowocował budową restauracji przy ulicy Kolejowej. Obecnie jest to kompleks o nazwie Gniecki: hotel, restauracja, centrum konferencyjne oraz sala bankietowa. Podczas mojej wizyty trwały prace przy budowie kolejnej sali oraz dużego tarasu.

Przez wiele lat restauracja nazywała się „U Chłopa”, ostatnio jej nazwę zmieniono na Gniecki (jednak na frontowej ścianie nadal figuruje jeszcze „U Chłopa”).  

Brzeziny to miasto położone nad Mrożycą, na wschód od Łodzi, w powiecie brzezińskim. Legenda głosi, że Brzeziny były niegdyś tak bogatym i rozległym miastem, że zawstydzały sam Kraków, dlatego spadła na nie kara i miasto zostało zatopione. Prawda nie różni się wiele od legendy. Brzeziny już w XIV wieku przekształciły się z osady wiejskiej w miasto, które na krótko stało się siedzibą kasztelanii, a później stolicą powiatu. Jego najintensywniejszy rozwój przypada na okres od II połowy XV wieku aż do wieku XVII, kiedy to Brzeziny zasłynęły jako ośrodek rzemieślniczy, a także handlowy. Miasto w krótkim czasie stało się jednym z najważniejszych ośrodków w regionie, które w 1585 roku nazwano „znakomitym, rzemieślnikami sławnym”.

Między innymi dzięki tej sławie Brzeziny zyskały sobie przydomek „parva Cracovia” – mały Kraków. Nazwa ta przetrwała w formie „Krakówek”, którą do dziś nosi jedna z brzezińskich ulic. W okolicach tej właśnie ulicy, na lewym brzegu rzeki Mrożycy, znajduje się jedno z najcenniejszych stanowisk archeologicznych na terenie województwa łódzkiego. Są to archeologiczne ślady osady miejskiej z XIV – XVIII wieku, czyli z okresu świetności Brzezin. Właśnie tam w połowie lat 90. ubiegłego wieku odsłonięto pozostałości budynków oraz relikty studni z drewnianą cembrowiną. Badania przeprowadził H. Wiklak z ramienia Muzeum w Brzezinach. Studnia ta została zrekonstruowana i do dziś wskazuje miejsce odkrycia osady Krakówek. Ponadto wykonana została jej replika, która znajduje się obecnie w Muzeum Regionalnym. Więcej na temat historii miasta i muzeum: „Intryga” teatru Kamienica w Muzeum Regionalnym w Brzezinach (koło Łodzi). Zbigniew Zamachowski grał „u siebie”.

Przy ulicy Głowackiego 5 A mieści się restauracja Zapiekane, która pod tą nazwą działa od lutego 2016r.

Wcześniej była to pizzeria Kwadrans. Zmiana nazwy lokalu nastąpiła po Rewolucjach Kuchennych. Nie wiem, jaki wcześniej poziom kulinarny reprezentowała pizzeria, ale wiem, jaki w Zapiekane jest teraz. A nie jest on nawet średni. I gdybym wcześniej wiedziała, że odbyły się tutaj Rewolucje, to bym tu nie wstąpiła. Bowiem nie wiem, czy mam takiego pecha czy to już jakaś reguła, ale tam, gdzie była pracownica TVN - Gessler, to jakoś zawsze jest źle. Nawet nieciekawie było w jej własnej restauracji  U Fukiera w Warszawie. 

Zdecydowanie wolę opisywać dobre restauracje, rozkoszować się kuchnią kucharzy, którzy znają się na sztuce kulinarnej i gotują z pasją i wyczuciem. 

Sokolniki-Las to osiedle (statut osiedla został nadany w 1993 roku) położone na północny-zachód od Łodzi, w powiecie zgierskim, w gminie Ozorków. Miejscowość powstała w latach 1928-30 z rozparcelowanego majątku barona Aleksandra Rostockiego. 

W założeniu miało to być miasto-ogród. Jednak Sokolniki-Las w niczym nie przypominają podobnych w koncepcji Podkowy Leśnej, Komorowa czy Milanówka. Jest to zdecydowanie miejscowość letniskowa. Obszar miejscowości wynoszący 574 ha jest podzielony na 3,5 tys. działek letniskowych. W Sokolnikach jest 119 ulic.

W 2002 roku w miejscowości swoją działalność rozpoczęła restauracja Nasza Chata położona przy ulicy Ozorkowskiej. 

Zakroczym to miasto położone nad Wisłą, w woj. mazowieckim, w powiecie nowodworskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej. Zakroczym jest jednym z najstarszych grodów na Mazowszu.

Historia jego powstania rozpoczęła się wraz z kształtowaniem początków państwowości polskiej. Zalążkiem miasta był istniejący tu w średniowieczu gród strzegący przeprawy i brodu na Wiśle. Nazwa Zakroczym pochodzi od „zakrotu”, co znaczy przekraczać rzekę. Gród w swym pierwotnym istnieniu leżał niżej skarpy.

W 1374 roku Zakroczym został stolicą ziemi zakroczymskiej i ten stan rzeczy utrzymał się do III rozbioru Polski. W Zakroczymiu zapadały ważne decyzje - tu książę Janusz Starszy ogłosił zbiór praw dla ziem mazowieckich, tu także odbywały się sejmiki mazowieckie.

O dzisiejszym rozwoju miasta decyduje bliskość stolicy oraz lotniska w Modlinie. Gmina ma w części charakter rolny.

Sochaczew to jedno z najstarszych miast mazowieckich, położone w Polsce centralnej, nad rzekami Bzurą i Utratą. Do Warszawy z Sochaczewa jest 55 km, a do Łodzi 80 km. W Sochaczewie w kwietniu 1556 roku, na mocy wyroku sądu arcybiskupiego w Łowiczu spalono na stosie sochaczewian posądzonych o sprofanowanie hostii. Był to jeden z ostatnich procesów o czary na Mazowszu.  

Naprzeciwko parku (z pomnikiem Fryderyka Chopina przypominającym o pobytach kompozytora w mieście), w zabytkowym budynku miejskiego ratusza swoją siedzibę ma Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą. Muzeum zapewnia, że posiada największą kolekcję broni, ekwipunku, umundurowania i innych pamiątek z kampanii 1939 roku w Polsce.

W pobliżu muzeum, przy placu Kościuszki 6, znajduje się rodzinna, trzypokoleniowa cukiernia oraz założona w 2005 roku kawiarnia Sweet Caffe działające pod wspólnym szyldem Lukrecja. Cukiernia dwukrotnie zdobyła tytuł wicemistrza w Ogólnopolskich Zawodach Lodziarskich. Specjalnością cukierni i kawiarni są Mazurki Chopina - seria ciast opracowanych dla uczczenia Roku Chopinowskiego. Mazurki zostały nagrodzone m.in. Laurem Marszałka Województwa Mazowieckiego. Więcej na ten temat: Mazurki Chopina – oryginalne orzechowe ciasta dla uczczenia Roku Chopinowskiego. Cukiernia i Sweet Caffe Lukrecja w Sochaczewie (Mazowsze).

Jabłonna to duża wieś położona nad Wisłą w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Jabłonna, na północny-zachód od Warszawy. Gmina Jabłonna ma charakter osadniczy, usługowy i rekreacyjny. Herb gminy to trójdzielna tarcza, na której w górnym złotym polu znajduje się ukorzeniona jabłoń z czerwonymi jabłkami. Dolna część herbu podzielona jest na dwie części, a na niej na zielonym tle znajdują się półtrzecia złotego krzyża i pastorał.

Pastorał to symbol władzy kościelnej, nawiązujący do historii gminy. Tereny wchodzące w skład gminy Jabłonna mają swoje korzenie nierozerwalnie związane z biskupami płockimi, którym podlegały aż do roku 1774, kiedy to zostały przejęte na własność przez biskupa Michała Jerzego Poniatowskiego, późniejszego prymasa Polski. Dwie miejscowości wchodzące w skład gminy - Jabłonna i Chotomów zostały lokowane w 1418 przez biskupa płockiego Jakuba z Korzkwi.

Jabłonna znana jest głównie z zabytkowego pałacu, stojącego w wielkim parku o starym drzewostanie. Budowla pałacowa pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku. 

Przy ulicy Modlińskiej 19, w parterowym budynku od roku działa restauracja Buchnikowa Chata. 

Zgierz to miasto położone na północ od Łodzi, w powiecie zgierskim, nad rzeką Bzurą. Najważniejszą datą w historii miasta jest 30 marca 1821 roku. Wtedy bowiem zawarto Umowę Zgierską między komisarzem wojewódzkim Wydziału Administracyjnego Komisji Województwa Mazowieckiego a sukiennikami w sprawie ich osiedlenia się i założenia zakładów fabrycznych. Pomysłodawcą umowy był między innymi Rajmund Rembieliński, wizjoner, który zdawał sobie sprawę w potęgi przemysłu. Umowa w 44. punktach głównych i 6. szczegółowych regulowała sprawy osadnictwa przemysłowego i zapewniała imigrantom liczne przywileje. Służyła za wzór dla innych miast i osad rządowych przy formułowaniu szczegółowych warunków osadnictwa.

Dzięki Umowie Zgierskiej Zgierz stał się centralnym ośrodkiem produkcji i handlu w Królestwie Polskim. Osada fabryczna stanowiła nową dzielnicę Zgierza - nazwaną Nowym Miastem. Nowa osada była w pełni zaprojektowana według wszelkich nowoczesnych prawideł urbanistycznych przez Komisję Województwa Mazowieckiego. Domy miały być widne, wygodne i estetyczne.

Dzisiaj po dawnej świetności miasta niewiele zostało. Jednak na szczęście postanowiono uratować od zniszczenia pozostałe domy tkaczy. Powstał między innymi Park Kulturowy Miasto Tkaczy. Park znajduje się na terenie obejmującym zabytkową zabudowę i układ przestrzenny miasta. Zajmuje fragment zachowanego układu szachownicowego o regularnym podziale na równej wielkości parcele, gdzie w latach 20. XIX w. wydzielono działki przeznaczone pod budowę domów dla sukienników.

Miasto Tkaczy to jeden z największych projektów rewitalizacji budownictwa drewnianego w Europie.

Reprezentacyjnym budynkiem Miasta Tkaczy jest dom budowany etapami od 1826 roku przez stolarza Tomasza Tymińskiego. Do 1856 roku prowadził w nim zakład stolarski i mieszkał ze swoją liczną rodziną. Dom mieścił się przy dawnej ulicy Zegrzańskiej 168 (obecnie ul. gen. H. Dąbrowskiego 7). Budynek został przeniesiony na obecne miejsce w 2010 roku.

Teraz na parterze budynku, po przeciwnych stronach sieni znajdują się Cafe & Bistro „U Tkaczy” i sala muzealna.

Nowe Rumunki to wieś położona nad Jeziorem Górskim w gminie Łąck, w powiecie płockim. W granicach gminy Łąck znajduje się 8 jezior o łącznej powierzchni 546,9 ha. Jeziora te stanowią prawie 33 % powierzchni wszystkich akwenów powiatu płockiego. Niestety, jeziora te nie mają zbyt czystych wód. Jezioro Górskie o pow. 41,6 ha ma np. III klasę czystości (informacja ze strony UG w Łącku). Średnia głębokość jeziora to 2,9 m, najgłębsze miejsca mają 5,5 m, długość zbiornika to 1900 m, a szerokość 300 m. Jezioro to łączy się wąskim przesmykiem z Jeziorem Ciechomickim, które ma II klasę czystości.

Nad Jeziorem Górskim jest wiele ośrodków wypoczynkowych, a nad północnym jego brzegiem, w miejscowości Grabina, znajduje się plaża nazywana „Patelnią”. Plaża ta jest dobrze widoczna z drugiego brzegu, gdzie znajduje się hotel Dębowa Góra Active & Spa.

W hotelu jest restauracja oraz w sezonie letnim grill-bar położony nad brzegiem jeziora.

Koluszki to miasto (prawa miejskie od 1949 roku) w woj. łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Koluszki. Pierwszy raz Koluszki wzmiankowane były w 1399 roku jako wieś Coluszcovice. Miejscowość wchodziła w skład powiatu brzezińskiego i województwa łęczyckiego. W XIV i XV wieku przebiegał przez Koluszki bałtycko-ruski szlak handlowy. O rozwoju miejscowości zadecydowało uruchomienie w 1846 roku Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej oraz w 1865 roku Drogi Żelaznej Fabryczno-Łódzkiej. Pod koniec XIX wieku po obu stronach linii kolejowej rozwijało się budownictwo mieszkalne. Na początku XX wieku rodziny kolejarskie stanowiły 50% mieszkańców Koluszek.

Obecnie miasto liczy około 13.000 mieszkańców. Znajduje się tutaj baza paliw płynnych połączona rurociągiem z rafinerią w Płocku, a w 1976 roku wybudowana została odlewnia żeliwa. W Koluszkach jest jedyny w Polsce Wydział Niedoręczonych Przesyłek Poczty Polskiej.

Przy ulicy Partyzantów 15 A od 1968 roku działa restauracja przez wiele lat nosząca nazwę Zachęta. Od półtora roku, po przejęciu przez nowego właściciela, lokal nazywa się Nowa Zachęta.

W restauracji serwowane są posiłki od poniedziałku do piątku w godzinach: 11.00 – 18.00, w weekendy odbywają się tylko imprezy zamknięte. 

Grzegorzew to dawne miasto, obecnie wieś gminna położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim. Grzegorzew uzyskał lokację miejską przed 1339 rokiem, a utracił ją w 1870 roku. Gminę przecina droga krajowa nr 92 łącząca Rzepin z Poznaniem i Warszawą. Jej przebieg jest równoległy do autostrady A2. Biegnie przez obszar czterech województw: lubuskiego, wielkopolskiego, łódzkiego i mazowieckiego. Przez wielu kierowców nazywana jest starą trasą poznańską. Przy niej, pomiędzy miejscowościami Koło i Kłodawa, znajduje się powstały siedem lat temu zajazd Paryż. Zajazd to restauracja czynna całą dobę oraz pokoje hotelowe 1, 2 i 6-osobowe. 

Na stronie zajazdu zapewniają, że „restauracja to przede wszystkim dobre, polskie jedzenie. Kładziemy szczególny nacisk na to, by nasze dania smakowały jak w domu. Nasz Szef Kuchni zaprasza wszystkich na kulinarne podróże po różnych zakątkach Polski”.

Czy zapewnienia pokrywają się z rzeczywistością?