Hrubieszów to miasto o ponad 600-letniej tradycji, położone nad Huczwą (lewobrzeżnym dopływem Bugu), we wschodniej części woj. lubelskiego, siedziba powiatu. Hrubieszów jest najdalej na wschód wysuniętym miastem Polski. Historyczna nazwa miasta brzmiała Rubieszów. Dopiero po pierwszym rozbiorze Polski (około 1794 roku) ustaliła się pisownia Hrubieszów. Prawa miejskie uzyskał Hrubieszów z rąk założyciela i fundatora - króla Władysława Jagiełły 29 września 1400 roku.

Podczas badań archeologicznych prowadzonych w 1977 roku, odkryto w Masłomęczu (wieś położona około 11 km na południe od Hrubieszowa) kompleks osadniczy z okresu rzymskiego. Zlokalizowano tutaj zespół osad i cmentarzysk Gotów (koniec II w. - koniec IV wieku). Odkryta osada uważana jest za największą w Kotlinie Hrubieszowskiej i mogła pełnić funkcję „stolicy” gockiej społeczności. Gotania obejmuje obszar 10. gmin: 7 z powiatu hrubieszowskiego - miasto i gmina Hrubieszów oraz  gminy:  Dołhobyczów, Mircze, Trzeszczany, Uchanie i Werbkowice; 2. z powiatu tomaszowskiego (Tomaszów Lubelski i Tyszowice) oraz jedną z powiatu zamojskiego (Komorów-Osada).

Dzięki m.in. środkom szwajcarskim rejon hrubieszowski powoli zmienia się w przyjazny turystyce. Jest szansa, że po zapaści transformacyjnej, podczas której zniknęły prawie wszystkie znaczące zakłady pracy, turystyka nada temu bardzo ciekawemu regionowi nowe życie.

Niemal na każdym kroku widać już inwestycje w infrastrukturę turystyczną oraz remonty zabytków (od Dołhobyczowa przez Hrubieszów po Chełm).

 W 1989 roku w Hrubieszowie powstała pijalnia piwa. Dwa lata później rodzinny biznes zaowocował budową restauracji przy ulicy Kolejowej. Obecnie jest to kompleks o nazwie Gniecki: hotel, restauracja, centrum konferencyjne oraz sala bankietowa. Podczas mojej wizyty trwały prace przy budowie kolejnej sali oraz dużego tarasu.

Przez wiele lat restauracja nazywała się „U Chłopa”, ostatnio jej nazwę zmieniono na Gniecki (jednak na frontowej ścianie nadal figuruje jeszcze „U Chłopa”).  

Brzeziny to miasto położone nad Mrożycą, na wschód od Łodzi, w powiecie brzezińskim. Legenda głosi, że Brzeziny były niegdyś tak bogatym i rozległym miastem, że zawstydzały sam Kraków, dlatego spadła na nie kara i miasto zostało zatopione. Prawda nie różni się wiele od legendy. Brzeziny już w XIV wieku przekształciły się z osady wiejskiej w miasto, które na krótko stało się siedzibą kasztelanii, a później stolicą powiatu. Jego najintensywniejszy rozwój przypada na okres od II połowy XV wieku aż do wieku XVII, kiedy to Brzeziny zasłynęły jako ośrodek rzemieślniczy, a także handlowy. Miasto w krótkim czasie stało się jednym z najważniejszych ośrodków w regionie, które w 1585 roku nazwano „znakomitym, rzemieślnikami sławnym”.

Między innymi dzięki tej sławie Brzeziny zyskały sobie przydomek „parva Cracovia” – mały Kraków. Nazwa ta przetrwała w formie „Krakówek”, którą do dziś nosi jedna z brzezińskich ulic. W okolicach tej właśnie ulicy, na lewym brzegu rzeki Mrożycy, znajduje się jedno z najcenniejszych stanowisk archeologicznych na terenie województwa łódzkiego. Są to archeologiczne ślady osady miejskiej z XIV – XVIII wieku, czyli z okresu świetności Brzezin. Właśnie tam w połowie lat 90. ubiegłego wieku odsłonięto pozostałości budynków oraz relikty studni z drewnianą cembrowiną. Badania przeprowadził H. Wiklak z ramienia Muzeum w Brzezinach. Studnia ta została zrekonstruowana i do dziś wskazuje miejsce odkrycia osady Krakówek. Ponadto wykonana została jej replika, która znajduje się obecnie w Muzeum Regionalnym. Więcej na temat historii miasta i muzeum: „Intryga” teatru Kamienica w Muzeum Regionalnym w Brzezinach (koło Łodzi). Zbigniew Zamachowski grał „u siebie”.

Przy ulicy Głowackiego 5 A mieści się restauracja Zapiekane, która pod tą nazwą działa od lutego 2016r.

Wcześniej była to pizzeria Kwadrans. Zmiana nazwy lokalu nastąpiła po Rewolucjach Kuchennych. Nie wiem, jaki wcześniej poziom kulinarny reprezentowała pizzeria, ale wiem, jaki w Zapiekane jest teraz. A nie jest on nawet średni. I gdybym wcześniej wiedziała, że odbyły się tutaj Rewolucje, to bym tu nie wstąpiła. Bowiem nie wiem, czy mam takiego pecha czy to już jakaś reguła, ale tam, gdzie była pracownica TVN - Gessler, to jakoś zawsze jest źle. Nawet nieciekawie było w jej własnej restauracji  U Fukiera w Warszawie. 

Zdecydowanie wolę opisywać dobre restauracje, rozkoszować się kuchnią kucharzy, którzy znają się na sztuce kulinarnej i gotują z pasją i wyczuciem. 

Sokolniki-Las to osiedle (statut osiedla został nadany w 1993 roku) położone na północny-zachód od Łodzi, w powiecie zgierskim, w gminie Ozorków. Miejscowość powstała w latach 1928-30 z rozparcelowanego majątku barona Aleksandra Rostockiego. 

W założeniu miało to być miasto-ogród. Jednak Sokolniki-Las w niczym nie przypominają podobnych w koncepcji Podkowy Leśnej, Komorowa czy Milanówka. Jest to zdecydowanie miejscowość letniskowa. Obszar miejscowości wynoszący 574 ha jest podzielony na 3,5 tys. działek letniskowych. W Sokolnikach jest 119 ulic.

W 2002 roku w miejscowości swoją działalność rozpoczęła restauracja Nasza Chata położona przy ulicy Ozorkowskiej. 

Zakroczym to miasto położone nad Wisłą, w woj. mazowieckim, w powiecie nowodworskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej. Zakroczym jest jednym z najstarszych grodów na Mazowszu.

Historia jego powstania rozpoczęła się wraz z kształtowaniem początków państwowości polskiej. Zalążkiem miasta był istniejący tu w średniowieczu gród strzegący przeprawy i brodu na Wiśle. Nazwa Zakroczym pochodzi od „zakrotu”, co znaczy przekraczać rzekę. Gród w swym pierwotnym istnieniu leżał niżej skarpy.

W 1374 roku Zakroczym został stolicą ziemi zakroczymskiej i ten stan rzeczy utrzymał się do III rozbioru Polski. W Zakroczymiu zapadały ważne decyzje - tu książę Janusz Starszy ogłosił zbiór praw dla ziem mazowieckich, tu także odbywały się sejmiki mazowieckie.

O dzisiejszym rozwoju miasta decyduje bliskość stolicy oraz lotniska w Modlinie. Gmina ma w części charakter rolny.

Sochaczew to jedno z najstarszych miast mazowieckich, położone w Polsce centralnej, nad rzekami Bzurą i Utratą. Do Warszawy z Sochaczewa jest 55 km, a do Łodzi 80 km. W Sochaczewie w kwietniu 1556 roku, na mocy wyroku sądu arcybiskupiego w Łowiczu spalono na stosie sochaczewian posądzonych o sprofanowanie hostii. Był to jeden z ostatnich procesów o czary na Mazowszu.  

Naprzeciwko parku (z pomnikiem Fryderyka Chopina przypominającym o pobytach kompozytora w mieście), w zabytkowym budynku miejskiego ratusza swoją siedzibę ma Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą. Muzeum zapewnia, że posiada największą kolekcję broni, ekwipunku, umundurowania i innych pamiątek z kampanii 1939 roku w Polsce.

W pobliżu muzeum, przy placu Kościuszki 6, znajduje się rodzinna, trzypokoleniowa cukiernia oraz założona w 2005 roku kawiarnia Sweet Caffe działające pod wspólnym szyldem Lukrecja. Cukiernia dwukrotnie zdobyła tytuł wicemistrza w Ogólnopolskich Zawodach Lodziarskich. Specjalnością cukierni i kawiarni są Mazurki Chopina - seria ciast opracowanych dla uczczenia Roku Chopinowskiego. Mazurki zostały nagrodzone m.in. Laurem Marszałka Województwa Mazowieckiego. Więcej na ten temat: Mazurki Chopina – oryginalne orzechowe ciasta dla uczczenia Roku Chopinowskiego. Cukiernia i Sweet Caffe Lukrecja w Sochaczewie (Mazowsze).

Jabłonna to duża wieś położona nad Wisłą w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Jabłonna, na północny-zachód od Warszawy. Gmina Jabłonna ma charakter osadniczy, usługowy i rekreacyjny. Herb gminy to trójdzielna tarcza, na której w górnym złotym polu znajduje się ukorzeniona jabłoń z czerwonymi jabłkami. Dolna część herbu podzielona jest na dwie części, a na niej na zielonym tle znajdują się półtrzecia złotego krzyża i pastorał.

Pastorał to symbol władzy kościelnej, nawiązujący do historii gminy. Tereny wchodzące w skład gminy Jabłonna mają swoje korzenie nierozerwalnie związane z biskupami płockimi, którym podlegały aż do roku 1774, kiedy to zostały przejęte na własność przez biskupa Michała Jerzego Poniatowskiego, późniejszego prymasa Polski. Dwie miejscowości wchodzące w skład gminy - Jabłonna i Chotomów zostały lokowane w 1418 przez biskupa płockiego Jakuba z Korzkwi.

Jabłonna znana jest głównie z zabytkowego pałacu, stojącego w wielkim parku o starym drzewostanie. Budowla pałacowa pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku. 

Przy ulicy Modlińskiej 19, w parterowym budynku od roku działa restauracja Buchnikowa Chata. 

Zgierz to miasto położone na północ od Łodzi, w powiecie zgierskim, nad rzeką Bzurą. Najważniejszą datą w historii miasta jest 30 marca 1821 roku. Wtedy bowiem zawarto Umowę Zgierską między komisarzem wojewódzkim Wydziału Administracyjnego Komisji Województwa Mazowieckiego a sukiennikami w sprawie ich osiedlenia się i założenia zakładów fabrycznych. Pomysłodawcą umowy był między innymi Rajmund Rembieliński, wizjoner, który zdawał sobie sprawę w potęgi przemysłu. Umowa w 44. punktach głównych i 6. szczegółowych regulowała sprawy osadnictwa przemysłowego i zapewniała imigrantom liczne przywileje. Służyła za wzór dla innych miast i osad rządowych przy formułowaniu szczegółowych warunków osadnictwa.

Dzięki Umowie Zgierskiej Zgierz stał się centralnym ośrodkiem produkcji i handlu w Królestwie Polskim. Osada fabryczna stanowiła nową dzielnicę Zgierza - nazwaną Nowym Miastem. Nowa osada była w pełni zaprojektowana według wszelkich nowoczesnych prawideł urbanistycznych przez Komisję Województwa Mazowieckiego. Domy miały być widne, wygodne i estetyczne.

Dzisiaj po dawnej świetności miasta niewiele zostało. Jednak na szczęście postanowiono uratować od zniszczenia pozostałe domy tkaczy. Powstał między innymi Park Kulturowy Miasto Tkaczy. Park znajduje się na terenie obejmującym zabytkową zabudowę i układ przestrzenny miasta. Zajmuje fragment zachowanego układu szachownicowego o regularnym podziale na równej wielkości parcele, gdzie w latach 20. XIX w. wydzielono działki przeznaczone pod budowę domów dla sukienników.

Miasto Tkaczy to jeden z największych projektów rewitalizacji budownictwa drewnianego w Europie.

Reprezentacyjnym budynkiem Miasta Tkaczy jest dom budowany etapami od 1826 roku przez stolarza Tomasza Tymińskiego. Do 1856 roku prowadził w nim zakład stolarski i mieszkał ze swoją liczną rodziną. Dom mieścił się przy dawnej ulicy Zegrzańskiej 168 (obecnie ul. gen. H. Dąbrowskiego 7). Budynek został przeniesiony na obecne miejsce w 2010 roku.

Teraz na parterze budynku, po przeciwnych stronach sieni znajdują się Cafe & Bistro „U Tkaczy” i sala muzealna.

Nowe Rumunki to wieś położona nad Jeziorem Górskim w gminie Łąck, w powiecie płockim. W granicach gminy Łąck znajduje się 8 jezior o łącznej powierzchni 546,9 ha. Jeziora te stanowią prawie 33 % powierzchni wszystkich akwenów powiatu płockiego. Niestety, jeziora te nie mają zbyt czystych wód. Jezioro Górskie o pow. 41,6 ha ma np. III klasę czystości (informacja ze strony UG w Łącku). Średnia głębokość jeziora to 2,9 m, najgłębsze miejsca mają 5,5 m, długość zbiornika to 1900 m, a szerokość 300 m. Jezioro to łączy się wąskim przesmykiem z Jeziorem Ciechomickim, które ma II klasę czystości.

Nad Jeziorem Górskim jest wiele ośrodków wypoczynkowych, a nad północnym jego brzegiem, w miejscowości Grabina, znajduje się plaża nazywana „Patelnią”. Plaża ta jest dobrze widoczna z drugiego brzegu, gdzie znajduje się hotel Dębowa Góra Active & Spa.

W hotelu jest restauracja oraz w sezonie letnim grill-bar położony nad brzegiem jeziora.

Koluszki to miasto (prawa miejskie od 1949 roku) w woj. łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Koluszki. Pierwszy raz Koluszki wzmiankowane były w 1399 roku jako wieś Coluszcovice. Miejscowość wchodziła w skład powiatu brzezińskiego i województwa łęczyckiego. W XIV i XV wieku przebiegał przez Koluszki bałtycko-ruski szlak handlowy. O rozwoju miejscowości zadecydowało uruchomienie w 1846 roku Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej oraz w 1865 roku Drogi Żelaznej Fabryczno-Łódzkiej. Pod koniec XIX wieku po obu stronach linii kolejowej rozwijało się budownictwo mieszkalne. Na początku XX wieku rodziny kolejarskie stanowiły 50% mieszkańców Koluszek.

Obecnie miasto liczy około 13.000 mieszkańców. Znajduje się tutaj baza paliw płynnych połączona rurociągiem z rafinerią w Płocku, a w 1976 roku wybudowana została odlewnia żeliwa. W Koluszkach jest jedyny w Polsce Wydział Niedoręczonych Przesyłek Poczty Polskiej.

Przy ulicy Partyzantów 15 A od 1968 roku działa restauracja przez wiele lat nosząca nazwę Zachęta. Od półtora roku, po przejęciu przez nowego właściciela, lokal nazywa się Nowa Zachęta.

W restauracji serwowane są posiłki od poniedziałku do piątku w godzinach: 11.00 – 18.00, w weekendy odbywają się tylko imprezy zamknięte. 

Grzegorzew to dawne miasto, obecnie wieś gminna położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim. Grzegorzew uzyskał lokację miejską przed 1339 rokiem, a utracił ją w 1870 roku. Gminę przecina droga krajowa nr 92 łącząca Rzepin z Poznaniem i Warszawą. Jej przebieg jest równoległy do autostrady A2. Biegnie przez obszar czterech województw: lubuskiego, wielkopolskiego, łódzkiego i mazowieckiego. Przez wielu kierowców nazywana jest starą trasą poznańską. Przy niej, pomiędzy miejscowościami Koło i Kłodawa, znajduje się powstały siedem lat temu zajazd Paryż. Zajazd to restauracja czynna całą dobę oraz pokoje hotelowe 1, 2 i 6-osobowe. 

Na stronie zajazdu zapewniają, że „restauracja to przede wszystkim dobre, polskie jedzenie. Kładziemy szczególny nacisk na to, by nasze dania smakowały jak w domu. Nasz Szef Kuchni zaprasza wszystkich na kulinarne podróże po różnych zakątkach Polski”.

Czy zapewnienia pokrywają się z rzeczywistością? 

Izabelin to gmina wiejska położona w aglomeracji warszawskiej (15 km od centrum stolicy), wśród lasów Kampinoskiego Parku Narodowego stanowiących 75% jej obszaru. W Izabelinie swoją siedzibę ma dyrekcja Kampinoskiego Parku Narodowego, który utworzony został w 1959 dzięki staraniom Jadwigi i Romana Kobendzów.

Więcej na temat Kampinoskiego Parku Narodowego:

Muzeum Puszczy Kampinoskiej im. Jadwigi i Romana Kobendzów w dawnym budynku „kasjerówki”. Granica k. Kampinosu (Mazowsze)

W 1997 r. w budynku dyrekcji KPN otwarto Centrum Edukacji KPN, między innymi ze stałą ekspozycją „Przyroda i historia Puszczy Kampinoskiej” oraz mapą plastyczną KPN.

W sąsiedztwie dyrekcji KPN działa restauracja o nazwie Gospoda Kampinówka. Niestety lokal rozczarował mnie tak pod względem kulinarnym, jak i obsługi (wyjątkowo niefachowej).  

Miejsko-wiejska gmina Myszyniec położona jest w północno-wschodniej części naszego kraju, w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim – w regionie zwanym Kurpiami lub Kurpiowszczyzną.

Założenie Myszyńca, największej miejscowości na tych ziemiach, uznawanego za historyczną stolicę Kurpiowskiej Puszczy Zielonej datuje się na rok 1650. W 1798 roku Myszyniec otrzymał prawa miejskie, które zostały mu odebrane w 1869 roku m.in. z powodu udziału miejscowej ludności w powstaniu styczniowym. Miastu prawa przywrócone zostały dopiero w 1993 roku.

W 2014 roku na terenie gminy Myszyniec oddano do użytku dwa kompleksy sportowo-rekreacyjne o wspólnej nazwie Kurpiowska Kraina i łącznej powierzchni ok. 12,5 ha. Jeden kompleks (ok. 8,0 ha), zlokalizowany jest nad zbiornikiem wodnym „Wykrot” w miejscowościach Wydmusy i Wykrot, a drugi (ok. 4,5 ha) nad rzeką Rozogą w Myszyńcu. Kompleksy powstały z inicjatywy gminy Myszyniec, Związku Stowarzyszeń „Kurpsie Razem”, Polskiego Związku Wędkarskiego oraz Regionalnego Centrum Kultury Kurpiowskiej.

Kompleks nad zalewem Wykrot to między innymi hotel (52 miejsca noclegowe) oraz restauracja i sala konferencyjna mieszczące się w tym samym budynku. 

Chomiąża Szlachecka to wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Gąsawa, nad Jeziorem Chomiąskim.

Niewielki teren na pograniczu Wielkopolski, Kujaw i Krajny zwany jest Pałukami. Polodowcową wysoczyznę urozmaicają liczne pagórki, które nadają jej charakterystyczny falisty krajobraz. Całość przecinają głęboko wcięte rynny, których największe zagłębienia wypełnia woda. Dla kulturowego krajobrazu Pałuk znamienne są dworki i pałace oraz wieże kościołów. Najważniejszymi miejscowościami tej krainy są: Żnin, Barcin, Kcynia, Łabiszyn, Szubin, Janowiec Wielkopolski i Wągrowiec.      

Po raz pierwszy Chomiąża pojawia się w źródłach pisanych w początkach XII wieku. Należała, jak wiele pobliskich miejscowości, do dóbr arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, a od połowy XII wieku - klasztoru trzemeszeńskiego. W 1248 roku przeszła we władanie rodu Nałęczów.

W XIV wieku urodził się tutaj Mikołaj Nałęcz, sędzia kaliski, który brał udział w wielkopolskiej wojnie domowej. Uczestniczył aktywnie w wojnie Grzymalitów z Nałęczami. Stojąc na czele swoich oddziałów wielokrotnie pustoszył dobra arcybiskupów gnieźnieńskich na Pałukach. Z powodu bezwzględności wobec przeciwników politycznych zyskał przydomek Krwawy Diabeł Wenecki.

Od początku XIX wieku Chomiąża należała do rodu Sulerzyskich. Odbudowali oni klasycystyczny dwór, urządzili rozległy park krajobrazowy i ufundowali neogotycki kościół na wzgórzu, który graniczy z terenem Herbarium.

W 1934 roku dwór został odzyskany przez Helenę Mirowską z rodu Sulerzyskich, jednak nie na długo. W roku 1946 dobra chomiąskie przekazano PGR w Obudnie. Dwór służył jako ośrodek kolonijny. Po przejęciu ziemi przez AWR Skarbu Państwa, posiadłość sprzedano prywatnemu inwestorowi. Dwór był w stanie dewastacji.

W 2014 roku powstał kompeks Herbarium Hotel & spa z restauracją Werbena. 

Grochowiska Szlacheckie to wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Rogowo. Miejscowość położona jest przy Szlaku Piastowskim, na jego trasie północ-południe: Wągrowiec, Łekno, Żnin, Biskupin, Gniezno, Grzybowo, Giecz, Ląd nad Wartą, Konin do Kalisza. Szlak Piastowski to trasa turystyczna, przebiegająca przez województwa wielkopolskie i kujawsko-pomorskie.

Druga trasa prowadzi z Poznania przez Pobiedziska, Moraczewo, Ostrów Lednicki, Gniezno, Trzemeszno, Mogilno, Strzelno, Kruszwicę, Inowrocław, Płowce, Brześć Kujawski do Włocławka.

W Grochowiskach Szlacheckich znajduje się zabytkowy zespół pałacowo-parkowy, a w pałacu hotel (osiem pokoi) i restauracja Pałacowa.

Zduńska Wola to miasto w centralnej Polsce, w województwie łódzkim (45 km na zachód od Łodzi), siedziba powiatu zduńskowolskiego. Leży na Wysoczyźnie Łaskiej, na obszarze prawie równinnym, łagodnie opadającym ku dolinie Warty.

W XI i XII wieku tereny, na których powstała Zduńska Wola wchodziły w skład kasztelani sieradzkiej, w późniejszym okresie województwa sieradzkiego. W końcu XVIII wieku obszar ten znalazł się w departamencie kaliskim, administrowanym przez Prusy. Po Kongresie Wiedeńskim, Zduńska Wola znalazła się w woj. kaliskim, kontrolowanym przez Rosjan.

W okresie międzywojennym miasto wchodziło w skład powiatu sieradzkiego i woj. łódzkiego, zaś w okresie okupacji hitlerowskiej włączono je do tzw. Kraju Warty.

Z historią miasta ściśle związane jest tkactwo. Włókiennicy, których Stefan Złotnicki (założyciel miasta) ściągnął z Saksonii, Czech i Prus - jawili się jako prekursorzy miejscowego przemysłu. Osadnicy ci rozwinęli włókienniczy fach na tyle, że stał się on znakiem rozpoznawczym Zduńskiej Woli. 8 stycznia 1894 roku urodził się tutaj Maksymilian Maria Kolbe (właściwie Rajmund Kolbe). Jego rodzice również zajmowali się tkactwem

Jednym z ważniejszych miejsc w mieście jest plac Wolności z wybudowanym pośrodku w 2014 roku budynkiem ratusza. Bryła budynku ma nawiązywać do starego – zniszczonego podczas II wojny światowej. Jednak jego elewacja jest trochę kontrowersyjna (przypomina trochę architekturę PRL-u). Zaś zupełnym niewypałem jest wieża widokowa - tak zaprojektowana, że można z niej zobaczyć (zza szyb) tylko połowę miasta. 9 października 2014 r. Miejski Dom Kultury w Zduńskiej Woli stał się operatorem Zduńskowolskiego Centrum Integracji Ratusz.

W ostatnich latach odrestaurowano również wiele kamienic znajdujących się wokół placu Wolności. Jedną z nich jest kamienica zlokalizowana pod numerem 6, w której na parterze od prawie 3 lat działa restauracja „W kamienicy”.  

Miło mi poinformować, że przyznałam (jak najbardziej subiektywne)

wyróżnienie: 

Restauracja Miesiąca marca 2018 roku

Otrzymała je 

Restauracja Stara Łaźnia

w 

Lubartowie

za pomysłowe łączenie smaków, mistrzostwo w przygotowaniu sałatek oraz życzliwą i szybką obsługę

Lublin to miasto na prawach powiatu we wschodniej Polsce, stolica województwa lubelskiego, dziewiąte co do wielkości populacji miasto w Polsce (ponad 340 tys. mieszkańców). Sercem Starego Miasta jest rynek, pośrodku którego stoi budynek dawnego ratusza. W podziemiach ratusza zaczyna się Lubelska Trasa Podziemna, która biegnie pod rynkiem i kamienicami Starego Miasta, a kończy się przy pozostałościach kościoła św. Michała Archanioła. Trasa powstała w wyniku połączenia kilkunastu, z licznych, staromiejskich piwnic, których historia sięga początku XVI w. Trasa liczy ok. 280 metrów.  

Nałęczów to miasto położone w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Nałęczów. Nazwa miejscowości pochodzi od herbu Małachowskich, i z działalnością tego rodu wiążą się początki uzdrowiska.

W latach 1771 – 1773 starosta wąwolicki Stanisław Małachowski, herbu Nałęcz, wzniósł okazały pałac wg planów architekta Ferdynanda Naxa. Cierpiący na podagrę kolejny właściciel Nałęczowa, Antoni Małachowski, skuteczny środek na ukojenie bólu znajdował w okładach z wody źródlanej. Analiza chemiczna wykonana w  1817 roku przez Józefa Celińskiego, profesora Uniwersytetu Warszawskiego, potwierdziła walory lecznicze nałęczowskich wód. Wkrótce na potrzeby kuracjuszy w 1821 roku zbudowano i nowocześnie wyposażono łazienki kąpielowe, urządzono dom gościnny z pokojami do wynajęcia. Renoma uzdrowiska sprawiła, że kuracji zażywał tu sam książę Adam Czartoryski.

Kazimierz Dolny położony jest w zachodniej części Płaskowyżu Nałęczowskiego, w powiecie puławskim, w województwie lubelskim. Jego granice administracyjne obejmują rozległy obszar, rozciągający się wzdłuż Wisły. Kazimierz Dolny jest jednym z czterdziestu ośmiu miejsc w Polsce, które otrzymało status Pomnika Historii. Przed II wojną światową Kazimierz był biednym miasteczkiem, a jego rozwój przypada dopiero na czasy współczesne.

Przedwojenny Kazimierz wraz z jego mieszkańcami można zobaczyć na fotografiach zrobionych w latach 1930-1931 przez słynnego fotografika Jerzego Benedykta Dorysa. Wówczas ludność żydowska stanowiła ponad 50% mieszkańców miasta. Fotografie znajdują się w budynku dawnej synagogi w Kazimierzu Dolnym.

Vis-a-vis synagogi działa od czterech lat restauracja Bajgiel, serwująca dania kuchni polskiej i żydowskiej. 

Lubartów to miasto położone nad rzeką Wieprz, w środkowej części województwa lubelskiego, siedziba powiatu lubartowskiego oraz gminy wiejskiej Lubartów. Król Zygmunt I Stary nadał miastu przywilej lokacyjny 29 maja 1543 roku z inicjatywy wojewody lubelskiego Piotra Firleja. Nazwa miasta wiąże się z rodami jego właścicieli: Firlejów (Lewartów - od herbu Lewart) i Sanguszków (Lubartów - od legendarnego przodka Lubarta).

W centrum miasta od kilku lat działa restauracja Stara Łaźnia. Znajduje się na parterze nowo wybudowanego budynku, który stanął w  miejscu dawnej miejskiej łaźni. Stąd nazwa lokalu.