Żelazowa Wola to wieś położona niespełna 60 km od Warszawy, w której urodził się Fryderyk Chopin.

Miejscowość na początku XIX wieku była własnością rodziny hr. Skarbków. Wychowaniem dzieci  właściciela dworu (obecnie Muzeum F. Chopina) zajmował się przybyły w 1802 roku z Francji, Mikołaj Chopin. W 1806 roku Mikołaj poślubił poznaną na dworze Skarbków Justynę Krzyżanowską, a w 1810 roku Chopinom urodził się syn Fryderyk. Gdy mały Frycek miał 8 miesięcy, rodzice opuścili na stałe Żelazową Wolę zamieszkując w Warszawie. Jednakże Chopinowie pozostali w zażyłych stosunkach ze Skarbkami, spędzając chętnie w Żelazowej Woli wakacje. Fryderyk Chopin ostatni raz odwiedził miejsce swojego urodzenia w 1830 roku.

Naprzeciwko wejścia do Muzeum Fryderyka Chopina znajduje się restauracja Przepis na kompot. 

Otwock to miasto malowniczo położone nad rzeką Świder, w jego ujściu do Wisły, otulone sosnowymi lasami. Leży w środku województwa mazowieckiego, 25 km od centrum stolicy. Obejmuje obszar 47 km kw.

Ponad 40 % powierzchni miasta zajmują lasy sosnowe, których właściwości kwalifikują je do typu lasów uzdrowiskowych. Ich charakter został wykorzystany przez lekarzy osiadłych w mieście, zakładających szpitale i sanatoria. Unikalny mikroklimat przyczynił się do nadania miastu w 1923 r. statusu uzdrowiska. Historia miasta rozpoczęła się w drugiej połowie XIX w. Mieszkańcy Warszawy dostrzegli atrakcyjność Otwocka, a szczególnie jego położenie i mikroklimat, które wykorzystywali w celach rekreacyjnych. Czynnikiem kształtującym Otwock jako osadę była zbudowana w 1889 r. Kolej Nadwiślańska, która biegła przez Mławę, Ciechanów, Nasielsk, Modlin, Warszawę, Otwock, Lublin i Chełm. Przy stacji powstała wówczas osada letniskowa zwana Otwockiem Kolejowym, a później Uzdrowiskowym. Jednym z pierwszych osadników był Michał Elwiro Andriolli, znany ilustrator i rysownik. Jemu przypisuje się zapoczątkowanie budownictwa drewnianego, które, jak je żartobliwie nazwał Gałczyński, nosi nazwę „świdermajer”. Na przełomie XIX i XX wieku Otwock posiadał już 600 drewnianych willi wybudowanych w swoistym nadświdrzańskim stylu, w których w okresie letnim odpoczywało około 2 tys. osób. Otwock uzyskał prawa miejskie w 1916 r.

Przy ulicy Andriollego nr 75, na skraju parku miejskiego, kilkanaście lat temu wybudowany został budynek, w którym mieści się cukiernia Sosenka. Niewątpliwie bryła budynku i jej wykończenie przypominają świdermajerowy styl.

Piaseczno to miasto położone 17 km na południe od centrum Warszawy, wchodzące w skład aglomeracji warszawskiej. Bliskość stolicy zdecydowała - z jednej strony o rozwoju budownictwa mieszkaniowego, a z drugiej – o zlokalizowaniu tu siedzib wielu zagranicznych firm. Piaseczno nie jest szczególnie bogate w zabytki czy atrakcje turystyczne. Np. jedyne muzeum jest teraz zamknięte, gdyż dotychczasowy zabytkowy budynek, w którym była siedziba placówki został rozebrany do zera (trwa remont).

Jedną z atrakcji jest niewątpliwie Piaseczyńsko-Grójecka Kolej Wąskotorowa, uruchomiona w 1898r. W 1994 roku kolejka została wpisana do rejestru zabytków.

Operatorem kolejki jest Piaseczyńsko - Grójeckie Towarzystwo Kolei Wąskotorowej, założone w 1998 roku. Przejazdy koleją odbywają w sezonie w niedziele, w godzinach 11:00 – 16:00 (poza sezonem np. w sylwestra) na trasie Piaseczno – Tarczyn – Piaseczno. Trasa ma długość 28 km, z postojem na piknik w miejscowości Runów.

W pobliżu stacji kolejowej działa kilka restauracji, w tym jedna o zagadkowej nazwie Szara Eminencja x Piaseczno. Wg zapewnień obsługi, nie ma „specjalnej ideologii” dorobionej do tej nazwy. W założeniu bowiem właściciela mają być taką „szarą eminencją warszawskiej gastronomii”.

I tu moja mała dygresja. Koncepcja fajna, ale w przypadku gastronomii warszawskiej nie jest zbyt trudna, bo ogólnie rzecz ujmując stołeczne restauracje to nie za wysoki poziom. Proponuję być szarą eminencją, ale podwarszawskiej gastronomii. Tu, zapewniam, generalnie poziom jest wyższy i zostać tu tym „kierującym z ukrycia” może być już nie takie proste.       

Przy placu Zamkowym na Starym Mieście w Warszawie, naprzeciwko Zamku Królewskiego, działa od ponad 20 lat restauracja Przy Zamku (taki przynajmniej czas istnienia lokalu podany jest na jej stronie internetowej).

Restauracja szczyci się tym, że jadł tutaj prezydent USA Bill Clinton (Clinton w Polsce był dwukrotnie: w 1994 i 1997 roku. Wychodzi więc na to, że mógł tu być podczas drugiej wizyty, na samym początku istnienia restauracji), a także typowo polską kuchnią.

Może wtedy było lepiej, bo teraz to jest mizeria kulinarna z elegancką obsługą. Bowiem jakość pracy  kelnerów jest na najwyższym poziomie – tak rzadko obecnie spotykana w restauracjach.

Cóż z tego, skoro posiłki są do bani: małe porcje i niezbyt smaczne. W restauracji byłam z kilkoma osobami, wszystkie miały identyczne odczucia. Szczytem minimalizmu były pieczone warzywa, które miały być podane wraz z piersią kurczaka z grilla w sosie cydrowym. Znajomy w końcu znalazł na talerzu trzy maluśkie kawałki pieczonych warzyw. A sama pierś była twarda.

W restauracji Przy Zamku wyraźnie zapomniano, że samą oprawą człowiek się nie naje.          

Spała to niewielka miejscowość położona niedaleko Tomaszowa Mazowieckiego, ok. 110 km od Warszawy i  ok. 60 km od Łodzi. Jej lokalizacja w kompleksie lasów spalskich sprawia, że była i jest atrakcyjnym celem wypoczynku. Była rezydencją rosyjskich carów. Niegdyś odpoczywali w niej także dawni prezydenci Polski. Na jej terenie można oglądać pozostałe po tamtych czasach obiekty architektoniczne. Jest wieża ciśnień, budynki koszarów kozackich, dwa hotele dla carskich gości (Bristol i Savoy, dzisiaj pod nazwami Dzik i Rogacz), drewniany kościółek, mały park z ciekawymi okazami drzew.

Obecnie Spała ma opinię jednej z bardziej przyjaznych miejscowości do uprawiania różnych form aktywnego wypoczynku. Są tu trasy rowerowe i piesze, szeroka i malownicza Pilica znana jest kajakarzom.

Tutaj też mieści się Ośrodek Przygotowań Olimpijskich – COS. Jest wiele hoteli i lokali gastronomicznych. Co roku odbywają się w Spale Dożynki Prezydenckie, organizowane są zloty harcerskie.  

Nieoficjalnym herbem miejscowości jest żubr, którego pomnik wykonany na polecenie cara dla uczczenia wielkiego polowania w dniach 6 i 7 października 1860 roku w Puszczy Białowieskiej, znajduje się właśnie tutaj. Więcej o pomniku: Ciekawe zabytki na zaniedbanym placu – Spała

W miejscowości są dwa hotele nawiązujące do odpoczywającego tu często przed wojną prezydenta Ignacego Mościckiego: Mościcki i Prezydent. Po rozpoczęciu wojny, która zastała prezydenta w Spale, Ignacy Mościcki wydał odezwę: „Obywatele Rzeczypospolitej! Nocy dzisiejszej odwieczny wróg nasz rozpoczął działania zaczepne wobec Państwa Polskiego, co stwierdzam wobec Boga i Historii. W tej chwili dziejowej zwracam się do wszystkich obywateli państwa w głębokim przeświadczeniu, że cały naród w obronie swojej wolności, niepodległości i honoru skupi się dookoła Wodza Naczelnego i sił zbrojnych oraz da godną odpowiedź napastnikowi, jak to się już nieraz działo w historii stosunków polsko-niemieckich. Cały naród polski, błogosławiony przez Boga, w walce o swoją świętą i słuszną sprawę, zjednoczony z armią, pójdzie ramię przy ramieniu do boju i pełnego zwycięstwa”. 

Hotel Prezydent, zlokalizowany poza centrum Spały, po drugiej stronie rzeki Pilicy, został oddany do użytku 12 lat temu. Na parterze budynku mieści się restauracja z hotelową piwniczką, w której są wina z różnych zakątków świata.

Piotrków Trybunalski (woj. łódzkie) to miasto o bardzo ciekawej historii i tradycjach. Miasto zawdzięczało swój rozwój geograficznemu położeniu oraz korzystnemu układowi dróg łączących polskie krainy w czasach piastowskich. To tutaj odbywały się zjazdy rycerskie oraz zjazdy szlachty polskiej (1354-1567), zjazdy duchowieństwa. Miasto było świadkiem hołdów lennych Zakonu Krzyżackiego, a po przeniesieniu parlamentu do Warszawy, Piotrków stał się siedzibą Sądu Najwyższego oraz Trybunału Koronnego (stąd przymiotnik Trybunalski dodany po II wojnie światowej do nazwy miasta).

W mieście jest wiele restauracji dla różnej klienteli. Jest też wspomnienie po restauracji działającej kiedyś w Rynku Trybunalskim. - Nie wytrzymała Kuchennych rewolucji - ze śmiechem mówią mieszkańcy Piotrkowa.

Z takich „rewolucji” na pewno nie skorzystałaby właścicielka restauracji Dworek, mieszczącej się przy ulicy Skrajnej, niedaleko leśnictwa Meszcze. Restauracja działa bowiem z powodzeniem od 30 lat, pierwotnie pod nazwą restauracja Pod Dębami, a od 2005 roku jako Dworek.

Dworek odwiedziłam w niedzielę i większość stolików była zarezerwowana. Jednak miałam trochę szczęścia, gdyż do najbliżej rezerwacji pozostało 50 minut i udało mi się zjeść posiłek. Były jednak osoby, które odchodziły z kwitkiem.      

Spała to niewielka miejscowość położona niedaleko Tomaszowa Mazowieckiego, ok. 110 km od Warszawy i  ok. 60 km od Łodzi. Jej lokalizacja w kompleksie lasów spalskich sprawia, że była i jest atrakcyjnym celem wypoczynku. Była rezydencją rosyjskich carów. Niegdyś odpoczywali w niej także dawni prezydenci Polski. Na jej terenie można oglądać pozostałe po tamtych czasach obiekty architektoniczne. Jest wieża ciśnień, budynki koszarów kozackich, dwa hotele dla carskich gości (Bristol i Savoy, dzisiaj pod nazwami Dzik i Rogacz), drewniany kościółek, mały park z ciekawymi okazami drzew.

Obecnie Spała ma opinię jednej z bardziej przyjaznych miejscowości do uprawiania różnych form aktywnego wypoczynku. Są tu trasy rowerowe i piesze, szeroka i malownicza Pilica znana jest kajakarzom.

Tutaj też mieści się Ośrodek Przygotowań Olimpijskich – COS. Jest wiele hoteli i lokali gastronomicznych. Co roku odbywają się w Spale Dożynki Prezydenckie, organizowane są zloty harcerskie.  

Nieoficjalnym herbem miejscowości jest żubr, którego pomnik wykonany na polecenie cara dla uczczenia wielkiego polowania w dniach 6 i 7 października 1860 roku w Puszczy Białowieskiej, znajduje się właśnie tutaj. 

Więcej o pomniku: Ciekawe zabytki na zaniedbanym placu – Spała

W Spale jest kilka niezłych restauracji. Jedną z nich jest Karczma Spalska, istniejąca od 1978 roku. W jej pobliżu, klika lat temu, wybudowano budynek z pokojami na wynajem i tak powstał minikompleks o nazwie Pensjonat Karczma Spalska.   

Sochaczew to miasto położone w centralnej Polsce nad rzeką Bzurą, w województwie mazowieckim. Do Warszawy z Sochaczewa jest 55 km, a do Łodzi 80 km.

Na prawym brzegu Bzury znajdują się ruiny zamku. Pomiędzy połową XIV wieku a 1476 rokiem zamek był siedzibą książąt mazowieckich, a w jednym z pomieszczeń przechowywano księgi sądowe, grodzkie i ziemskie. W czasie najazdu szwedzkiego zamek uległ zniszczeniu, a podczas powstania kościuszkowskiego został ostatecznie zrujnowany przez Prusaków. Około 1815 roku zawaliły się pozostałości dwóch zamkowych baszt.

12 grudnia 2012 roku burmistrz miasta podpisał umowę na rewitalizację ruin zamku. Obiekt odnowiony został w ramach projektu pod nazwą: „Zagospodarowanie nadbrzeża Bzury wraz z zabytkowymi ruinami zamku książąt mazowieckich oraz parkiem Podzamcze w Sochaczewie – etap I – Zabezpieczenie i umocnienie Wzgórza Zamkowego”.

W Sochaczewie znajdują się ponadto dwa muzea: Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą oraz Muzeum Kolei Wąskotorowej.

W niedalekiej Żelazowej Woli  jest  Dom Urodzenia Fryderyka Chopina (muzeum), a w Brochowie - kościół o charakterze obronnym, w którym mały Fryderyk był ochrzczony.

„Ząkatek” położony jest poza centrum, przy ulicy Partyzantów, która prostopadle łączy się z ulicą Warszawską - jedną z głównych ulic miasta. Przy ulicy Warszawskiej nie ma informacji o restauracji. Wiedzą więc o niej głównie mieszkańcy Sochaczewa.  

Przedbórz to miasto położone nad rzeką Pilicą, w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim.

W roku 1239 wymieniany jest gród warowny, który w połowie XIV w. Kazimierz Wielki rozbudował do postaci zamku, a w 1370 roku nadał miejscowości prawa miejskie. Król przyjeżdżał do przedborskich lasów na polowania. Podczas jednego z nich, 8 września 1370 roku, w okolicach miejscowości Żeleźnica, spadł z konia i złamał nogę (znajduje się tutaj obelisk upamiętniający ten wypadek). Niecałe dwa miesiące później Kazimierz Wielki umarł w Krakowie. Przyjmuje się, że wypadek ten zapoczątkował niekorzystny zbieg zdarzeń zdrowotnych, które doprowadziły do śmierci monarchy. Natomiast król Władysław Jagiełło, 29 lipca 1423 r. nadał w Przedborzu prawa miejskie dla Łodzi. Przed wojną w Przedborzu Żydzi stanowili ponad 60% mieszkańców. W mieście czynnych było kilkanaście szynków.

Dzisiejsza baza gastronomiczna jest zdecydowanie uboższa. Najbardziej znaną restauracją jest Parkowa, która w tym samym miejscu działa od ponad 30 lat. Wpierw należała do GS-u, a od 1998 roku jest w prywatnych rękach. W 2010 roku obiekt został przebudowany, w ofercie pojawiły się pokoje gościnne.

Restauracja tak się reklamuje: „Nasze menu stanowi tradycyjną kuchnię polską i regionalną. 30-letnie doświadczenie szefowej restauracji w branży gastronomicznej oraz doskonale wykwalifikowana kadra współpracowników sprawia, że nasza restauracja jest w stanie sprostać Państwa oczekiwaniom”.

Kowal to miasto królewskie Korony Królestwa Polskiego położone w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim. 30 kwietnia 1310 r.  na zamku w Kowalu urodził się król Kazimierz Wielki. Miasto zawdzięcza mu nadanie praw miejskich magdeburskich i ufundowanie kościoła parafialnego. 30 kwietna 2010 r. uroczyście odsłonięto pomnik króla i otwarto nowy park w czasie Ogólnopolskich Obchodów 700-lecia urodzin Kazimierza Wielkiego.

Pół kilometra od parku w kierunku Włocławka, przy drodze krajowej nr 91 w miejscowości Przydatki Gołaszewskie, od ponad dziesięciu lat usługi gastronomiczne świadczy restauracja Podgrodzie. Podgrodzie to także hotel, sala weselna oraz stacja paliw.

Ulica Świętokrzyska to jedna z ważniejszych ulic w Warszawie-Śródmieściu, której nazwa została potwierdzona urzędowo w 1770. Przed wojną ulica była wąska, i nie kursowały nią ani tramwaje, ani autobusy. Podczas odbudowy Warszawy zadecydowano się poszerzyć jezdnię. W 1948 w rejonie ulic Świętokrzyskiej, Wareckiej i placu Powstańców Warszawy rozpoczęto, prowadzoną etapami, budowę kompleksu budynków Narodowego Banku Polskiego (siedziba NBP jest pod numerem 11/21). W czerwcu 2011 roku rozpoczęto pod ulicą budowę linii M2 warszawskiego metra. Na czas budowy ulica na odcinku od Nowego Światu do ronda ONZ została zamknięta dla ruchu kołowego. Ponowne otwarcie po modernizacji nastąpiło 30 września 2014.

W 2015 roku w siedzibie NBP otworzono bardzo ciekawe muzeum - Centrum Pieniądza im. Sławomira Skrzypka. W skarbcu Centrum jest prawdziwa sztaba złota o wadze 12,5 kg, którą można  dotknąć, a nawet spróbować podnieść. Muzeum zwiedzałam prawie 3 godziny i poczułam się głodna. Na szczęście daleko szukać nie musiałam, gdyż vis a vis NBP (pod numerem 14) znajduje się restauracja o trochę intrygującej nazwie: Inny Wymiar.   

Pruszków to miasto w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, będące częścią aglomeracji warszawskiej. Na przełomie XIX i XX wieku Pruszków był prężnie rozwijającą się osadą fabryczną. Od 1895 roku działała tutaj znana w kraju i na świecie fabryka ołówków „St. Majewski”. Jej założyciel Stanisław Majewski zapisał się w historii miasta jako zasłużony społecznik. Był fundatorem i współinicjatorem założenia pierwszej szkoły początkowej w Pruszkowie, a w 1903 roku dzięki jego staraniom przy ul. Ołówkowej 4 powstała szkoła dla dzieci pracowników fabryki.   

Podczas I wojny światowej fabryka uległa poważnemu uszkodzeniu. Udało się ją jednak odbudować i przy okazji zmodernizować. Druga wojna światowa oszczędziła fabryce zniszczeń – nieprzerwanie trwała w niej produkcja. W 1948 roku nastąpiło upaństwowienie firmy, a trzy lata później zmieniono jej nazwę – tak powstały „Pruszkowskie Zakłady Materiałów Biurowych”. Powrót do pierwotnej nazwy fabryki możliwy był dopiero po prywatyzacji, która miała miejsce w 1995 roku. Na początku 2014 roku, dla uczczenia 125 rocznicy powstania firmy, oddana została do użytku nowa – duża i nowoczesna fabryka. Dotychczasowa siedziba mieszcząca się przy ulicy Ołówkowej przeniesiona została na ulicę Kredkową.

Teraz - w najstarszym z budynków fabryki, przy ulicy Obrońców Pokoju 8, w jednej z dawnych hal produkcyjnych od kilku lat działa restauracja Ucieranie Treści. W hali tej stały kiedyś młyny, w których rozdrabniano grafit, a według robotniczego żargonu - ucierano treść. Właśnie od określenia tego procesu wzięła się nazwa restauracji.

Kutno to miasto położone w centralnej Polsce, w województwie łódzkim, na skrzyżowaniu dwóch autostrad A1 i A2. Kutno rozwinęło się z osady wiejskiej. W końcu XIII wieku znalazło się w granicach prowincji łęczyckiej. U schyłku XIV wieku Kutno leżało w ziemi rawskiej, w okręgu gostynińskim. W 1462 roku zostało włączone do Korony i znalazło się w granicach powiatu gostynińskiego.

Od XIV do XVII wieku Kutno stanowiło własność Kucieńskich herbu Ogończyk. Pierwszym znanym właścicielem Kutna był Andrzej z Radzikowa, syn kasztelana dobrzyńskiego, właściciel Kutna i Sieciechowa, któremu książę mazowiecki Siemowit IV w 1386 roku nadał przywilej targowy na dzień św. Wawrzyńca, czyli 10 sierpnia. Duże znaczenie dla rozwoju Kutna miało jego położenie. Przez miasto przechodził trakt z Warszawy do Poznania.

Położenie decyduje także i o współczesnym rozwoju miasta, które jest ważnym ośrodkiem przemysłowym. W kraju miasto znane jest z dwóch imprez: Święta Róży i zawodów w baseballu.

Święto Róży to cykliczna impreza kulturalna organizowana przez Kutnowski Dom Kultury. Po raz pierwszy odbyła się w dniach 20-21 września 1975 jako Kutnowski Jarmark Różany. Głównym elementem imprezy była wystawa róż pochodzących z plantacji kutnowskich hodowców. Towarzyszyły jej występy grup muzycznych (głównie folklorystycznych), prezentacje twórców ludowych oraz stoiska handlowe. Od 1990 zmieniono nazwę (na Święto Róży), a także formułę imprezy. Wystawy róż wzbogacono o szersze aranżacje plastyczne i scenograficzne. Pierwsze gospodarstwo ogrodnicze produkujące róże powstało w okolicach Kutna w 1912 roku (braci Eizyków). W 1965 roku pojawiła się róża Kutno wyhodowana przez Bolesława Wituszyńskiego, a w 1972 roku do rejestru została wpisana róża Marylka wyhodowana w 1967 roku również przez Wituszyńskiego.

W 1996 w mieście odbyły się Międzynarodowe Zawody w baseballu. Od tamtej pory w Kutnie swoją siedzibę ma  Europejskie Centrum Małej Ligi Baseballowej, które swym zasięgiem obejmuje Europę, Afrykę i Azję. Misją Malej Ligi Baseballowej i Softballowej (ang. Little League Baseball and Softball) jest organizowanie gry w baseball i softball dla dzieci i młodzieży w lokalnych społecznościach (jako alternatywa spędzania wolnego czasu).

W centrum Kutna są dwa rynki połączone ulicą Królewską oraz rondo Solidarności łączące aż 6 ulic. Od kilkunastu lat przy rondzie działa hotel Rondo mieszczący w swoich podziemiach restaurację o nazwie Muzyczna.

Błonie to miasto w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej. To największe centrum logistyczne w kraju (prawie 1 mln metrów kwadratowych). Metry pracują na dochody gminy. Dlatego, jeśli ktoś nie był tutaj przez kilka lat, to z trudem przyjdzie mu poznać miasto.

Niewątpliwy sukces gospodarczy miasta przełożył się na jego rozwój – w tym gastronomii. Jeszcze np. 10 lat temu był problem ze znalezieniem odpowiedniego miejsca na posiłek. A teraz to ja miałam kłopot, jaką restaurację wybrać.   

W końcu zdecydowałam się na lokal o nazwie Rynek MMXII. Rzymska cyfra oznacza nic innego jak rok jej powstania (2012).

Restauracja znajduje się w XIX-wiecznym budynku położonym w pobliżu ratusza. Warto dodać, że centrum miasta zachowało XIV-wieczny układ ulic. Pod względem architektonicznym na rynku i przy przylegających ulicach dominują kamieniczki z końca XIX i początku XX wieku.

Sochaczew to miasto położone w centralnej Polsce nad rzeką Bzurą, w województwie mazowieckim. Do Warszawy z Sochaczewa jest 55 km, a do Łodzi 80 km. W Sochaczewie w kwietniu 1556 roku, na mocy wyroku sądu arcybiskupiego w Łowiczu spalono na stosie sochaczewian posądzonych o sprofanowanie hostii. Był to jeden z ostatnich procesów o czary na Mazowszu. 

Na prawym brzegu Bzury znajdują się ruiny zamku. Pomiędzy połową XIV wieku a 1476 rokiem zamek był siedzibą książąt mazowieckich, a w jednym z pomieszczeń przechowywano księgi sądowe, grodzkie i ziemskie. W czasie najazdu szwedzkiego zamek uległ zniszczeniu, a podczas powstania kościuszkowskiego został ostatecznie zrujnowany przez Prusaków. Około 1815 roku zawaliły się pozostałości dwóch zamkowych baszt.

12 grudnia 2012 roku burmistrz miasta podpisał umowę na rewitalizację ruin zamku. Obiekt odnowiony został w ramach projektu pod nazwą: „Zagospodarowanie nadbrzeża Bzury wraz z zabytkowymi ruinami zamku książąt mazowieckich oraz parkiem Podzamcze w Sochaczewie – etap I – Zabezpieczenie i umocnienie Wzgórza Zamkowego”. Decyzją Zarządu Województwa Mazowieckiego objęty został dofinansowaniem w wysokości  4 139 770 zł ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Wartość całego projektu to 4 898 795 zł, a wkład własny miasta wyniósł 759 024 zł.

Prawie vis a vis ruin zamku, od 18 lat turystów i gości biznesowych przyjmuje hotel Chopin. Na parterze wielokondygnacyjnego budynku znajduje się hotelowa restauracja.

Wielka Czantoria to najwyższe wzniesienie Pasma Czantorii w Beskidzie Śląskim (995 m n.p.m.). Jest jednocześnie szczytem granicznym między Polską a Czechami. Szczyt charakteryzuje się stromymi zboczami od wschodu i zachodu - różnica wysokości pomiędzy położonym u stóp góry Ustroniem a szczytem wynosi 630 m. Na samym wierzchołku góry, po czeskiej stronie granicy, znajduje się stalowa wieża widokowa z platformą na wysokości 29 metrów oraz bufet. Kilkaset metrów na zachód od szczytu położone jest czeskie schronisko turystyczne Horska Chata Czantoria, zbudowane jeszcze przez niemiecką organizację turystyczną Beskidenverein w 1904. 100 metrów dalej od niego (na zachód) jest polska Koliba na Czantorii, w której można zjeść posiłek i przenocować.

Wybrałam czeskie schronisko, które zaintrygowało mnie rozwieszonymi wszędzie wielkimi tablicami o treści: „Zakaz konsumpcji własnych posiłków i napoi”.

Wyglądało to bardzo nieładnie, wręcz nieestetycznie na ponad stuletnim zabytku. W dodatku – jak dla mnie – jest to wątpliwy zakaz, jeśli chodzi o schronisko górskie.

Rawa Mazowiecka to niespełna 20-tysięczne miasto powiatowe w województwie łódzkim, położone nad Rawką i jej dopływem Rylką. Była stolicą ziemi rawskiej, województwa rawskiego oraz miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego.

W Rawie bez problemu można spędzić aktywnie czas. Jednym z ważniejszych obiektów jest utworzony na rzece Rawce (rzeka – rezerwat przyrody) ponad 50-hektarowy zalew Tatar wraz z Ośrodkiem Sportu i Rekreacji. Strzeżona plaża, wypożyczalnia sprzętu wodnego oraz ścieżka pieszo-rowerowa, która ciągnie się wokół całego zalewu - to atuty tego miejsca.

Na terenie OSiR-u znajdują się korty tenisowe, boisko do piłki plażowej, hala sportowa z sauną oraz dobrze wyposażona siłownia zewnętrzna. Można również korzystać z krytej pływalni Aquarium Centrum Fit Rawa.

Są też w Rawie ruiny zamku wzniesionego w II połowie XIV wieku jako najbardziej wysuniętej na południowy-zachód warowni Mazowsza. Usytuowany w bagnistych widłach rzek Rawki i Rylki, na ważnym szlaku handlowym z Pomorza na Ruś pełnił rolę drugiej obok Płocka, a okresowo również samodzielnej rezydencji książąt mazowieckich. Po wcieleniu Mazowsza do Korony stał się siedzibą starosty królewskiego i ośrodkiem administracji lokalnej.

W najbliższym sąsiedztwie pływalni Aquarium i zalewu Tatar, od 2009 roku działa restauracja Klimaty.  

Puławy to miasto położone  w zachodniej części województwa lubelskiego, w pobliżu granicy województwa mazowieckiego. W mieście powstało pierwsze (w 1801 r.) muzeum na ziemiach polskich, a zarazem najstarsze muzeum w Europie Środkowej. Najważniejszym zabytkiem Puław jest zespół pałacowo-parkowy, położony przy drodze nr 801.

Po przeciwnej stronie drogi (patrząc od zespołu pałacowo-parkowego) jest niewielki park miejski ograniczony dwoma alejami: Małą i Królewską.

Przy tej drugiej alei, pod numerem 17, znajduje się Centrum Szkoleniowo - Kongresowe Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa. Przy nim zaś restauracja Sybilla.

Restaurację odwiedziłam w połowie maja tego roku. Z braku czasu nie opisałam wcześniej mojej wizyty. Dzisiaj dowiedziałam się, że od niedawna jest nowy dzierżawca lokalu. I dobrze, bo poprzedni chyba nie był restauratorem z prawdziwego zdarzenia.

Racławice to wieś w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Racławice, przy drodze wojewódzkiej nr 783. 4 kwietnia 1794 pod Racławicami (we wsi Janowiczki) polskie wojska powstańcze pod wodzą Tadeusza Kościuszki stoczyły bitwę z wojskami rosyjskimi pod dowództwem generała Aleksandra Tormasowa. Bitwę wygrały oddziały powstańcze. Bitwa pod Racławicami należy do najbardziej rozsławionych batalii Polaków. Pamiątkami po tamtej bitwie są kopiec Kościuszki usypany na górze Zamczysko w latach 1926–1934 oraz pomnik Bartosza Głowackiego.

Hotel Mercure położony jest we wsi Dosłońce, kilka kilometrów od Racławic. Jedyną atrakcją wioski jest nowa wieża widokowa. Hotel jest praktycznie „sam dla siebie” i tak naprawdę należy traktować go jako bazę wypadową do zwiedzania okolicznych miejscowości i atrakcji.

Tomaszów Mazowiecki to miasto położone nad rzeką Pilicą, w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, przy drodze ekspresowej S8. Za początek Tomaszowa uważa się rok 1788. Wtedy to nad rzeką Wolbórką powstała niewielka osada, w której zamieszkali pracownicy zatrudnieni przy wytopie żelaza w wielkim piecu hutniczym, zbudowanym wtedy przez właściciela okolicznych dóbr - hrabiego Tomasza Ostrowskiego. Wydarzenie to jest związane z  odkryciem złóż syderytowych rud żelaza w okolicach pobliskiej wsi Nieborów. W następnych latach powstały kolejne obiekty produkcyjne, jak fryszerki i piec giserski, tworząc niewielki ośrodek hutniczy i metalurgiczny. Siły napędowej do poruszania zamontowanych w nich urządzeń dostarczała  spiętrzona w tym celu Wolbórka. Od 1805 r. nowym właścicielem osady został najstarszy syn jej założyciela  – Antoni Ostrowski. W 1812 r. wybudował on w Tomaszowie klasycystyczny pałac (obecnie muzeum), który wkrótce stał się główną siedzibą rodu.

Współczesny Tomaszów to miasto szybko zmieniające się, stawiające również na turystykę (Skansen Rzeki Pilicy, Rezerwat Przyrody Niebieskie Źródła, Groty Nagórzyckie, Pałac Ostrowskich). Do pobliskiej Spały dojechać można ścieżką rowerową. Jeszcze kilka lat temu w mieście był problem ze znalezieniem dobrej restauracji. Sytuacja w ostatnich latach tak się zmieniła, że teraz ja miałam kłopot, którą restaurację odwiedzić. Wybór padł na Advenę, położoną trochę poza centrum miasta, przy ulicy gen. Grota-Roweckiego 44.