Niedawno miałam okazję na krótko gościć w restauracji „U kucharzy w Arsenale”. 

Lokal znajduje się w budynku Arsenału mieszczącego siedzibę Państwowego Muzeum Archeologicznego na warszawskim Śródmieściu.

Jego twarzą jest znany polski restaurator, autor książki kulinarnej. Większości dał się poznać ze swojego programu w TVP.

Pikanterii niedawno otwartej restauracji  dodaje fakt, że mieści się ona vis-a-vis Urzędu Miasta, któremu Gessler – jak donoszą media jest dłużny około 33 mln zł za nieuregulowany czynsz za lokal na staromiejskim Rynku, a którego miasto nie może od niego wyegzekwować. 

Warszawski Rynek Starego Miasta. Przyciąga historią i architekturą. Jego klimat tworzą otaczające go kolorowe kamienice. Wśród nich znalazłam jedną z najstarszych warszawskich restauracji – „U Barssa”.

 Skąd się wzięła nazwa „U Barssa”?

„Franciszek Barss był adwokatem, publicystą i działaczem politycznym. Był nobliwym członkiem Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. Opracował zbiór dokumentów historyczno – prawnych uzasadniających prawa miast polskich do władzy prawodawczej, wykonawczej i sądowniczej. Brał udział w Powstaniu Kościuszkowskim, a przed zwycięską Targowicą emigrował do Wiednia. W 1812 roku zginął jako uczestnik Kampanii Moskiewskiej. Warszawiacy po śmierci Barssa nazwali wschodnią część rynku jego imieniem, aby uczcić jego pamięć. A my nazwaliśmy restaurację jego nazwiskiem, aby nikt nie zapomniał o jego zasługach dla Warszawy i Polski” – takie słowa wyjaśnienia na temat nazwy znajdzie każdy gość na pierwszej stronie karty restauracji.

Pod latarnią najciemniej?

Taka sytuacja w restauracji „U Fukiera” na warszawskim Starym Mieście nie mogła się teoretycznie wydarzyć, ale się wydarzyła.  Była dla mnie całkowitym zaskoczeniem, gdyż takiego obrotu sprawy się nie spodziewałam w lokalu firmowanym przez Magdę Gessler - propagatorkę dobrego smaku i stylu.  Cenionej restauratorki, znanej także z prowadzenia programu, w którym doradza innym jak powinno się prowadzić  restaurację, jak ją urządzić, by było ładnie i przyjemnie, aby jedzenie w niej było smaczne, aby klienci z ochotą do niej wracali. W swoich audycjach restauratorka daje się poznać jako kulinarny autorytet z nutą artystycznego polotu, jako znakomity dekorator wnętrz, któremu towarzyszy szczypta kobiecej fantazji.

A tu taki afront! 

Pewnego popołudnia, będąc z wizytą w stolicy, podczas przechadzki po Starym Mieście uległam przekonaniom jednego z jegomości przebranego w historyczne szaty. Mężczyzna  zaprosił mnie do knajpki mieszczącej się na rogu kamienicy przy ulicy Piekarskiej.

   Stolica Polski zaciekawia nowością, ale też starsza część miasta o wspaniałej historii, o wielu zabytkach budzi zachwyt dawnym charakterem i niepowtarzalnym klimatem. Urokliwe uliczki, stare kamienice, Zamek Królewski, zabytkowe budowle, pomniki – to wszystko można znaleźć na Starym Mieście.

I tutaj, jak nigdzie indziej w Warszawie, o względy turystów konkuruje wiele lokali gastronomicznych.

Jednym z takich zabiegów o klienta są panowie ubrani w starodawne szaty, którzy spacerując ulicami warszawskiej Starówki namawiają turystów  do wizyty w restauracji, którą reprezentują.

Trzeba przyznać, że pomysł z historycznie odzianymi postaciami, które można oglądać zwykle na obrazach, robi duże wrażenie. Barwne sylwetki znakomicie bowiem wpisują się w krajobraz i podkreślają atmosferę dawnych lat. Stwarzając efektowny klimat, stały się jeszcze jedną atrakcją turystyczną.

Do odwiedzin w lokalu podeszłam jednak z wielkim dystansem. Nie to, żeby akurat do tego, ale dlatego, że od dłuższego czasu omijałam warszawskie restauracje. Jakoś chyba nie miałam do nich szczęścia. Zawsze takie odwiedziny równały się u mnie z poczuciem niedosytu i rozczarowania ich poziomem kulinarnym. Aż do tej pory.