Nałęczów to miasto położone w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Nałęczów. Nazwa miejscowości pochodzi od herbu Małachowskich, i z działalnością tego rodu wiążą się początki uzdrowiska.

W latach 1771 – 1773 starosta wąwolicki Stanisław Małachowski, herbu Nałęcz, wzniósł okazały pałac wg planów architekta Ferdynanda Naxa. Cierpiący na podagrę kolejny właściciel Nałęczowa, Antoni Małachowski, skuteczny środek na ukojenie bólu znajdował w okładach z wody źródlanej. Analiza chemiczna wykonana w 1817 roku przez Józefa Celińskiego, profesora Uniwersytetu Warszawskiego, potwierdziła walory lecznicze nałęczowskich wód. Wkrótce na potrzeby kuracjuszy w 1821 roku zbudowano i nowocześnie wyposażono łazienki kąpielowe, urządzono dom gościnny z pokojami do wynajęcia.

Miło mi poinformować, że przyznałam (jak najbardziej subiektywne)

wyróżnienie: 

Restauracja Miesiąca marca 2018 roku

Otrzymała je 

Restauracja Stara Łaźnia

w 

Lubartowie

za pomysłowe łączenie smaków, mistrzostwo w przygotowaniu sałatek oraz życzliwą i szybką obsługę

Lublin to miasto na prawach powiatu we wschodniej Polsce, stolica województwa lubelskiego, dziewiąte co do wielkości populacji miasto w Polsce (ponad 340 tys. mieszkańców). Sercem Starego Miasta jest rynek, pośrodku którego stoi budynek dawnego ratusza. W podziemiach ratusza zaczyna się Lubelska Trasa Podziemna, która biegnie pod rynkiem i kamienicami Starego Miasta, a kończy się przy pozostałościach kościoła św. Michała Archanioła. Trasa powstała w wyniku połączenia kilkunastu, z licznych, staromiejskich piwnic, których historia sięga początku XVI w. Trasa liczy ok. 280 metrów.  

Nałęczów to miasto położone w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Nałęczów. Nazwa miejscowości pochodzi od herbu Małachowskich, i z działalnością tego rodu wiążą się początki uzdrowiska.

W latach 1771 – 1773 starosta wąwolicki Stanisław Małachowski, herbu Nałęcz, wzniósł okazały pałac wg planów architekta Ferdynanda Naxa. Cierpiący na podagrę kolejny właściciel Nałęczowa, Antoni Małachowski, skuteczny środek na ukojenie bólu znajdował w okładach z wody źródlanej. Analiza chemiczna wykonana w  1817 roku przez Józefa Celińskiego, profesora Uniwersytetu Warszawskiego, potwierdziła walory lecznicze nałęczowskich wód. Wkrótce na potrzeby kuracjuszy w 1821 roku zbudowano i nowocześnie wyposażono łazienki kąpielowe, urządzono dom gościnny z pokojami do wynajęcia. Renoma uzdrowiska sprawiła, że kuracji zażywał tu sam książę Adam Czartoryski.

Kazimierz Dolny położony jest w zachodniej części Płaskowyżu Nałęczowskiego, w powiecie puławskim, w województwie lubelskim. Jego granice administracyjne obejmują rozległy obszar, rozciągający się wzdłuż Wisły. Kazimierz Dolny jest jednym z czterdziestu ośmiu miejsc w Polsce, które otrzymało status Pomnika Historii. Przed II wojną światową Kazimierz był biednym miasteczkiem, a jego rozwój przypada dopiero na czasy współczesne.

Przedwojenny Kazimierz wraz z jego mieszkańcami można zobaczyć na fotografiach zrobionych w latach 1930-1931 przez słynnego fotografika Jerzego Benedykta Dorysa. Wówczas ludność żydowska stanowiła ponad 50% mieszkańców miasta. Fotografie znajdują się w budynku dawnej synagogi w Kazimierzu Dolnym.

Vis-a-vis synagogi działa od czterech lat restauracja Bajgiel, serwująca dania kuchni polskiej i żydowskiej. 

Lubartów to miasto położone nad rzeką Wieprz, w środkowej części województwa lubelskiego, siedziba powiatu lubartowskiego oraz gminy wiejskiej Lubartów. Król Zygmunt I Stary nadał miastu przywilej lokacyjny 29 maja 1543 roku z inicjatywy wojewody lubelskiego Piotra Firleja. Nazwa miasta wiąże się z rodami jego właścicieli: Firlejów (Lewartów - od herbu Lewart) i Sanguszków (Lubartów - od legendarnego przodka Lubarta).

W centrum miasta od kilku lat działa restauracja Stara Łaźnia. Znajduje się na parterze nowo wybudowanego budynku, który stanął w  miejscu dawnej miejskiej łaźni. Stąd nazwa lokalu. 

Nowy Dwór Mazowiecki to miasto w województwie mazowieckim, położone przy ujściu Narwi do Wisły. Ponad 200 lat temu Napoleon Bonaparte, doceniając walory militarne zbiegu tych rzek, kazał wybudować Twierdzę Modlin. Dziś góruje ona nad miastem stanowiąc jego największą atrakcję. Należy dodać, atrakcję bardzo zrujnowaną (budynki ciągnące się na długości kilku kilometrów są w większości w złym stanie technicznym).

W niedużej odległości od twierdzy znajduje się Lotnisko Modlin, z którym wielu inwestorów wiązało wielkie nadzieje. Dzisiaj lotnisko przeżywa poważne kłopoty, grzebiąc chyba przy okazji plany budowy (w sąsiedztwie Twierdzy Modlin) czterogwiazdkowego hotelu Modlin Conference & Spa. 

Polichno to wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Wolbórz. Kierowcom przemieszczającym się trasą katowicką (obecnie S8) znana jest z kilku dość charakterystycznych obiektów gastronomicznych z wiatrakami. Jednym z nich jest Oberża Złoty Młyn: hotel, restauracja, bar oraz sala balowa.

Oberża znajduje się w sąsiedztwie dwukondygnacyjnego budynku, w którym mieści się Muzeum Polichno, które w latach 1968 - 1999 funkcjonowało pod nazwą Muzeum Czynu Partyzanckiego. Instytucja organizacyjnie była i nadal jest podporządkowana Muzeum w Piotrkowie Trybunalskim.

Miło mi poinformować, że przyznałam (jak najbardziej subiektywne)

wyróżnienie: 

Restauracja Miesiąca lutego 2018 roku

Otrzymała je 

Restauracja Cukier

w 

Sieradzu

za kreatywną kuchnię i propagowanie regionalnego piwowarstwa

Pruszków to miasto w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, będące częścią aglomeracji warszawskiej. Jedną z dzielnic miasta jest Gąsin, leżący na północnym zachodzie. Charakterystycznym elementem dzielnicy jest sztuczne wzniesienie nazwane Górą Żbikowską.

Wzniesienie powstało po roku 1960 na podmokłych terenach zlokalizowanych przy rzece Utrata, podczas regulacji jej koryta. Następnie znajdowało się tu składowisko stłuczki z zakładów porcelitu, a później rozpoczęto składowanie odpadów bytowych.

Składowisko odpadów zostało zamknięte pod koniec 2014 roku, obecnie trwa proces rekultywacji. Są plany, by góra była miejscem rekreacyjnym. Co tu ma powstać w przyszłości, nie wiadomo. Koncepcje co rusz się zmieniają.

Promyka jest główną ulicą Gąsina. Pod numerem 133, przy skrzyżowaniu z ulicą Przejazdową, od  pięciu lat działa restauracja & bar Sielska.     

Piorunów to wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Wodzierady. W latach dwudziestych Piorunów należał do Lucjana Niemyskiego, który w 1925 wybudował tu swoją posiadłość, zwaną dzisiaj Pałacem Piorunów. Przed wojną kilkakrotnym gościem pałacu była Maria Dąbrowska. To tutaj napisała siedem rozdziałów powieści „Noce i dnie”. Postaciom powieści, Barbarze i Lucjanowi nadała imiona właścicieli Piorunowa. W czasie wojny Niemyskich usunięto z Piorunowa. Po wojnie dwór przez wiele lat był użytkowany przez PGR, w połowie lat siedemdziesiątych zorganizowano tu ośrodek kolonijny Komendy Wojewódzkiej MO w Sieradzu. W 1994 dwór zakupiła osoba prywatna. Potem stał się własnością banku, a następnie nabył go obecny właściciel, który nie tylko odrestaurował pałac, ale dostawił do dwóch ścian budynku lekką, zamkniętą konstrukcję. Mieści ona całoroczny basen oraz oranżerię pełniącą funkcję części restauracji.

Konstantynów Łódzki to miasto położone nad rzeką Ner, w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim. Konstantynów jest gminą o charakterze miejskim z terenami upraw rolnych dawnych wsi Niesięcin czy Rszew. Kilka lat temu w Niesięcinie, przy ulicy o tej samej nazwie pod numerem 28, został wybudowany nowy trzygwiazdkowy hotel (38 miejsc noclegowych) wraz z restauracją. Lokal mieści się na parterze budynku, a posiłki a’la carte serwowane są od poniedziałku do soboty w godzinach 13:00 - 22:00 oraz w niedziele od 12:00 do 21:00. 

Do 18 lutego, we Wrocławiu trwać będzie Festiwal sztuki restauracyjnej Fine Dining Week. Udział w Festiwalu weźmie pięć wrocławskich restauracji: La Maddalena, Marina, Restauracja w Zamku Topacz, Olszewskiego 128 oraz Restauracja w Uroczysko 7 Stawów.

Sieradz to jedno z najstarszych miast w Polsce, położone w województwie łódzkim, nad rzeką Wartą. Było miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego. Jego historia sięga VI wieku, kiedy to na łęgu w pobliżu rzeki Żegliny istniała otwarta osada wiejska.

Do dnia dzisiejszego zachował się średniowieczny układ urbanistyczny miasta z rynkiem jako centrum. Rynek zabudowany jest obecnie w większości kamienicami pochodzącymi z XIX wieku. Pośrodku rynku stał kiedyś ratusz. Spłonął jednak w 1794 roku. W jego miejscu stoi teraz pompa, wkomponowana w zespół kolorowych fontann. Od 2015r. na rynku znajduje się rzeźba przedstawiająca Antoniego Cierplikowskiego, światowej sławy fryzjera, urodzonego i zmarłego w Sieradzu (ur. 24 grudnia 1884, zm. 5 lipca 1976). Cierplikowski zasłynął już w 1909 roku, gdy francuskiej aktorce obciął długie włosy i uczesał krótką, chłopięcą fryzurę. Styl „chłopczycy” podbił cały świat.

Prywatnie był ekscentrykiem. Ubierał się wyzywająco, odpoczywał śpiąc w szklanej trumnie. Zyskał fortunę. Pisała o nim światowa prasa, stał się bohaterem sztuk teatralnych, powstawały o nim książki i adaptacje filmowe, pozował do obrazów.       

Żyrardów to jedno z nielicznych miast w Europie, które może poszczycić się zachowanym niemal w całości zespołem poprzemysłowym i osadą fabryczną. Jest przykładem modelowego miasta przemysłowego z przełomu XIX i XX wieku, zaprojektowanego i zrealizowanego z niebywałym rozmachem i precyzją na obszarze ponad 70 ha, które stanowi dzisiejsze centrum miasta. W 2012 roku żyrardowskiej osadzie fabrycznej został nadany przez Prezydenta RP tytuł Pomnika Historii.

Przy głównej ulicy miasta (1 Maja), w bliskiej odległości od placu Jana Pawła II, w budynku dawnej poczty, od 2016r. działa rodzinne *bistro Telegraf. Tak przynajmniej się przedstawiają i zastrzegają, że „Nie jesteśmy restauracją i nie zmierzamy w tym kierunku. Kochamy prostą i sezonową kuchnię, pyszną kawę, domowe ciasta, ale ponad wszystko cenimy sobie wspólne spędzanie czasu w ciepłej atmosferze”.  

Miło mi poinformować, że przyznałam (jak najbardziej subiektywne)
wyróżnienie:

Restauracja Miesiąca stycznia 2018 roku

Ossa to wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Biała Rawska. Znajduje się tu jeden z największych w kraju hoteli - Centrum Kongresowe Hotel & Spa Ossa.

Od 2016r. w upadłości, gdyż w czerwcu tamtego roku sąd ogłosił upadłość spółki akcyjnej „Park Edukacji”, która była właścicielem obiektu. W styczniu tego roku dzierżawcą Centrum została spółka Horest Hotel pod Żaglami z Warszawy.

W dniu 12 stycznia br. w Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi mogło dojść do sprzedaży obiektu, gdyż na ten dzień syndyk ogłosił przetarg na sprzedaż masy upadłości za kwotę 147.054.000 zł. Nabywca jednak się nie znalazł. Jak ustaliłam, obecny dzierżawca zainteresowany jest nabyciem obiektu, potrzebuje jednak czasu na sfinalizowanie planów.

W Centrum jest kilka restauracji. Obecnie działa tylko jedna - Calvados, mieszcząca się w głównym budynku, obok hotelowej recepcji. W restauracji tej byłam niejeden raz, ale nie pokusiłam się o recenzję. O ironio czynię to teraz, gdy jej menu zostało w tym roku bardzo ostro okrojone. Ku mojemu zaskoczeniu, lokal nadal reprezentuje wysoki poziom.       

Żelazowa Wola to wieś położona niespełna 60 km od Warszawy, w której urodził się Fryderyk Chopin.

Miejscowość na początku XIX wieku była własnością rodziny hr. Skarbków. Wychowaniem dzieci  właściciela dworu (obecnie Muzeum F. Chopina) zajmował się przybyły w 1802 roku z Francji, Mikołaj Chopin. W 1806 roku Mikołaj poślubił poznaną na dworze Skarbków Justynę Krzyżanowską, a w 1810 roku Chopinom urodził się syn Fryderyk. Gdy mały Frycek miał 8 miesięcy, rodzice opuścili na stałe Żelazową Wolę zamieszkując w Warszawie. Jednakże Chopinowie pozostali w zażyłych stosunkach ze Skarbkami, spędzając chętnie w Żelazowej Woli wakacje. Fryderyk Chopin ostatni raz odwiedził miejsce swojego urodzenia w 1830 roku.

Naprzeciwko wejścia do Muzeum Fryderyka Chopina znajduje się restauracja Przepis na kompot. 

Piaseczno to miasto położone 17 km na południe od centrum Warszawy, wchodzące w skład aglomeracji warszawskiej. Bliskość stolicy zdecydowała - z jednej strony o rozwoju budownictwa mieszkaniowego, a z drugiej – o zlokalizowaniu tu siedzib wielu zagranicznych firm. Piaseczno nie jest szczególnie bogate w zabytki czy atrakcje turystyczne. Np. jedyne muzeum jest teraz zamknięte, gdyż dotychczasowy zabytkowy budynek, w którym była siedziba placówki został rozebrany do zera (trwa remont).

Jedną z atrakcji jest niewątpliwie Piaseczyńsko-Grójecka Kolej Wąskotorowa, uruchomiona w 1898r. W 1994 roku kolejka została wpisana do rejestru zabytków.

Operatorem kolejki jest Piaseczyńsko - Grójeckie Towarzystwo Kolei Wąskotorowej, założone w 1998 roku. Przejazdy koleją odbywają w sezonie w niedziele, w godzinach 11:00 – 16:00 (poza sezonem np. w sylwestra) na trasie Piaseczno – Tarczyn – Piaseczno. Trasa ma długość 28 km, z postojem na piknik w miejscowości Runów.

W pobliżu stacji kolejowej działa kilka restauracji, w tym jedna o zagadkowej nazwie Szara Eminencja x Piaseczno. Wg zapewnień obsługi, nie ma „specjalnej ideologii” dorobionej do tej nazwy. W założeniu bowiem właściciela mają być taką „szarą eminencją warszawskiej gastronomii”.

I tu moja mała dygresja. Koncepcja fajna, ale w przypadku gastronomii warszawskiej nie jest zbyt trudna, bo ogólnie rzecz ujmując stołeczne restauracje to nie za wysoki poziom. Proponuję być szarą eminencją, ale podwarszawskiej gastronomii. Tu, zapewniam, generalnie poziom jest wyższy i zostać tu tym „kierującym z ukrycia” może być już nie takie proste.       

Miło mi poinformować, że przyznałam (jak najbardziej subiektywne)

wyróżnienie: 

Restauracja Miesiąca grudnia 2017 roku

Otrzymała je 

Restauracja hotelu Prezydent  

w

Spale 

za oryginalne rozwiązania kulinarne i profesjonalną obsługę