Uznawany jest on przez archeologów za jeden z najciekawszych polskich zabytków archeologicznych. Na kamieniu wyryte są dwie niezidentyfikowane postacie z rogami, męska oraz żeńska.
W ludowych przekazach uznawano je za diabły, stąd nazywano kamień Diabelskim. Według archeologów ryty mogą przedstawiać greckiego boga Pana, z rogami i w tanecznej pozie, zaś okrągła forma w ręce postaci może być wieńcem jodłowym, znanym atrybutem Pana, którym zakrywał on rogi.
Kamień w piramidzie
Miejsce prezentacji tego zabytku nie jest zbyt szczęśliwe, gdyż wskutek braku wentylacji, przez większość roku szyby szklanej piramidy pokryte są parą i nic praktycznie nie można zobaczyć. W godzinach pracy urzędu, na życzenie zwiedzających, pracownicy otwierają piramidę. Jak zapewnia Maciej Lubecki, zastępca wójta gminy Mniów, problem ma rozwiązać lepsza wentylacja miejsca ekspozycji. Po naszym telefonie (redakcji) wójt postara się to w miarę możliwości poprawić.
Atrakcje w gminie
Gmina Mniów położona jest na północno-zachodnich obrzeżach powiatu kieleckiego. Gmina zajmuje obszar 95 km2, zamieszkuje ją ponad 9 tys. osób. Użytki rolne zajmują 2/3 powierzchni gminy, lasy - 24 proc. Gmina znajduje się na pograniczu dwóch odmiennych krain geograficznych: Gór Świętokrzyskich i Płaskowyżu Suchedniowskiego. Góry Świętokrzyskie zajmują południowy fragment gminy zaliczany do Wzgórz Oblęgorsko - Tumlińskich obejmujący masyw wzniesienia Siniowej (448,8 m n.p.m.) i Baraniej Góry (426,5 m n.p.m.). Przylega do nich Płaskowyż Suchedniowski, rozciągający się od północy, w granicach którego dominują szerokie, kopulaste garby i wierzchowiny osiągające 300 - 400 m n.p.m. W rejonie wschodnim przechodzące we Wzgórza Kołomańskie. Znaczną część Pasma Oblęgorsko-Tumlińskiego stanowi Suchedniowsko - Oblęgorski Park Krajobrazowy wraz z otuliną, gdzie występują rzadkie i chronione gatunki fauny i flory. Są tutaj również liczne użytki ekologiczne oraz pomniki przyrody.
Ponadto poza terenem wyżej wymienionego Parku gmina leży w całości w obrębie Konecko - Łopuszańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Gmina Mniów położona jest w dorzeczu Wisły, w granicach zlewni trzech rzek biorących początek na terenie gminy, tj. Czarnej Taraski, Wiernej Rzeki i Ciemnicy.
Piękny krajobraz tworzy kotlina między Pasmem Oblęgorskim a Wzgórzami Koneckimi. Wzniesienia w większości porośnięte są dorodnym lasem, a różnica wysokości w gminie sięga prawie 150 m. Osobliwości przyrody znajdują się w rezerwacie „Górna Krasna”, który ma charakter florystyczny. W naturalnej dolinie rzecznej występują stanowiska rzadkich roślin i ostoje fauny, w tym przede wszystkich ptaków, takich jak np. orlik krzykliwy i bocian czarny. Do najciekawszych osobliwości zalicza się jedne z najliczniejszych na świecie znaleziska tropów dinozaurów, odnalezione w pobliżu Glinianego Lasu oraz dęby w Pępicach i Wólce Kłuckiej.
Użytkami ekologicznymi są śródleśny zbiornik wodny „Ług” koło Zaborowic, bagno torfowiskowe „Stawisko” koło Mokrego Boru i bagno koło Serbinowa. Ciekawe są walory kulturowe gminy, która przez wieki rozwijała się jako część Staropolskiego Okręgu Przemysłowego. Świadczą o tym m. in. tradycje produkcji żelaza i wytapiania szkła. Obecnie eksploatowane są iły ceramiczne i piaski. Wydobywany ze złoża „Pałęgi” surowiec posiada najwyższą w skali kraju jakość wymaganą do produkcji wyrobów ceramicznych o specjalnych wymaganiach. Spośród obiektów sakralnych wyróżniają się: barokowy kościół pw. św. Stanisława w Mniowie, ufundowany w połowie XVII w. oraz stary zespół kościelny z połowy XIX w. w Grzymałowie, obejmujący świątynię pw. św. Michała Archanioła, wikarówkę, kostnicę i ogrodzenie. W Straszowie zachowała się XIX - wieczna kapliczka św. Jana Nepomucena. Z rodziną słynnego Hugo Kołłątaja związane są ruiny pałacyku myśliwskiego w Wólce Kłuckiej, gdzie przetrwały również budynki zarządcy i pozostałości parku.
W artykule wykorzystałam teksty z tablic informacyjnych.
W pobliżu warto zwiedzić:
