Utworzono: 18.02.2018r.

Rzeźba Antoniego Cierplikowskiego na sieradzkim rynku (Łódzkie). „Fryzjer stylista wszech czasów, wielki Polak i patriota”

Rzeźba Antoniego Cierplikowskiego - Sieradz.

Sieradz to jedno z najstarszych miast w Polsce, położone w województwie łódzkim, nad rzeką Wartą. Było miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego. Jego historia sięga VI wieku, kiedy to na łęgu w pobliżu rzeki Żegliny istniała otwarta osada wiejska.

Do dnia dzisiejszego zachował się średniowieczny układ urbanistyczny miasta z rynkiem jako centrum. Rynek zabudowany jest obecnie w większości kamienicami pochodzącymi z XIX wieku. Pośrodku rynku stał kiedyś ratusz. Spłonął jednak w 1794 roku. W jego miejscu stoi teraz pompa, wkomponowana w zespół kolorowych fontann. Od 2015r. na rynku znajduje się rzeźba przedstawiająca Antoniego Cierplikowskiego, światowej sławy fryzjera, urodzonego i zmarłego w Sieradzu (ur. 24 grudnia 1884, zm. 5 lipca 1976). Cierplikowski zasłynął już w 1909 roku, gdy francuskiej aktorce obciął długie włosy i uczesał krótką, chłopięcą fryzurę. Styl „chłopczycy” podbił cały świat.

Prywatnie był ekscentrykiem. Ubierał się wyzywająco, odpoczywał śpiąc w szklanej trumnie. Zyskał fortunę. Pisała o nim światowa prasa, stał się bohaterem sztuk teatralnych, powstawały o nim książki i adaptacje filmowe, pozował do obrazów.

cierplikowski1

Czesał znane osoby

Pierwszy salon fryzjerski Antoine’a przy rue Cambon 5 w Paryżu był nowoczesny i przytulny. Przeważał kolor błękitny - uwielbiany przez niego. Na ścianach wisiały obrazy Amedeo Modiglianiego i Pabla Picassa. Nowością była pierwsza w Europie suszarka elektryczna.

Czesał najsławniejsze kobiety. Na jego fotelu siedziały gwiazdy i znane postacie: Sarah Bernhardt, Josephine Baker, Edith Piaf, Greta Garbo, Pola Negri, Marlne Dietrich, Brigitte Bardot, Eleanor Roosevelt (żona prezydenta USA), Gala Dali (żona Salvadora Dalego), Astrid i Fabiola (królowe Belgii), Joanna (królowa Bułgarii), Nazli (królowa Egiptu), Maria (królowa Hiszpanii), Paulette Goddard (aktorka i żona Charliego Chaplina).

Mistrz Antoine miał salony fryzjerskie nie tylko we Francji, ale i w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Szwecji, Japonii, a nawet w Australii. Nazwą Antoine de Paris firmował ponad 120 zakładów. Był producentem kosmetyków i właścicielem szkoły kosmetycznej.

Finansów pilnowała Marie Berthe, żona Antoine’a. Często odwiedzał Polskę. W latach 30. ubiegłego wieku przyleciał do kraju własnym samolotem. Nie ominął Sieradza. Krążąc nad rodzinnym miastem zrzucał kwiaty.

rynek1

Nie tylko kolekcjoner

Wśród jego przyjaciół był Xawery Dunikowski, Pablo Picasso, Amedeo Modligliani, Salvador Dali. Kupując od nich prace wspierał nieznanych jeszcze artystów.

Podarował Muzeum Narodowemu w Warszawie większość obrazów i rzeźb z prywatnej kolekcji, której trzon stanowiły prace Xawerego Dunikowskiego. Za ten dar dla ojczyzny został odznaczony orderem Polonia Restituta.

Chętnie rzeźbił. Jego nauczycielem był Xawery Dunikowski. Antoine prezentował swoje rzeźby na paryskich wystawach. Jego nazwisko znalazło się między takimi artystami jak: J. Pankiewicz, M. Kisling, L. Puget, L. Chwistek, T. Czyżewski.

Dużym uznaniem darzył artystkę Sarę Lipską, projektantkę wnętrz i jego salonów fryzjerskich, mieszkań, ubrań oraz czasopism. Lipska była autorką ilustracji do książki „Mośki, Joski i Srule” Janusza Korczaka.

Antoni Cierplikowski wydawał „Antoine’e Document”. Ekskluzywne czasopismo kobiece lansowało nie tylko fryzury, peruki, kapelusze i stroje, ale też kosmetyki firmy Antoin’e. Było subtelnym poradnikiem.

Nadzorował pracę kilkuset fryzjerów w Londynie. Najpierw podczas koronacji króla Wielkiej Brytanii Jerzego VI, a później królowej Elżbiety II. W Hollywood pracował między innymi dla wytwórni filmowej Metro Goldwyn Mayer.

Antoine był artystą. Mistrzem fryzjerskim, który z rzemiosła uczynił sztukę. Do tego kostiumologiem, perukarzem, estetą, miłośnikiem literatury, teatru, malarstwa i muzyki. Uwielbiał grać na organach, które umieścił w swoim domu. Jako pierwszy zainstalował je w prywatnym budynku. Miał dwa samoloty. Jeden z nich został wykorzystany na planie filmu „Babette idzie na wojnę” w roli głównej z Brigitte Bardot.

Posiadał niezwykły samochód. Jego kształt opierał się głównie na liniach prostych, a nie krzywych. Miał nawet kwadratowe reflektory. Jedynie kierownica i koła pozostały tradycyjne. We wnętrzu zastosował czarną masę szylkretową, inicjując tym modę w Paryżu na biżuterię z elementami czarnej masy rogowej.

Był hojnym człowiekiem, choć nie przywiązywał się do pieniędzy. Kupował dzieła sztuki, pomagał artystom, łożył pieniądze na świątynie, przekazywał stypendia młodym, utalentowanym fryzjerom z rodzinnego kraju. Ufundował pierwsze nagłośnienie w sieradzkiej kolegiacie. Założył Międzynarodową Fundację Sztuki Sakralnej, w ramach której finansował remont ogromnej świątyni św. Eustachego w Paryżu.

rynek2

Powrócił do Sieradza

Pod koniec życia Antoine opuścił Paryż i powrócił do Sieradza, gdzie osiadł w skromnym domu i urządził go w prostym stylu. Często chodził w ludowym stroju sieradzkim, który specjalnie obstalował. Nie była to wyłącznie ekstrawagancja, ale powrót do korzeni.

W Sieradzu nie ma już domu rodzinnego Antoine’a ani tego, w którym spędził jesień życia. Pozostał i ma się dobrze zapoczątkowany przez niego Ogólnopolski Konkurs Uczniów Fryzjerskich im. Antoniego Cierplikowskiego. Pierwszy, z udziałem Antoine’a, odbył się w 1975 roku. Konkurs stał się filarem Sieradz Open Hair Fesival, który łączy zabawę miejską na wolnym powietrzu z kreatywnym tworzeniem i prezentowaniem fryzur. Na festiwal składają się liczne imprezy, takie jak: pokazy, parady, spektakle, instalacje, wystawy, koncerty i warsztaty.

Mogiłę Antoniego Cierplikowskiego na starym sieradzkim cmentarzu wyróżnia replika rzeźby Xawerego Dunikowskiego „Dusza odrywająca się od ciała”. Ufundowali ją polscy fryzjerzy.

Prawa ręka mistrza została ekshumowana i przewieziona do Paryża. Pochowano ją na cmentarzu Passy.