Romański kościółek w Inowłodzu, woj. łódzkie. Aktualizacja fotograficzna 2019 r.

Inowłódz to dawne miasto, obecnie wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Inowłódz, nad rzeką Pilicą. Pierwszą lokację miejską Inowłódz otrzymał przed 1370 rokiem, utracił około 1550 roku. Ponowne nadanie praw miejskich miało miejsce w 1618 roku, a ich definitywne utracenie w 1870 roku.

W połowie XIII wieku Inowłódz zaliczał się do grona większych ośrodków osadniczych dorzecza środkowej Pilicy. Dysponując przeprawą przez Pilicę, poborem cła, karczmami i targowiskiem był przygotowany do obsługi ruchu handlowego. Dużą rolę w gospodarce miasta odgrywało przetwórstwo zbożowe oraz warzenie piwa. W poł. XIV wieku Kazimierz Wielki nadał osadzie prawa miejskie i nakazał kupcom podróżującym z Torunia do Krakowa i dalej na Węgry, aby wybierali szlak prowadzący przez Inowłódz. Fakt ten dodatkowo podniósł rangę miasta, dzięki czemu Inowłódz stał się ważnym punktem na mapie Królestwa Polskiego. To był najpomyślniejszy okres w dziejach miejscowości. Oprócz dochodów płynących z zarządzania dobrami królewskimi i opłat celnych, dochodziły również korzyści z eksploatacji rzeki i wycinania Puszczy Pilickiej.

Parafia inowłodzka musi być tak dawna jak dawnym jest kościół św. Idziego w Inowłodzu, a więc powstać musiała około roku 1080. Choć wyraźnych dowodów na to nie ma, to jednak stąd, że w chwili wybudowania kościoła św. Idziego istniały już dwie wsie w okolicy grodu inowłodzkiego, przypuszczać należy, że obie te wioski należały do kościoła parafialnego w Inowłodzu.