Najwięcej turystów przybyło w głównym sezonie. Najczęściej odwiedzanym zabytkiem był pałac Lednice na południowych Morawach (ponad 389 tysięcy osób), wpisany na Listę UNESCO.  

Pilica to miasto położone w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej. Miasto leży u źródeł rzeki Pilicy, najdłuższego lewego dopływu Wisły (prawie 320 km długości). Niedaleko źródeł rzeki znajduje się zalew Pilica z wyznaczonymi miejscami do kąpieli.

Powyżej zalewu wznosi się powstały w pierwszej połowie XVII w. pałac w kształcie włoskiej willi z arkadowym portykiem i największym w kraju wnętrzem. Pałac miał wielu właścicieli, którzy dokonywali w nim licznych przeróbek i zmian. Po wojnie urządzono tu dom dziecka, następnie zakład wychowawczy.

Od maja 1989 r. pałac oraz park (kiedyś w stylu angielskim, włoskim i francuskim) należał do Barbary Piaseckiej - Johnson. W 2001 „Forbes” zaliczył Polkę do 20 najbogatszych kobiet na świecie. 

Skierniewice to miasto z ponad 560-letnią tradycją, na prawach powiatu, położone w centralnej Polsce, między Warszawą a Łodzią, w województwie łódzkim, nad rzeką Łupią. Prawa miejskie uzyskały w 1457 roku. Dawniej miasto było własnością arcybiskupów gnieźnieńskich. Obecnie uznawane są za krajową stolicę nauk ogrodniczych, to tutaj swoją siedzibę ma Instytut Ogrodnictwa.

Reprezentatywnym budynkiem skierniewickiej dzielnicy willowej, a zarazem przykładem architektury eklektycznej z przełomu XIX i XX wieku jest Willa Kozłowskich. Ten bogato udekorowany budynek powstał w 1893 r. według projektu Władysława Marconiego.

Teresin to gmina wiejska w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim. Nazwa Teresin wzięła się od Teresy, córki właściciela Nieborowa Jerzego Radziwiłła, do którego należał Teresin. Dlatego corocznie organizowane są wspólne imieniny mieszkanek o imieniu Teresa pod nazwą „O Teresach w Teresinie”. Gmina Teresin znana jest przede wszystkim z klasztoru franciszkańskiego Niepokalanów, a w nim z jedynej w świecie zakonnej straży pożarnej oraz najstarszej w Polsce katolickiej rozgłośni radiowej.

W latach 30. XIX wieku żydowski bankier Herman Epstein, kupił wieś Teresin od księcia Radziwiłła. Po nabyciu majątku zlecił warszawskiemu architektowi Adolfowi Loewe wybudowanie pałacu w Teresinie. Niestety, nie zachowały się żadne fotografie ani opisy tej rezydencji. Po śmierci Hermana Epsteina (1865 rok), władzę nad majątkiem przejął jego syn Mieczysław, który postanowił zburzyć pałac swego ojca, a na jego miejscu zbudować nowy, według projektu francuskiego architekta, Francoisa Arveuf. Budowę obiektu rozpoczęto w 1896 roku i zakończono po 6 latach. Doświadczenie architekta i gust właściciela, zdecydowały o francuskim, nieco elektycznym stylu pałacu w Teresinie.

Teresin to gmina wiejska w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim. Nazwa Teresin wzięła się od Teresy, córki właściciela Nieborowa Jerzego Radziwiłła, do którego należał Teresin. Dlatego corocznie organizowane są wspólne imieniny mieszkanek o imieniu Teresa pod nazwą „O Teresach w Teresinie”. Gmina Teresin znana jest przede wszystkim z klasztoru franciszkańskiego Niepokalanów, a w nim z jedynej w świecie zakonnej straży pożarnej oraz najstarszej w Polsce katolickiej rozgłośni radiowej.

W latach 30. XIX wieku żydowski bankier Herman Epstein, kupił wieś Teresin od księcia Radziwiłła. Po nabyciu majątku zlecił warszawskiemu architektowi Adolfowi Loewe wybudowanie pałacu w Teresinie. Niestety, nie zachowały się żadne fotografie ani opisy tej rezydencji. Po śmierci Hermana Epsteina (1865 rok), władzę nad majątkiem przejął jego syn Mieczysław, który postanowił zburzyć pałac swego ojca, a na jego miejscu zbudować nowy, według projektu francuskiego architekta, Francoisa Arveuf. Budowę obiektu rozpoczęto w 1896 roku i zakończono po 6 latach. Doświadczenie architekta i gust właściciela, zdecydowały o francuskim, nieco elektycznym stylu pałacu w Teresinie.

Od 29 do 31 marca w XVIII-wiecznym zespole pałacowo-parkowym w Czerniejewie koło Gniezna odbędzie się I Festiwal Historyczny „Tajemnice Trzech Stuleci” organizowany przez Fundację Historyczną „Przywracamy Pamięć” z Gniezna. Ideą festiwalu jest promocja walorów historyczno-turystycznych Wielkopolski poprzez sekrety ludzi, miejsc i wydarzeń związanych z XVIII, XIX i XX wiekiem. 

Czumów to nadbużańska wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów. Pierwsza wzmianka o Czumowie pochodzi z 1400 roku, kiedy wieś została wymieniona w akcie erekcyjnym parafii w Hrubieszowie, wdanym przez króla Władysława Jagiełłę. Pod koniec XVII wieku wieś należała między innymi do Józefa Aksaka, Kurdwanowskich, Balińskich, barona Rastawieckiego, a w 1891 roku Czumów zakupił Zdzisław Pohorecki, który wybudował na nadbużańskiej skarpie eklektyczny pałac.

Czumów to nadbużańska wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów. Pierwsza wzmianka o Czumowie pochodzi z 1400 roku, kiedy wieś została wymieniona w akcie erekcyjnym parafii w Hrubieszowie, wdanym przez króla Władysława Jagiełłę. Pod koniec XVII wieku wieś należała między innymi do Józefa Aksaka, Kurdwanowskich, Balińskich, barona Rastawieckiego, a w 1891 roku Czumów zakupił Zdzisław Pohorecki, który wybudował na nadbużańskiej skarpie eklektyczny pałac. 

Białaczów to wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, siedziba gminy Białaczów. Gmina Białaczów leży w południowo – wschodniej części województwa łódzkiego i w południowo – wschodniej części powiatu opoczyńskiego. Kiedyś Białaczów miał prawa miejskie, które otrzymał za sprawą Kazimierza Wielkiego (utracił je w XIX wieku).

W miejscowości znajduje się klasycystyczny zespół pałacowy. 

Teresin to gmina wiejska w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim. Nazwa Teresin wzięła się od Teresy, córki właściciela Nieborowa Jerzego Radziwiłła, do którego należał Teresin. Dlatego corocznie organizowane są wspólne imieniny mieszkanek o imieniu Teresa pod nazwą „O Teresach w Teresinie”. Gmina Teresin znana jest przede wszystkim z klasztoru franciszkańskiego Niepokalanów, a w nim jedynej w świecie zakonnej straży pożarnej oraz najstarszej w Polsce katolickiej rozgłośni radiowej.

Białaczów to wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, siedziba gminy Białaczów. Gmina Białaczów leży w południowo – wschodniej części województwa łódzkiego i w południowo – wschodniej części powiatu opoczyńskiego. Kiedyś Białaczów miał prawa miejskie, które otrzymał za sprawą Kazimierza Wielkiego (utracił je w XIX wieku).

W miejscowości znajduje się klasycystyczny zespół pałacowy. 

Różanka to dawne  miasto, obecnie wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Włodawa. Była niegdyś miastem prywatnym, leżała wówczas na terenie województwa brzeskiego w Wielkim Księstwie Litewskim.

Więcej na temat Różanki: Różanka - nadbużańska wieś o barwnej przeszłości (woj. lubelskie). Pałac zwany Wersalem Północy i… tajemnicze lochy

http://polaneis.pl/miejsca/rozanka-nadbuzanska-wies-o-barwnej-przeszlosci-woj-lubelskie-palac-zwany-wersalem-polnocy-i-tajemnicze-lochy

Pałac w Różance, wzniesiony w latach 1713-16, usytuowany na kilkunastometrowej wysokości skarpie nad Bugiem, był wspaniałą rezydencją, zwaną (podobnie jak pałac Branickich w Białymstoku) Wersalem Północy. Jego projekt przypisuje się królewskiemu architektowi Józefowi Pioli. Dzisiaj jedynymi pozostałościami rezydencji Pociejów i Zamoyskich w Różance są na wpół zawalone i zarośnięte fragmenty ogromnych piwnic pałacowych oraz duży, 12-hektarowy park na skarpie doliny Bugu, otoczony ceglanym murem. Są także lochy, o których krążą liczne legendy.

Jedno z wejść do podziemi znajduje się na skarpie w pobliżu rzeki Bug. 

Różanka to dawne  miasto, obecnie wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Włodawa. Była niegdyś miastem prywatnym, leżała wówczas na terenie województwa brzeskiego w Wielkim Księstwie Litewskim.

Różankę lokował w roku 1506 książę Andrzej Michajłowicz Hołownia, a w roku 1524 została obdarzona przywilejem na jarmarki. Jednakże już w XVII wieku utraciła prawa miejskie, pozostając ośrodkiem rozległych dóbr magnackich. Jeszcze w I połowie XVI wieku Różankę wziął we władanie możny ród Pociejów. To tu w roku 1541 urodził się Adam Hipacy Pociej, kasztelan brzeski współtwórca i gorący orędownik unii brzeskiej, późniejszy biskup unicki, a od 1599 roku metropolita kijowski. W rękach Pociejów dobra różańskie pozostawały przez cały wiek XVII. 

Świerże to dawne miasto, obecnie wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Dorohusk. Przez miejscowość biegnie droga wojewódzka nr 816, popularna „Nadbużanka” (droga wojewódzka o długości 164 km łącząca przejścia graniczne w Terespolu, Sławatyczach, Dorohusku i Zosinie).

Jeszcze na początku XX wieku znajdowała się na wschód od Świerż okazała rezydencja z pałacem i parkiem o charakterze krajobrazowym. Główny obiekt uzupełniały liczne zabudowania: dom ogrodnika, stolarnia, wozownia, budynki gospodarcze i zachowany w ruinie domek odźwiernego.

Obecnie po pałacu i innych zabudowaniach nie ma śladu, są tylko oznaczone miejsca, gdzie stały. O dawnym parku przypominają aleje grabowe i lipowo - kasztanowcowe. Wschodnią granicę majątku wyznaczała rzeka Bug, do dzisiaj niezwykle urokliwa w tym miejscu.  

Jest to miejsce dla osób, które potrafią przenieść się wyobraźnią w dawne czasy, kiedy „rezydencja pałacowa w Świerżach do najpiękniejszych i najwytworniej urządzonych należała”.

Włodowice to dawne miasto, obecnie wieś położona w województwie śląskim, na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, w pasie zespołów Jurajskich Parków Krajobrazowych, w powiecie zawierciańskim, siedziba gminy Włodowice.

Pierwsze wzmianki pochodzą już z roku 1220. Była to wówczas własność częściowo książęca, częściowo klasztoru Kanoników Regularnych w Mstowie. 

Tłokinia Kościelna to wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Opatówek. W miejscowości znajduje sie pałac, którego budowę ukończono w 1919 roku. Ostatnimi przedwojennymi właścicielami pałacu byli Zofia i Ignacy Chrystowscy. Ignacy Chrystowski zmarł w 1938 roku, natomiast Zofia Chrystowska opuściła pałac tuż przed wejściem wojsk hitlerowskich, by już tu nigdy nie powrócić. Po wojnie otrzymała zakaz osiedlania się bliżej niż 100 kilometrów od Tłokini. Pracowała jako hotelowa szatniarka, została pochowana w latach siedemdziesiątych we Wrocławiu. Po wojnie w murach pałacu swoją siedzibę miały różne instytucje, mieszkali tutaj także lokatorzy. W 2010 roku majątek przeszedł w ręce obecnych właścicieli, którzy gruntowanie odnowili posiadłość.

Obecnie Pałac Tłokinia to restauracja oraz hotel z 27. pokojami (recenzja tutaj: Pokoje hotelowe w budynku dawnego spichlerza - Pałac Tłokinia (Tłokinia Kościelna, woj. wielkopolskie).

Miejsce to znane jest nowożeńcom, gdyż organizacja wesel to taki wyróżnik tego miejsca.       

Otwock Wielki to wieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Karczew. Miejscowość znana jest z okazałej budowli wzniesionej na sztucznej wyspie. Cechy charakterystyczne budynku wskazują, że jego projektantem był Tylman z Gameren. Z przełomu XVII i XVIII wieku pochodzi dwupiętrowy korpus główny obecnego budynku z bocznymi skrzydłami, który z uwagi na swój rozmach architektoniczny nazywany jest pałacem. W 2. poł. XIX wieku pałac popadł w ruinę. Został ponownie przywrócony do dawnej świetności po II wojnie światowej.

Obecnie w pałacu mieści się Muzeum Wnętrz, czynne od początku kwietnia do końca października (czwartek - niedziela: 10.00 – 16.00). Jak długo będzie tutaj jeszcze muzeum nie wiadomo, gdyż spadkobiercy rodziny Jezierskich (ostatnich prywatnych właścicieli) chcą odzyskać posiadłość.

Lubostroń to wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Łabiszyn. Niewielki teren na pograniczu Wielkopolski, Kujaw i Krajny zwany jest Pałukami. Polodowcową wysoczyznę urozmaicają liczne pagórki, które nadają jej charakterystyczny falisty krajobraz. Całość przecinają głęboko wcięte rynny, których największe zagłębienia wypełnia woda. Dla kulturowego krajobrazu Pałuk znamienne są dworki i pałace oraz wieże kościołów. Najważniejszymi miejscowościami tej krainy są: Żnin, Barcin, Kcynia, Łabiszyn, Szubin, Janowiec Wielkopolski i Wągrowiec.

W Lubostroniu znajduje się zespół pałacowo-parkowy, w skład którego wchodzi klasycystyczny pałac wzniesiony w latach 1795–1800 (opis tutaj: Pałac w Lubostroniu z Atlasem dźwigającym kulę ziemską), oficyna z końca XVIII w. (przystosowana na hotel), stajnia i wozownia pałacowa (w których mieści się restauracja Pałacowa – recenzja tutaj: Fatalne śniadania w restauracji Pałacu Lubostroń, czyli z kuchni Skórzewskich nic nie pozostało (Pałuki). „Sercu lubym ustroniu”) oraz budynki gospodarcze. Całość otoczona jest parkiem krajobrazowym. Niestety wskutek zeszłorocznej sierpniowej nawałnicy, park znacznie ucierpiał (prawie 80% starego drzewostanu uległo zniszczeniu).

Pałac został wybudowany przez Fryderyka Skórzewskiego w miejscu nazwanym przez niego „sercu lubym ustroniu”, stąd nazwa Lubostroń.

Nad głównym wejściem widnieje napis: SIBI AMICITIAE ET POSTERIS MDCCC (Sobie, przyjaciołom i potomnym 1800), z kolei nad drzwiami do najbardziej reprezentacyjnej sali – sali rotundowej umieszczony jest napis: SEMPER RECTE (Zawsze prawo, godnie, szlachetnie). W 1933 roku pałac w Lubostroniu rozporządzeniem prezydenta Rzeczypospolitej został uznany za zabytek.

Po wojnie był siedzibą Funduszu Wczasów Pracowniczych, co uchroniło go przed poważną dewastacją.

W latach 1978 1998 kompleks pałacowo-parkowy poddano gruntownej odbudowie. Od początku 2013 roku zespół pałacowo-parkowy jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną (organizatorem jest województwo kujawsko-pomorskie). Potomek dawnych właścicieli walczy o odzyskanie posiadłości.

Kompleks to także hotel z 42. miejscami noclegowymi. Są to: 18 pokoi dwuosobowych z łazienkami, 2 pokoje trzyosobowe oraz 5 apartamentów.

W oficynie, zwanej starym pałacem, znajdują się między innymi pokoje dwuosobowe (połączone ze sobą) ze wspólną łazienką. W dodatku, pokoje są przejściowe. Jest więc to raczej oferta dla rodziny, a nie dla osób obcych.

Lubostroń to wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Łabiszyn. Niewielki teren na pograniczu Wielkopolski, Kujaw i Krajny zwany jest Pałukami. Polodowcową wysoczyznę urozmaicają liczne pagórki, które nadają jej charakterystyczny falisty krajobraz. Całość przecinają głęboko wcięte rynny, których największe zagłębienia wypełnia woda. Dla kulturowego krajobrazu Pałuk znamienne są dworki i pałace oraz wieże kościołów. Najważniejszymi miejscowościami tej krainy są: Żnin, Barcin, Kcynia, Łabiszyn, Szubin, Janowiec Wielkopolski i Wągrowiec.

W Lubostroniu znajduje się zespół pałacowo-parkowy, w skład którego wchodzi klasycystyczny pałac wzniesiony w latach 1795–1800, oficyna z końca XVIII w. (przystosowana na hotel - opis tutaj: Pokoje hotelowe w Pałacu Lubostroń), stajnia i wozownia pałacowa (w których mieści się restauracja Pałacowa – recenzja tutaj: Fatalne śniadania w restauracji Pałacu Lubostroń, czyli z kuchni Skórzewskich nic nie pozostało (Pałuki). „Sercu lubym ustroniu”) oraz budynki gospodarcze. Całość otoczona jest parkiem krajobrazowym. Niestety wskutek zeszłorocznej sierpniowej nawałnicy, park znacznie ucierpiał (prawie 80% starego drzewostanu uległo zniszczeniu).

Kozłówka to wieś położona w północnej część województwa lubelskiego, w powiecie lubartowskim, w gminie Kamionka. Znajduje się tutaj zespół pałacowo-parkowy Zamoyskich, jedna z najpiękniejszych rezydencji magnackich.

Zespół pałacowo-parkowy powstał w latach 40. XVIII wieku dla rodziny Bielińskich. Kompleksowej przebudowy dokonano na przełomie XIX i XX wieku z inicjatywy hrabiego Konstantego Zamoyskiego. Wtedy to Kozłówka stała się panteonem rodu Zamoyskich, miejscem, gdzie łączyły się polskie tradycje narodowe z kulturą europejską.

Kolejne wojny nie wyrządziły rezydencji większych szkód. Pod koniec 1944 roku otwarto tutaj pierwsze muzeum na ziemiach wyzwolonych spod okupacji hitlerowskiej.