Kurpie to tereny Puszczy Zielonej (zwanej także Kurpiowską), położone pomiędzy rzeką Narwią a byłymi Prusami Wschodnimi. Wschodnią granicę Kurpiowszczyzny wyznacza rzeka Pisa, zachodnią natomiast rzeka Orzyc. Głównymi ośrodkami regionu są Kadzidło, Łyse, Zbójna, Myszyniec i Ostrołęka.

 Region kurpiowski, o tak bogatej i żywej kulturze, położony na czystych obszarach na terenie tzw. Zielonych Płuc Polski - staje się pod względem kultury, turystyki i wypoczynku jednym z najbardziej atrakcyjnych obszarów Polski i Europy.

Od zawsze Kurpie charakteryzowały się niezwykłą odrębnością i bogactwem kultury. Już w czasach potopu szwedzkiego wspomina się o Kurpiach jako narodzie wybitnie walecznym i odważnym. Ludzie żyjący w tym regionie posiadali większe swobody obywatelskie, kurpiowscy chłopi zwolnieni byli z obowiązku pańszczyzny, byli wolni oraz posiadali prawo polowania z królami Polski. Wzmianka na temat Kurpiów znajduje się nawet w słynnej powieści „Potop” Henryka Sienkiewicza, który również zwraca uwagę na wyjątkowość tego regionu.

Wyznacznikami odrębności regionalnej są różne wytwory miejscowej kultury ludowej. Kurpie od dawna posiadali poczucie swej odrębności, inności. Mając taką świadomość dawali temu wyraz m.in. przez odmienny sposób budowania i zdobienia domów, odrębny strój i tkaniny, odrębną sztukę ludową i obrzędy. Jedynie na Kurpiach wytworzyły się wycinanki w kształcie lelui drzewka życia, wota woskowe, pieczywo noworoczne nowe latka, czółka w stroju panien. Tu występowały swoiste krzyże żelazne, rzeźby świętych w przydrożnych kapliczkach, ozdoby snycerskie, kosze i dzbany wyplatane z korzeni sosny i nawet palmy wielkanocne, wieńce dożynkowe, pisanki, pająki zwane kerecami. Kurpsie zaś to nazwa obuwia plecionego z łyka lipowego lub łapcie skórzane. W takim właśnie obuwiu chodzili pierwsi mieszkańcy Puszczy Zielonej, czyli Puszczacy.

Bochotnica to wieś położona w zachodniej części województwa lubelskiego, w powiecie puławskim, w gminie Kazimierz Dolny. Jest jednym z najstarszych ośrodków osadniczych w Małopolsce, zamieszkałym już w okresie pomiędzy VI a X wiekiem. W miejscowości znajdują się ruiny zamku - budowli o średniowiecznym rodowodzie. Wzniesiono go w XIV w., w czasach panowania króla Kazimierza Wielkiego. 

Oleszno to wieś położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Krasocin. Nazwa miejscowości związana jest ze słowem „olcha” lub „olszyna”, gdyż na tym terenie znajdowały się duże skupiska tych drzew. 

28 października 2018 roku Republika Czeska będzie obchodzić setną rocznicę powstania niepodległej Czechosłowacji. Uroczystości jubileuszowe będą odbywać się w ciągu całego roku.  Zapraszamy do udziału w imprezach w różnych miastach czeskich, do zwiedzania ciekawych miejsc i obiektów. 

Praga, fot.  COEX

Kutno to miasto położone w centralnej Polsce, w województwie łódzkim, na skrzyżowaniu dwóch autostrad A1 i A2. Kutno rozwinęło się z osady wiejskiej. W końcu XIII wieku znalazło się w granicach prowincji łęczyckiej. U schyłku XIV wieku Kutno leżało w ziemi rawskiej, w okręgu gostynińskim. W 1462 roku zostało włączone do Korony i znalazło się w granicach powiatu gostynińskiego.

Od XIV do XVII wieku Kutno stanowiło własność Kucieńskich herbu Ogończyk. Pierwszym znanym właścicielem Kutna był Andrzej z Radzikowa, syn kasztelana dobrzyńskiego, właściciel Kutna i Sieciechowa, któremu książę mazowiecki Siemowit IV w 1386 roku nadał przywilej targowy na dzień św. Wawrzyńca, czyli 10 sierpnia. Duże znaczenie dla rozwoju Kutna miało jego położenie. Przez miasto przechodził trakt z Warszawy do Poznania.

Położenie decyduje także i o współczesnym rozwoju miasta, które jest ważnym ośrodkiem przemysłowym. W kraju miasto znane jest z dwóch imprez: Święta Róży i zawodów w baseballu. Więcej na ten temat:   Restauracja Muzyczna w Kutnie. Święto Róży, róża Kutno oraz baseball

Przy placu Marsz. J. Piłsudskiego, z jednej strony budynku dawnego ratusza (mieszczącego obecnie Muzeum  Regionalne) znajduje się Pałac  Saski, a z drugiej Dom Naczelnika.

Przez wiele lat Pałac Saski stał opuszczony i niszczał. Jednak sytuacja ma ulec zmianie, bowiem od niedawna budynek należy do Muzeum Regionalnego i czeka na remont. Dzięki zdjęciu projektu jego rewitalizacji, można zobaczyć, jak będzie wyglądał już za niedługo.

W byłym Domu Naczelnika ma teraz swoją siedzibę Urząd Gminy Kutno.

Pass to osada położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Błonie. Dobra passkie należały od XIII wieku do dużego klucza majątków kanoników regularnych laterańskich osadzonych w Błoniu przez Konrada II. W XVII wieku stały się letnią rezydencją opatów z Czerwińska. Po kasacie zakonu przeszły w ręce Rządu Pruskiego, a w 1818 r. do nieznanego z imienia, Potockiego.

Pałac Pass wybudowany został po roku 1830 przez przemysłowca Jana Henryka Geysmera. Od 1835 do 1851 roku był w rękach rodziny Halpert. Kolejnymi właścicielami, na okres 27 lat, byli hr. Kazimierz Plater - Zyberk i jego syn Tadeusz. W roku 1877 powrócił - na okres 55 lat - do rodziny Halpert. Ostatnim właścicielem pałacu - od 1932 do 1944 r. - był Paweł Jasiński. W roku 1946 przeszedł w ręce Skarbu Państwa, przekazany dalej Stacji Hodowli Roślin. W roku 2004 przejęty został przez Wojciecha Rychlika, właściciela Grupy Kapitałowej WARTER. 

Błonie to miasto w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej. To największe centrum logistyczne w kraju (prawie 1 mln metrów kwadratowych). Metry pracują na dochody gminy. Dlatego, jeśli ktoś nie był tutaj przez kilka lat, to z trudem przyjdzie mu poznać miasto.

Wąbrzeźno to miasto w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie wąbrzeskim. Miasto położone jest pomiędzy trzema jeziorami. Dwoma od zachodniej strony miasta: Zamkowym i Frydek oraz Sicieńskim od wschodu, na Pojezierzu Chełmińskim, w centralnym punkcie historycznej ziemi chełmińskiej. 

Galiny to wieś położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. Przez prawie 500 lat z Galinami związane były dzieje rodu Eulenburgów, którzy na tych ziemiach  byli nieprzerwanie od czasów średniowiecza (od 1486 do 1945 roku).  Pozostałością po rodzie jest zespół pałacowo-dworski, pięknie położony w zakolu rzeki Pisy (prawy dopływ Łyny), ze spiętrzeniami wody tworzącymi stawy. W roku 1945 pałac został splądrowany, a jego ostatni właściciel, hrabia Botho Wend zu Eulenburg, zmarł podczas wywózki na Sybir. 

Orońsko to wieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie szydłowieckim, w gminie Orońsko, przy drodze krajowej nr 7. Główną atrakcją turystyczną Orońska jest posiadłość i pałacyk należące niegdyś do Józefa Brandta, polskiego malarza szkoły monachijskiej.

Pałacyk ten nadal jest związany ze sztuką - w jego dawnych zabudowaniach gospodarczych mieści się Centrum Rzeźby Polskiej.

Centrum jest narodową instytucją kultury, podległą Ministerstwu Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Zajmuje obszar XIX-wiecznego założenia parkowo-dworskiego z Pałacem Józefa Brandta, kaplicą, oranżerią, budynkami gospodarczymi i malowniczym 13-hektarowym parkiem.

Początki tradycji rzeźbiarskich sięgają lat 60. XX wieku, kiedy zaczął funkcjonować Ośrodek Pracy Twórczej Rzeźbiarzy. Obecnie obok działalności warsztatowej CRP realizuje zadania: wystawiennicze, kolekcjonerskie, edukacyjne, dokumentacyjne, wydawnicze oraz promocyjne.

Bodzentyn to miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim. Bodzentyn prawa miejskie miał latach 1355-1870 i ponownie ma od 1994. Miasto leży u stóp Pasma Klonowskiego, nad Psarką. Tu znajduje się siedziba gminy, dyrekcji Świętokrzyskiego Parku Narodowego oraz Związku Gór Świętokrzyskich. Bodzentyn znany jest także z targów końskich ściągających kupców z Polski i zagranicy.

Bodzentyn to miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim. Bodzentyn prawa miejskie miał latach 1355-1870 i ponownie ma od 1994. Miasto leży u stóp Pasma Klonowskiego, nad Psarką. Tu znajduje się siedziba gminy, dyrekcji Świętokrzyskiego Parku Narodowego oraz Związku Gór Świętokrzyskich. Bodzentyn znany jest także z targów końskich ściągających kupców z Polski i zagranicy.

Najważniejszym zabytkiem miasta są ruiny rezydencji biskupów krakowskich, położone na stromym brzegu rzeki Psarki. 

Pałac w Wilanowie to barokowy pałac królewski w Warszawie, w Wilanowie Królewskim, wzniesiony w latach 1681–1696 dla króla Jana III Sobieskiego i Marii Kazimiery według projektu Augustyna Locciego Młodszego. Skrzydła boczne dobudowano w latach 1723–1729. Wokół pałacu założono wspaniałe ogrody, folwark z budynkami gospodarczymi oraz zwierzyniec. Wilanowska rezydencja, położona w pobliżu Warszawy, zapewniała Janowi III i jego rodzinie wytchnienie, równocześnie była na tyle blisko Zamku Królewskiego – oficjalnej siedziby króla, Sejmu i Senatu, że monarcha nie tracił kontroli nad biegiem zdarzeń.

Samsonów to wieś położona w województwie świętokrzyskim, w gminie Zagnańsk, przy drodze wojewódzkiej nr 750. Nazwa miejscowości  pochodzi od nazwiska łowczego królewskiego Łukasza Samsona. Niedaleko Samsonowa znajduje się nowo powstały Kompleks Świętokrzyska Polana. Atrakcją Samsonowa są ruiny dawnej huty. Antyatrakcją jest natomiast śmietnik wokół ruin.

Szczepan Skorupski, wójt gminy Zagnańsk zapewnił naszą redakcję, że teren zostanie posprzątany. Trzymam za słowo wójcie. Tym bardziej że latem zeszłego roku, czytelnik pan Maciej w Strefie Czytelnika tak podsumował to miejsce:    

„O ile huta sama w sobie jest zabytkiem, który warto odwiedzić, to niestety nie została dobrze zabezpieczona przed wszelkimi niepożądanymi gośćmi. Niewiele bowiem zostało z dawnej świetności obiektu: mury są pomazane i widać, że raczej jest używana jako schron dla amatorów tanich napojów wyskokowych”: Samsonów i ruiny huty

Ostrowiec Świętokrzyski to miasto w województwie świętokrzyskim nad rzeką Kamienną. Prawa miejskie Ostrowiec uzyskał w 1613 r.

W mieście są dwa zabytki związane z rodziną Wielopolskich:

- pałac w dzielnicy Częstocice, wybudowany w eklektycznym stylu w latach 1887-1889 dla hrabiego Zygmunta Wielopolskiego, od 1966 siedziba Muzeum Regionalnego w Ostrowcu,

- pałac myśliwski, obecnie pałac Tarnowskich. Pałac został odbudowany i adoptowany na hotel. W zabytkowych piwnicach pałacu działa restauracja, która oferuje dania kuchni staropolskiej i współczesnej.

Lipce Reymontowskie to wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, na dawnym szlaku Kolei Warszawsko - Wiedeńskiej. W Lipcach Władysław Reymont umiejscowił akcję powieści „Chłopi”, choć jest z tym pewien kłopot. Nie zgadza się bowiem topografia terenu oraz brak w powieści Reymonta wzmianki o warszawsko-wiedeńskiej linii kolejowej, która miała duże znaczenie dla tej wsi.

W Lipcach są oficjalnie dwa muzea: Muzeum Regionalne im. Wł. St. Reymonta i Muzeum Czynu Zbrojnego. Oprócz nich jest także bardzo interesująca Galeria Staroci i Pamiątek Regionalnych

Muzeum Regionalne, mieszczące się od 1989 roku w zabudowaniach dawnej manufaktury włókienniczej rodziny Winklów, zostało utworzone w 1983 roku (z przekształcenia Izby Regionalnej powstałej w 1982 roku). Muzeum gromadzi, opracowuje i udostępnia zwiedzającym różnorodne eksponaty z dziedziny historii i kultury materialnej Lipiec (dawne stroje, tkaniny, hafty, wyposażenie wnętrz w chałupie lipieckiej, narzędzia rolnicze) i sąsiednich miejscowości, a także pamiątki związane bezpośrednio z postacią Władysława St. Reymonta. Większość dotąd zgromadzonych eksponatów muzealnych prezentowana jest w ramach stałej wystawy „Tradycje lipieckie”, na którą składają się dwie części: historyczna i etnograficzna. 

 W 1820 roku Stanisław Staszic oraz prezes komisji województwa mazowieckiego Rajmund Rembieliński wytypowali teren w okolicach miasteczka (obecnej Łodzi) w zaborze rosyjskim, jako idealny obszar pod rozwój przemysłu sukienniczego. Idealny, gdyż pełen lasów i wartkich strumieni, położony blisko szlaków komunikacyjnych. Do wytyczonego wokół ośmiokątnego placu (obecnie plac Wolności) Nowego Miasta zaczęli licznie przybywać rzemieślnicy z Saksonii, Nadrenii, Czech i Prus zwabieni ulgami, przywilejami i niedrogimi, długoterminowymi kredytami. Liczba chętnych była tak wielka, że podjęto decyzję o lokacji wzdłuż rzeki Jasień kolejnej osady Łódki, gdzie zaczęto osadzać tkaczy lnu i bawełny. Osada niezwykle dynamicznie rozwijała się wzdłuż traktu piotrkowskiego, przemianowanego w 1823 roku na ulicę Piotrkowską.  

Najpiękniejszy widok na Wełtawę rozciąga się z punktu widokowego Maj w miejscowości Teletín w pobliżu Pragi. Rzeka przepływa tu przez głęboki kanion skalny tworząc meander o kształcie podkowy.  

Oleśnica to miasto w województwie dolnośląskim, położone niedaleko Wrocławia. Miasto bardzo zmieniło się w ostatnich latach, w niczym nie przypomina tego sprzed np. 15 lat. Oleśnica zabytkami stoi. Najważniejszym jest renesansowy Zamek Książąt Oleśnickich, wzniesiony w miejscu gotyckiej warowni z XIII wieku. Do XIX wieku siedziba książąt oleśnickich.

11 lutego tego roku pierwsza grupa śmiałków przekroczyła bramy oleśnickiej rezydencji, by podczas nocnego zwiedzania spotkać Białą Damę oraz zobaczyć kaponierę, miejsce nieudostępniane dotychczas zwiedzającym. 

 W 1820 roku Stanisław Staszic oraz prezes komisji województwa mazowieckiego Rajmund Rembieliński wytypowali teren w okolicach miasteczka (obecnej Łodzi) w zaborze rosyjskim, jako idealny obszar pod rozwój przemysłu sukienniczego. Idealny, gdyż pełen lasów i wartkich strumieni, położony blisko szlaków komunikacyjnych. Do wytyczonego wokół ośmiokątnego placu (obecnie plac Wolności) Nowego Miasta zaczęli licznie przybywać rzemieślnicy z Saksonii, Nadrenii, Czech i Prus zwabieni ulgami, przywilejami i niedrogimi, długoterminowymi kredytami. Liczba chętnych była tak wielka, że podjęto decyzję o lokacji wzdłuż rzeki Jasień kolejnej osady Łódki, gdzie zaczęto osadzać tkaczy lnu i bawełny. Osada niezwykle dynamicznie rozwijała się wzdłuż traktu piotrkowskiego, przemianowanego w 1823 roku na ulicę Piotrkowską.  

Pałac Poznańskiego to największy i jeden z piękniejszych pofabrykanckich pałaców (jeden z, gdyż mnie bardziej podoba się pałac Herbsta). Zamiarem właściciela było, aby przyćmić wszystko to, co do tej pory powstało w Łodzi. Słynna jest anegdota, iż Poznański na pytanie zadane przez architekta - w jakim stylu chciałby mieć zbudowany swój pałac odparł, że jego stać na wszystkie style. Stąd bryła pałacu to przykład eklektyzmu, mieszanki stylów zawierających elementy neorenesansowe, neobarokowe oraz secesyjne. 

Poznański nie doczekał jednak zakończenia budowy okazałej rezydencji.

Dziś pałac stanowi siedzibę Muzeum Miasta Łodzi.