Skarżysko-Kamienna to miasto położone w woj. świętokrzyskim, siedziba władz powiatu skarżyskiego. Jest jednym z największych ośrodków miejskich województwa. Położone nad rzeką Kamienną oraz jej dopływami: Kamionką, Bernatką i Oleśnicą, znajduje się na pograniczu Płaskowyżu Suchedniowskiego i Garbu Gielniowskiego oraz na północnym obrzeżu Gór Świętokrzyskich. 

Chełm leży w zachodniej części Polesia Wołyńskiego, nad rzeką Uherką - lewym dopływem Bugu. Miasto zamieszkuje około 65.000 mieszkańców. W przeszłości jeden z głównych ośrodków osadniczych w rejonie środkowego Bugu i stolica ukształtowanej w średniowieczu ziemi chełmskiej. Jako gród leżący na pograniczu wschodniej i zachodniej Słowiańszczyzny, podlegał wpływom katolicyzmu i prawosławia oraz był obiektem rywalizacji między Polską, Rusią, Litwą i Węgrami. W XIII wieku Chełm pełnił rolę stolicy Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Chełm przez wieki zamieszkały był przez różnorodną etniczno-religijnie ludność, złożoną z Polaków, Ukraińców, Żydów i przedstawicieli innych narodowości.

Teresin to gmina wiejska w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim. Nazwa Teresin wzięła się od Teresy, córki właściciela Nieborowa Jerzego Radziwiłła, do którego należał Teresin. Dlatego corocznie organizowane są wspólne imieniny mieszkanek o imieniu Teresa pod nazwą „O Teresach w Teresinie”. Gmina Teresin znana jest przede wszystkim z klasztoru franciszkańskiego Niepokalanów, a w nim z jedynej w świecie zakonnej straży pożarnej oraz najstarszej w Polsce katolickiej rozgłośni radiowej.

W latach 30. XIX wieku żydowski bankier Herman Epstein, kupił wieś Teresin od księcia Radziwiłła. Po nabyciu majątku zlecił warszawskiemu architektowi Adolfowi Loewe wybudowanie pałacu w Teresinie. Niestety, nie zachowały się żadne fotografie ani opisy tej rezydencji. Po śmierci Hermana Epsteina (1865 rok), władzę nad majątkiem przejął jego syn Mieczysław, który postanowił zburzyć pałac swego ojca, a na jego miejscu zbudować nowy, według projektu francuskiego architekta, Francoisa Arveuf. Budowę obiektu rozpoczęto w 1896 roku i zakończono po 6 latach. Doświadczenie architekta i gust właściciela, zdecydowały o francuskim, nieco elektycznym stylu pałacu w Teresinie.

Błonie to miasto w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej. To największe centrum logistyczne w kraju (prawie 1 mln metrów kwadratowych). Metry pracują na dochody gminy. Dlatego, jeśli ktoś nie był tutaj przez kilka lat, to z trudem przyjdzie mu poznać miasto.

Skarżysko-Kamienna to miasto w woj. świętokrzyskim, siedziba władz powiatu skarżyskiego. Jest jednym z największych ośrodków miejskich województwa. Położone nad rzeką Kamienną oraz jej dopływami: Kamionką, Bernatką i Oleśnicą, znajduje się na pograniczu Płaskowyżu Suchedniowskiego i Garbu Gielniowskiego oraz na północnym obrzeżu Gór Świętokrzyskich. 

Skarżysko-Kamienna to miasto w woj. świętokrzyskim, siedziba władz powiatu skarżyskiego. Jest jednym z największych ośrodków miejskich województwa. Położone nad rzeką Kamienną oraz jej dopływami: Kamionką, Bernatką i Oleśnicą, znajduje się na pograniczu Płaskowyżu Suchedniowskiego i Garbu Gielniowskiego oraz na północnym obrzeżu Gór Świętokrzyskich. 

Muzeum Krakowa zaprasza 16 marca (sobota) o godz. 12.00 na zwiedzanie teatru im. Juliusza Słowackiego.

Teresin to gmina wiejska w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim. Nazwa Teresin wzięła się od Teresy, córki właściciela Nieborowa Jerzego Radziwiłła, do którego należał Teresin. Dlatego corocznie organizowane są wspólne imieniny mieszkanek o imieniu Teresa pod nazwą „O Teresach w Teresinie”. Gmina Teresin znana jest przede wszystkim z klasztoru franciszkańskiego Niepokalanów, a w nim z jedynej w świecie zakonnej straży pożarnej oraz najstarszej w Polsce katolickiej rozgłośni radiowej.

W latach 30. XIX wieku żydowski bankier Herman Epstein, kupił wieś Teresin od księcia Radziwiłła. Po nabyciu majątku zlecił warszawskiemu architektowi Adolfowi Loewe wybudowanie pałacu w Teresinie. Niestety, nie zachowały się żadne fotografie ani opisy tej rezydencji. Po śmierci Hermana Epsteina (1865 rok), władzę nad majątkiem przejął jego syn Mieczysław, który postanowił zburzyć pałac swego ojca, a na jego miejscu zbudować nowy, według projektu francuskiego architekta, Francoisa Arveuf. Budowę obiektu rozpoczęto w 1896 roku i zakończono po 6 latach. Doświadczenie architekta i gust właściciela, zdecydowały o francuskim, nieco elektycznym stylu pałacu w Teresinie.

Rejów to osiedle w Skarżysku-Kamiennej, usytuowane w południowej części miasta. Do 1954 r. była to samodzielna miejscowość, określana jako Żyrcin. Rejów znany jest  w kraju dzięki muzeum im. Orła Białego, które powstało w 1969 r. z inicjatywy Towarzystwa Miłośników Skarżyska-Kamiennej.

Siedziba muzeum mieści się w zabytkowym XIX-wiecznym budynku, będącym kiedyś zapleczem administracyjnym huty „Rejów”, związanej ze Staropolskim Okręgiem Przemysłowym. 

Chełm leży w zachodniej części Polesia Wołyńskiego, nad rzeką Uherką - lewym dopływem Bugu. Miasto zamieszkuje około 65.000 mieszkańców. W przeszłości jeden z głównych ośrodków osadniczych w rejonie środkowego Bugu i stolica ukształtowanej w średniowieczu ziemi chełmskiej. Jako gród leżący na pograniczu wschodniej i zachodniej Słowiańszczyzny, podlegał wpływom katolicyzmu i prawosławia oraz był obiektem rywalizacji między Polską, Rusią, Litwą i Węgrami. W XIII wieku Chełm pełnił rolę stolicy Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Chełm przez wieki zamieszkały był przez różnorodną etniczno-religijnie ludność, złożoną z Polaków, Ukraińców, Żydów i przedstawicieli innych narodowości.

Wisznice to dawne miasto, obecnie wieś położona nad rzeką Zielawą w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Wisznice.

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1446, co świadczyć może, że osada powstała wcześniej. Od początku XVI wieku Wisznice należały do magnackiego rodu Sapiehów i były położone na skrzyżowaniu szlaków wiodących z Radzynia i Parczewa  do Sławatycz i Włodawy oraz do Białej Podlaskiej. Około 1579 roku Sapiehowie wystarali się dla Wisznic o prawa miejskie z dwoma jarmarkami rocznie. Po rozbiorach, w 1835 roku Wisznice przeszły w ręce pułkownika Ignacego Sosnkowskiego, miasteczko ugruntowało swoją pozycję jako ośrodka handlu bydłem i końmi (herb Wisznic nawiązuje do tej tradycji: biały koń przywiązany do topoli).

Żmudź to wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Żmudź. Pierwsze zapisy o miejscowości pochodzą z 1443 roku. W tamtym okresie dzisiejsza Żmudź nazywała się Szmodzy. Herb gminy przedstawia na błękitnym polu w złotej łodzi niedźwiedzia czarnego, siedzącego ze srebrną obrożą na szyi i złotym wiosłem w łapach. Niedźwiedź nawiązuje bezpośrednio do godła Księstwa Żmudzkiego (czarnego niedźwiedzia), a także pośrednio do rodziny Żmudzkich - dawnych właścicieli tych ziem, którzy prawdopodobnie przybyli z Litwy. Łódź natomiast symbolizuje pierwszych przybyłych osadników na te tereny. 

Stanisławów to wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Żmudź. W 2003 roku w budynku po byłej szkole podstawowej swoją działalność zapoczątkowała Etnograficzna Izba Regionalna. Jej zadaniem jest przybliżenie życia mieszkańców tych ziem pod koniec XIX wieku i w XX wieku. 

Wołkowiany to wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Żmudź. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1434 r. W 1920 r. w Wołkowianach stacjonowały jednostki III Armii Polskiej. Mieszkańcy Wołkowian wdzięczni za odzyskanie niepodległości usypali w 1935 roku kopiec poświęcony marszałkowi Piłsudskiemu. Został on zniszczony w czasie II wojny światowej, a następnie odbudowany w latach 1991-1997.

Kopiec znajduje się w pobliżu budynku dawnej szkoły podstawowej. 

Romanów to wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Sosnówka, na Polesiu. Polesie jest krainą geograficzną i historyczną, leżącą głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest Włodawa.

W Romanowie zachował się dawny zespół dworski wraz z otaczającym go parkiem oraz kaplicą. Do około 15. roku życia wychowywał się tu u swoich dziadków Malskich późniejszy powieściopisarz J.l. Kraszewski (1812-87). Pisarz opuścił Romanów w 1827 roku, jednak powracał tu jako gość odwiedzający swój „raj utracony”. 28 lipca 1962 roku, w 150. rocznicę jego urodzin, w dworze otwarto Muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego.  

Podobnie jak w latach ubiegłych, według danych czeskiego Narodowego Instytutu Zabytków (NPÚ), w roku 2018 państwowe zamki i pałace w Czechach odwiedziło 5,5 miliona turystów.

Hrubieszów to miasto o ponad 600-letniej tradycji, położone nad Huczwą (lewobrzeżnym dopływem Bugu), we wschodniej części woj. lubelskiego, siedziba powiatu. Hrubieszów jest najdalej na wschód wysuniętym miastem Polski. Historyczna nazwa miasta brzmiała Rubieszów. Dopiero po pierwszym rozbiorze Polski (około 1794 roku) ustaliła się pisownia Hrubieszów. Prawa miejskie uzyskał Hrubieszów z rąk założyciela i fundatora - króla Władysława Jagiełły 29 września 1400 roku.

Podczas badań archeologicznych prowadzonych w 1977 roku, odkryto w Masłomęczu (wieś położona około 11 km na południe od Hrubieszowa) kompleks osadniczy z okresu rzymskiego. Zlokalizowano tutaj zespół osad i cmentarzysk Gotów (koniec II w. - koniec IV wieku). Odkryta osada uważana jest za największą w Kotlinie Hrubieszowskiej i mogła pełnić funkcję „stolicy” gockiej społeczności. Gotania obejmuje obszar 10. gmin: 7 z powiatu hrubieszowskiego - miasto i gmina Hrubieszów oraz  gminy:  Dołhobyczów, Mircze, Trzeszczany, Uchanie i Werbkowice; 2. z powiatu tomaszowskiego (Tomaszów Lubelski i Tyszowice) oraz jedną z powiatu zamojskiego (Komorów-Osada).

Dzięki m.in. środkom szwajcarskim rejon hrubieszowski powoli zmienia się w przyjazny turystyce. Jest szansa, że po zapaści transformacyjnej, podczas której zniknęły prawie wszystkie znaczące zakłady pracy, turystyka nada temu bardzo ciekawemu regionowi nowe życie.

Niemal na każdym kroku widać już inwestycje w infrastrukturę turystyczną oraz remonty zabytków (od Dołhobyczowa, przez Hrubieszów po Chełm). 

Miedniewice to wieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie żyrardowskim, w gminie Wiskitki. Nazwa zdaje się wskazywać, iż zamieszkiwali ją miedwiednicy, wodzący niedźwiedzie po jarmarkach ku uciesze gawiedzi; wg innej wersji - miedwiednicy to ci, którzy wiedzą, gdzie jest miód, oczywiście bartny.

Pierwsza wzmianka o Miedniewicach pochodzi z 1359 r. jako miejscowości należącej do księcia mazowieckiego Ziemowita IV. Od 1468r. stały się własnością królewską. Od połowy XVII w. wieś należała do generała Mikołaja Wiktoryna Grudzińskiego z Grudy herbu Grzymała, starosty grzybowskiego, golubskiego i guzowskiego. Ziemie te były dziedziczone do I połowy XVIII w. przez spokrewnione rodziny: Grudzińskich, Duninów, Sanguszków. W II połowie XVIII w. Sanguszkowie sprzedali dobra szymanowskie, a więc i Miedniewice Ignacemu Cieleckiemu, szambelanowi królewskiemu. Od tej pory dobra miedniewickie zmieniały właścicieli aż do II wojny światowej.

Poreformacki zespół kościelno - klasztorny z przełomu XVII i XVIII wieku w Miedniewicach należy do najcenniejszych zabytków architektury barokowej zachodniego Mazowsza.

Dołhobyczów to wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z roku 1430. Właścicielami wsi były polskie rody, m.in.: Rogalowie, Skrzetuscy, Rastawieccy i Świeżawscy. Wieki XVI i XVII były czasami burzliwymi, nie omijały więc tych terenów najazdy tatarskie, kozackie, wojsk moskiewskich i szwedzkich. 

Hrubieszów to miasto o ponad 600-letniej tradycji, położone nad Huczwą (lewobrzeżnym dopływem Bugu), we wschodniej części woj. lubelskiego, siedziba powiatu. Hrubieszów jest najdalej na wschód wysuniętym miastem Polski. Historyczna nazwa miasta brzmiała Rubieszów. Dopiero po pierwszym rozbiorze Polski (około 1794 roku) ustaliła się pisownia Hrubieszów. Prawa miejskie uzyskał Hrubieszów z rąk założyciela i fundatora - króla Władysława Jagiełły 29 września 1400 roku.

Podczas badań archeologicznych prowadzonych w 1977 roku, odkryto w Masłomęczu (wieś położona około 11 km na południe od Hrubieszowa) kompleks osadniczy z okresu rzymskiego. Zlokalizowano tutaj zespół osad i cmentarzysk Gotów (koniec II w. - koniec IV wieku). Odkryta osada uważana jest za największą w Kotlinie Hrubieszowskiej i mogła pełnić funkcję „stolicy” gockiej społeczności. Gotania obejmuje obszar 10. gmin: 7 z powiatu hrubieszowskiego - miasto i gmina Hrubieszów oraz  gminy:  Dołhobyczów, Mircze, Trzeszczany, Uchanie i Werbkowice; 2. z powiatu tomaszowskiego (Tomaszów Lubelski i Tyszowice) oraz jedną z powiatu zamojskiego (Komorów-Osada).

Dzięki m.in. środkom szwajcarskim rejon hrubieszowski powoli zmienia się w przyjazny turystyce. Jest szansa, że po zapaści transformacyjnej, podczas której zniknęły prawie wszystkie znaczące zakłady pracy, turystyka nada temu bardzo ciekawemu regionowi nowe życie.

Niemal na każdym kroku widać już inwestycje w infrastrukturę turystyczną oraz remonty zabytków (od Dołhobyczowa, przez Hrubieszów po Chełm).