Skarżysko-Kamienna to miasto w woj. świętokrzyskim, siedziba władz powiatu skarżyskiego. Jest jednym z największych ośrodków miejskich województwa. Położone nad rzeką Kamienną oraz jej dopływami: Kamionką, Bernatką i Oleśnicą, znajduje się na pograniczu Płaskowyżu Suchedniowskiego i Garbu Gielniowskiego oraz na północnym obrzeżu Gór Świętokrzyskich.

W obecnym roku przypada 25. rocznica powstania Miejskiego Centrum Kultury im. Leopolda Staffa z połączenia dwóch instytucji kulturalnych działających w mieście, tj. Miejskiego Ośrodka Kultury i Zakładowego Domu Kultury Zakładów Metalowych „MESKO”. Z kolei 8 lutego minęło 55 lat od oddania do użytku budynku Zakładowego Domu Kultury.

Architektura budynku jest przykładem socrealizmu - stylu architektonicznego lubującego się w monumentalizmie. Dom kultury został wybudowany z podziemną kondygnacją - schronem.

W dniach 15-17 marca 2019 roku Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka zaprasza do zwiedzania Zamku Żupnego w Wieliczce w ramach ogólnopolskiej akcji „Polska zobacz więcej – weekend za pół ceny” .

Hrubieszów to miasto o ponad 600-letniej tradycji, położone nad Huczwą (lewobrzeżnym dopływem Bugu), we wschodniej części woj. lubelskiego, siedziba powiatu. Hrubieszów jest najdalej na wschód wysuniętym miastem Polski. Historyczna nazwa miasta brzmiała Rubieszów. Dopiero po pierwszym rozbiorze Polski (około 1794 roku) ustaliła się pisownia Hrubieszów. Prawa miejskie uzyskał Hrubieszów z rąk założyciela i fundatora - króla Władysława Jagiełły 29 września 1400 roku.

Morsko to wieś położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Włodowice. Między Morskiem a Podlesicami na skalistym wzgórzu znajdują się ruiny zamku Bąkowiec. Poniżej ruin są współczesne budynki ośrodka wypoczynkowego.

Chełm leży w zachodniej części Polesia Wołyńskiego, nad rzeką Uherką - lewym dopływem Bugu. Miasto zamieszkuje około 65.000 mieszkańców. W przeszłości jeden z głównych ośrodków osadniczych w rejonie środkowego Bugu i stolica ukształtowanej w średniowieczu ziemi chełmskiej. Jako gród leżący na pograniczu wschodniej i zachodniej Słowiańszczyzny, podlegał wpływom katolicyzmu i prawosławia oraz był obiektem rywalizacji między Polską, Rusią, Litwą i Węgrami. W XIII wieku Chełm pełnił rolę stolicy Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Chełm przez wieki zamieszkały był przez różnorodną etniczno-religijnie ludność, złożoną z Polaków, Ukraińców, Żydów i przedstawicieli innych narodowości.

Żyrardów to jedno z nielicznych miast w Europie, które może poszczycić się zachowanym niemal w całości zespołem poprzemysłowym i osadą fabryczną. Jest przykładem modelowego miasta przemysłowego z przełomu XIX i XX wieku, zaprojektowanego i zrealizowanego z niebywałym rozmachem i precyzją na obszarze ponad 70 ha, które stanowi dzisiejsze centrum miasta.

Czumów to nadbużańska wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów. Pierwsza wzmianka o Czumowie pochodzi z 1400 roku, kiedy wieś została wymieniona w akcie erekcyjnym parafii w Hrubieszowie, wdanym przez króla Władysława Jagiełłę. Pod koniec XVII wieku wieś należała między innymi do Józefa Aksaka, Kurdwanowskich, Balińskich, barona Rastawieckiego, a w 1891 roku Czumów zakupił Zdzisław Pohorecki, który wybudował na nadbużańskiej skarpie eklektyczny pałac.

Czumów to nadbużańska wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów. Pierwsza wzmianka o Czumowie pochodzi z 1400 roku, kiedy wieś została wymieniona w akcie erekcyjnym parafii w Hrubieszowie, wdanym przez króla Władysława Jagiełłę. Pod koniec XVII wieku wieś należała między innymi do Józefa Aksaka, Kurdwanowskich, Balińskich, barona Rastawieckiego, a w 1891 roku Czumów zakupił Zdzisław Pohorecki, który wybudował na nadbużańskiej skarpie eklektyczny pałac.

Dołhobyczów to wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z roku 1430. Właścicielami wsi były polskie rody, m.in.: Rogalowie, Skrzetuscy, Rastawieccy i Świeżawscy. Wieki XVI i XVII były czasami burzliwymi, nie omijały więc tych terenów najazdy tatarskie, kozackie, wojsk moskiewskich i szwedzkich.

Prawosławną cerkiew w Dołhobyczowie wybudowano w 1904 roku, zastępując jej drewnianą poprzedniczkę, którą strawił ogień. Świątynia jest budowlą wzniesioną na planie krzyża greckiego, ze środkową spłaszczoną kopułą, posadowioną na wydatnym tamburze.

W 2010 roku przeszła gruntowny remont, podczas którego odtworzono też jednorzędowy ikonostas.

Czumów to nadbużańska wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów. Pierwsza wzmianka o Czumowie pochodzi z 1400 roku, kiedy wieś została wymieniona w akcie erekcyjnym parafii w Hrubieszowie, wdanym przez króla Władysława Jagiełłę. Pod koniec XVII wieku wieś należała między innymi do Józefa Aksaka, Kurdwanowskich, Balińskich, barona Rastawieckiego, a w 1891 roku Czumów zakupił Zdzisław Pohorecki, który wybudował na nadbużańskiej skarpie eklektyczny pałac. 

Hrubieszów to miasto o ponad 600-letniej tradycji, położone nad Huczwą (lewobrzeżnym dopływem Bugu), we wschodniej części woj. lubelskiego, siedziba powiatu. Hrubieszów jest najdalej na wschód wysuniętym miastem Polski. Historyczna nazwa miasta brzmiała Rubieszów. Dopiero po pierwszym rozbiorze Polski (około 1794 roku) ustaliła się pisownia Hrubieszów. Prawa miejskie uzyskał Hrubieszów z rąk założyciela i fundatora - króla Władysława Jagiełły 29 września 1400 roku.

Hrubieszów to miasto o ponad 600-letniej tradycji, położone nad Huczwą (lewobrzeżnym dopływem Bugu), we wschodniej części woj. lubelskiego, siedziba powiatu. Hrubieszów jest najdalej na wschód wysuniętym miastem Polski. Historyczna nazwa miasta brzmiała Rubieszów. Dopiero po pierwszym rozbiorze Polski (około 1794 roku) ustaliła się pisownia Hrubieszów. Prawa miejskie uzyskał Hrubieszów z rąk założyciela i fundatora - króla Władysława Jagiełły 29 września 1400 roku.

Hanna to wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Hanna, na Polesiu. Polesie jest krainą geograficzną i historyczną, leżącą głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest Włodawa. Przez miejscowość biegnie droga wojewódzka nr 816, popularna „Nadbużanka” (droga wojewódzka o długości 164 km łącząca przejścia graniczne w Terespolu, Sławatyczach, Dorohusku i Zosinie).

Podzamcze to wieś położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Ogrodzieniec, u stóp najsłynniejszych na Jurze ruin Zamku Ogrodzienieckiego. Zamek, pierwotnie gotycki, był w posiadaniu Włodków, rozbudowany został przez Bonerów w latach 1530-60 do kształtu renesansowego. Zamieszkiwany do roku 1810, ale już w XVIII wieku był częściową ruiną. Po przeciwnej stronie miejscowości jest Góra Birów ze śladami wcześniejszego grodu, zniszczonego na przełomie XIII/XIV wieku oraz znaleziskami osadnictwa z epoki brązu i żelaza.

Przy centralnym placu miejscowości stoi zabytkowa kapliczka, a we wschodniej części Podzamcza, przy głównej drodze Zawiercie-Pilica Sanktuarium Matki Bożej Skałkowej, czczonej od ok. 300 lat. Przez Podzamcze przebiegają szlaki: czerwone (pieszy i rowerowy) „Orlich Gniazd" z Krakowa do Częstochowy, niebieski „Warowni Jurajskich” z Rudawy do Mstowa, zielony „Tysiąclecia” z Bytomia do Skarżyc oraz żółty „Zamonitu” z Poraja do Niegowonic.

Góra Birów (461 m  n.p.m.) to skaliste wzgórze na Wyżynie Częstochowskiej, we wsi Podzamcze, w woj. śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Ogrodzieniec. Góra Birów z racji swych naturalnych walorów obronnych, jak wykazały badania archeologiczne, była już miejscem osiedleńczym ludności neolitycznej oraz wczesnej epoki brązu (około 3-1,8 tys. lat p.n.e.), następnie ludności kultury łużyckiej z okresu halsztackiego C i D (800-400 lat p.n.e.). Stwierdzono, że w tym okresie osada znacznie się rozwinęła, a jej zagładę spowodował najazd Scytów. Kolejne ślady osadnictwa zostały datowane na okres późnorzymski (II/III-IV w. n.e.) oraz wczesne średniowiecze (IX-X w.). Niezwykle szeroki horyzont czasowy znalezisk, ich bogaty inwentarz obejmujący także materiały paleolityczne sprzed 30 tys. lat odkryte w tutejszych jaskiniach, stawiają Górę Birów w rzędzie najcenniejszych stanowisk archeologicznych Polski.

Bydlin to dawne miasto, obecnie wieś położona w województwie małopolskim, na Szlaku Orlich Gniazd, w powiecie olkuskim, w gminie Klucze. Największą atrakcją miejscowości są położone na pociętym okopami z I wojny światowej wzgórzu, ruiny średniowiecznego (XIV-wiecznego) zamku, później kościoła św. Krzyża.

Skały Mirowskie to grupa skał zbudowana z twardych wapieni skalistych, ciągnąca się od zamku w Mirowie do zamku w Bobolicach (w powiecie myszkowskim, w gminie Niegowa). Skały Mirowskie, które mają wysokość od 5 do 30 m, są popularnym celem wspinaczki skalnej. Jest tutaj ponad 100 dróg wspinaczkowych o różnej skali trudności. W Skałach Mirowskich znajdują się schroniska skalne i jaskinie. Najdłuższa jest Jaskinia Sucha o długości 75 m. W Jaskini Stajnia archeolodzy znaleźli jedyne w Polsce fragmenty szczątków neandertalczyka. 

Mirów to wieś  położona na Szlaku Orlich Gniazd, w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Niegowa. Znajdują się tutaj pozostałości zamku, który wg jednych źródeł został wzniesiony przez Kazimierza Wielkiego, i wraz z Bobolicami w 1391 r. został odebrany księciu Władysławowi Opolczykowi przez Władysława Jagiełłę. Według innych opracowań, po raz pierwszy zamek jest wzmiankowany dopiero w 1405 r. Wówczas należał do Koziegłowskich, a od ok. 1489 r. do Myszkowskich, stając się ich rodową siedzibą, następnie od poł. XVII w. do Męcińskich. Zniszczony przez Szwedów w 1655 r., odbudowany, został jednak opuszczony w 2 poł. XVIII w. i popadł w ruinę, którą w XIX w. częściowo rozebrano, podejmując pierwsze prace zabezpieczające dopiero w 1961 r. Obecnie zamek, analogicznie jak sąsiednie założenie w Bobolicach, stanowi własność braci Laseckich, którzy rozpoczęli prace zmierzające do jego częściowej odbudowy.

Między zamkiem w Mirowie a zamkiem w Bobolicach znajduje się pasmo skał wapiennych zwanych Mirowskimi Skałami.

Świerże to dawne miasto, obecnie wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Dorohusk. Przez miejscowość biegnie droga wojewódzka nr 816, popularna „Nadbużanka” (droga wojewódzka o długości 164 km łącząca przejścia graniczne w Terespolu, Sławatyczach, Dorohusku i Zosinie).

Jeszcze na początku XX wieku znajdowała się na wschód od Świerż okazała rezydencja z pałacem i parkiem o charakterze krajobrazowym. Główny obiekt uzupełniały liczne zabudowania: dom ogrodnika, stolarnia, wozownia, budynki gospodarcze i zachowany w ruinie domek odźwiernego.

Obecnie po pałacu i innych zabudowaniach nie ma śladu, są tylko oznaczone miejsca, gdzie stały. O dawnym parku przypominają aleje grabowe i lipowo - kasztanowcowe. Wschodnią granicę majątku wyznaczała rzeka Bug, do dzisiaj niezwykle urokliwa w tym miejscu.  

Jest to miejsce dla osób, które potrafią przenieść się wyobraźnią w dawne czasy, kiedy „rezydencja pałacowa w Świerżach do najpiękniejszych i najwytworniej urządzonych należała”.

Skierniewice to miasto z ponad 560-letnią tradycją, na prawach powiatu, położone w centralnej Polsce, między Warszawą a Łodzią, w województwie łódzkim. Uznawane są za krajową stolicę nauk ogrodniczych. W Pałacu Prymasowskim swoją siedzibę ma Instytut Ogrodnictwa. Zabytkowa budowla graniczy z ogrodem arcybiskupów gnieźnieńskich (obecnie park miejski). Miasto znane jest z corocznego Święta Kwiatów, Owoców i Warzyw.