Skierniewice to miasto z ponad 560-letnią tradycją, na prawach powiatu, położone w centralnej Polsce, między Warszawą a Łodzią, w województwie łódzkim. Uznawane są za krajową stolicę nauk ogrodniczych. W pałacu arcybiskupów gnieźnieńskich swoją siedzibę ma Instytut Ogrodnictwa. Miasto znane jest z corocznego Święta Kwiatów, Owoców i Warzyw.

Skierniewice nie wykorzystały swojej szansy bycia znaczącym centrum turystycznym między Warszawą a Łodzią. A mają wiele atutów: Puszcza Bolimowska, rzeka Rawka, wody geotermalne, dobre połączenie kolejowe i drogowe z dwoma największymi miastami w kraju.

Porównanie Skierniewic (pod względem oferty turystycznej) np. do takich miast, jak Chełm czy Zamość, czy nawet do podkieleckiej wsi Strawczyn, to byłoby pastwienie się nad stolicą nauk ogrodniczych.  

Prezentujemy ranking najchętniej odwiedzanych miejsc w Czechach w roku 2018, sporządzony na podstawie ankiety przeprowadzonej przez portal kudyznudy.cz. Wśród ulubionych celów turystycznych czytelników portalu znalazły się punkty widokowe, atrakcje dla dzieci, zabytki techniki, muzea interaktywne i architektura ludowa.

Turystyczna marka Warszawy rośnie w siłę. Już w 2017 roku liczba odwiedzających stolicę przekroczyła 25 mln i była o 24 proc. większa niż rok wcześniej. Turyści doceniają nie tylko takie miejsca jak Stare Miasto z Zamkiem Królewskim, Łazienki Królewskie czy Muzeum Powstania Warszawskiego. Coraz większą popularnością cieszy się warszawska Praga, zaliczana do czołówki najciekawszych europejskich dzielnic, oraz nabrzeże Wisły, nieformalnie nazywane 19. dzielnicą Warszawy.

Centralna Turystyczna Agencja Informacyjna Ambasador (CTAIA)

jest działem

dziennika

turystyczno-kulinarnego

„Poznaj Polskę i jej sąsiadów z Polą Neis”

(sygn. akt I Ns Rej. Pr. 17/16 SO w Łodzi)

 _______________________________________________________________________________________

Zakres działania:

- gromadzenie i dalsze udostępnianie informacji prasowych z zakresu szeroko rozumianej turystyki

Informacje zamieszczane są na bieżąco w poszczególnych działach dziennika i oznaczone są logo Centralnej Turystycznej Agencji Informacyjnej Ambasador (CTAIA), na końcu artykułu

- prowadzenie na zlecenie kampanii reklamowych

- pośrednictwo w sprzedaży nieruchomości turystycznych

- interwencje prasowe

_______________________________________________________________________________________

E-mail do przesyłania materiałów prasowych: polaneis@polaneis.pl 

_______________________________________________________________________________________

Redakcja

(adres korespondencyjny):

Dziennik "Poznaj Polskę i jej sąsiadów z Polą Neis"

ul. Mazowiecka 54

96-330 Budy Zaklasztorne

Tel. redakcyjny: 667-323-303

Redaktor naczelny: Jacek Sowiński

Reklama:

Tel.: 573-071-925, 667-323-303

Wydawca:

Agencja Ambasador WTP

ul. Łagiewnicka 54/56, lok. 20/A/324

91-463 Łódź

Orchówek to wieś położona na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim, w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Włodawa, na terenie Polesia. Polesie jest krainą geograficzną i historyczną, leżącą głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest Włodawa. Orchówek położony jest 4 km na południowy-wschód od Włodawy (dojazd drogą wojewódzką nr 816, potocznie zwaną „Nadbużanką”).

Stare Załucze to wieś położona na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim, w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Urszulin, na terenie Polesia. Polesie jest krainą geograficzną i historyczną, leżącą głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest Włodawa.

Wieś leży przy granicy Poleskiego Parku Narodowego, częściowo w jego otulinie i zarazem częściowo na terenie Poleskiego Parku Krajobrazowego (na północ od Ośrodka Dydaktyczno-Muzealnego). Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z końca XVI wieku i są związane ściśle z rodem Wereszczyńskich. 

Już od dziś turyści mogą rezerwować noclegi, oferty kulturalne czy gastronomiczne w ramach V edycji akcji „POLSKA ZOBACZ WIĘCEJ – WEEKEND ZA PÓŁ CENY”. Celem akcji jest przedłużenie tradycyjnego sezonu turystycznego. Jesienna odsłona inicjatywy Ministerstwa Sportu i Turystyki oraz Polskiej Organizacji Turystycznej przypada na pierwszy weekend października.

Urszulin to wieś  położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, na terenie Polesia. Polesie to kraina geograficzna i historyczna, leżąca głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy, a także częściowo Polski i Rosji. Po wojnie Polsce zwrócono jedynie niewielki skrawek byłego województwa poleskiego, tzw. Polesie Zachodnie, którego głównym miastem jest Włodawa. W 1990 utworzono Poleski Park Narodowy, w którego bezpośrednim sąsiedztwie leży Urszulin. Dyrekcja parku mieści się przy ul. Lubelskiej 3a w Urszulinie. 

Allgäu to region tak różnorodny, jak jego kuchnia, ale ser górski Allgäu byłby niczym bez unikalnych jasnobrązowych krów regionu. Te zwierzęta, które są odpowiedzialne za wszystkie odżywcze składniki, które trafiają do zdrowego i smacznego sera, stoją na łąkach górskich przez cały dzień, pasąc się na świeżej, soczystej trawie i aromatycznych łąkowych kwiatach, które stają się bardziej zróżnicowane, im wyżej w górach idziesz.

Zwiedzaj, dowiedz się trochę o górskim serze Allgäu i ciesz się przez cały czas niesamowitą przyrodą regionu.

Nawet co piąty turysta reklamuje nieudaną wycieczkę do biura podróży. Dzięki nowym przepisom będzie to prostsze. Lepiej chronione będą też interesy i portfele klientów. Zniknął trzydziestodniowy termin zgłoszenia reklamacji, wydłużono termin przedawnienia. Można już bez konsekwencji zrezygnować z wycieczki, jeśli nastąpią nadzwyczajne okoliczności w miejscu wyjazdu i gdy organizator podniesie cenę wycieczki. Eksperci przypominają jednak, żeby biura wybierać rozsądnie i dokładnie czytać umowy.

Coraz bardziej popularne w Czechach, szczególnie w terenach górskich, stają się rowery elektryczne. 

Trasy rowerowe są oznakowane, o różnym poziomie trudności. Wiodą one najczęściej mniej uczęszczanymi drogami asfaltowymi oraz utwardzonymi polnymi i leśnymi ścieżkami.

Piękna wyspa Hiddensee zajmująca powierzchnię prawie 19 km² leży na zachód od Rugii na Morzu Bałtyckim. „Söte Länneken“ (słodki kraik), jak nazywają ją czule jej mieszkańcy, zachwyca urokliwym krajobrazem i skłaniającym do medytacji spokojem.

Od 1 lipca zacznie obowiązywać ustawa o imprezach turystycznych, której głównym celem jest lepsza ochrona podróżnych i klientów sektora turystycznego. Nowe przepisy oznaczają więcej pracy i więcej obowiązków dla biur podróży oraz pośredników online, zwiększają także ich odpowiedzialność karną. Za to konsumentom ustawa przyznaje szereg przywilejów, m.in. prawo do odsprzedaży do siedmiu dni przed rozpoczęciem wyjazdu turystycznego i zareklamowania jej w ciągu trzech lat.

Pilaszków to wieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Ożarów Mazowiecki. Dzieje historycznego Pilaszkowa sięgają czasów Mazowsza Książęcego, a siedziba ludzka istniała w odległości ok. 300 na wschód od obecnego dworu już 500 lat p.n.e. Znajdujący się tu w średniowieczu drewniany gródek rycerski był związany z siedzibą książąt mazowieckich Błonie (obecnie grodzisko zwane Łysą Górą nad brzegiem rzeki Utraty). Najstarszy pisany dowód istnienia Pilaszkowa pochodzi z roku 1359 i wiąże się z imieniem Chwaliboga, duchownego katolickiego, studenta Uniwersytetu w Avignon we Francji, którego ojciec rycerz Grzegorz z Pielaszkowa jest najstarszym znanym właścicielem tego miejsca.

Nazwa „Pilaszków" na przestrzeni dziejów funkcjonowała także w następujących odmianach: Pielaszkowo, Pielaszków, Pilaszkowo, Pielaszkowice. W pisanych po łacinie dokumentach z 1453 roku siedziba pilaszkowska określana jest słowem vallacio, czyli: szaniec, miejsce obronne, otoczone wałem i palisadą.

W Pilaszkowie znajduje się zabytkowy dwór, w którym mieści się Muzeum Dworu Polskiego (muzeum otwarto 1 lipca 1995r.). W niedużej odległości od dworu położone są trzy pawilony, w których eksponowane są 52 konne pojazdy różnej klasy i o różnym przeznaczeniu. Jest to Muzeum Pojazdów Konnych powstałe z inicjatywy księdza Edwarda Sobieraja, a uroczyście otwarte 23 czerwca 2003r. (więcej na temat muzeum: Zapomniane unikatowe eksponaty w Muzeum Pojazdów Konnych w Pilaszkowie (Mazowsze). Ksiądz Edward Sobieraj).

Miejsko-wiejska gmina Myszyniec położona jest w północno-wschodniej części naszego kraju, w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim – w regionie zwanym Kurpiami lub Kurpiowszczyzną.

Założenie Myszyńca, największej miejscowości na tych ziemiach, uznawanego za historyczną stolicę Kurpiowskiej Puszczy Zielonej datuje się na rok 1650. W 1798 roku Myszyniec otrzymał prawa miejskie, które zostały mu odebrane w 1869 roku m.in. z powodu udziału miejscowej ludności w powstaniu styczniowym. Miastu prawa przywrócone zostały dopiero w 1993 roku.

Wizytówką Myszyńca jest konsekrowany w 1926 roku kościół, w 1999 r. podniesiony do godności kolegiaty, a od roku 2013 jako bazylika mniejsza. Tuż przy świątyni znajduje się mały, powstały jeszcze przed II wojną światową, drewniany budynek dawnej organistówki. Mieści się w nim - powstała w lutym 2016r. z inicjatywy małżonków Stefanii i Janusza Prusaczyków - Izba Pamięci biskupa Edwarda Samsela. 

Kurpie to tereny Puszczy Zielonej (zwanej także Kurpiowską), położone pomiędzy rzeką Narwią a byłymi Prusami Wschodnimi. Wschodnią granicę Kurpiowszczyzny wyznacza rzeka Pisa, zachodnią natomiast rzeka Orzyc. Głównymi ośrodkami regionu są Kadzidło, Łyse, Zbójna, Myszyniec i Ostrołęka.

Region kurpiowski, o tak bogatej i żywej kulturze, położony na czystych obszarach na terenie tzw. Zielonych Płuc Polski - staje się pod względem kultury, turystyki i wypoczynku jednym z najbardziej atrakcyjnych obszarów Polski i Europy.

Od zawsze Kurpie charakteryzowały się niezwykłą odrębnością i bogactwem kultury. Już w czasach potopu szwedzkiego wspomina się o Kurpiach jako narodzie wybitnie walecznym i odważnym. Ludzie żyjący w tym regionie posiadali większe swobody obywatelskie, kurpiowscy chłopi zwolnieni byli z obowiązku pańszczyzny, byli wolni oraz posiadali prawo polowania z królami Polski. Wzmianka na temat Kurpiów znajduje się nawet w słynnej powieści „Potop” Henryka Sienkiewicza, który również zwraca uwagę na wyjątkowość tego regionu.

Wyznacznikami odrębności regionalnej są różne wytwory miejscowej kultury ludowej. Kurpie od dawna posiadali poczucie swej odrębności, inności. Mając taką świadomość dawali temu wyraz m.in. przez odmienny sposób budowania i zdobienia domów, odrębny strój i tkaniny, odrębną sztukę ludową i obrzędy. Jedynie na Kurpiach wytworzyły się wycinanki w kształcie lelui drzewka życia, wota woskowe, pieczywo noworoczne nowe latka, czółka w stroju panien. Tu występowały swoiste krzyże żelazne, rzeźby świętych w przydrożnych kapliczkach, ozdoby snycerskie, kosze i dzbany wyplatane z korzeni sosny i nawet palmy wielkanocne, wieńce dożynkowe, pisanki, pająki zwane kerecami. Kurpsie zaś to nazwa obuwia plecionego z łyka lipowego lub łapcie skórzane. W takim właśnie obuwiu chodzili pierwsi mieszkańcy Puszczy Zielonej, czyli Puszczacy.

Głównym zajęciem Kurpi było myślistwo, rybołówstwo, a przede wszystkim hodowla pszczół. Bartnictwo rozwinęło się w puszczy do ogromnych rozmiarów i przez długie lata wyrobiło odrębny typ ludzi - bartników. Wytworzyli oni wielkie towarzystwo, czyli bractwo bartnicze, mające swoją administrację, swój sąd i urzędników.

Znajdujący się w Füssen, w Bawarii, zamek Neuschwanstein uznawany jest za najpiękniejszy na świecie. Zbudowany został pod koniec XIX wieku przez króla Ludwika II. Wittelsbacha, jako ucieleśnienie jego marzeń o romantycznym zamku rycerskim. Dziś jest to jedna z największych atrakcji turystycznych w Niemczech.

W pierwszym kwartale 2018 roku do obiektów zbiorowego zakwaterowania w Czechach przybyły dwa miliony turystów zagranicznych i niecałe dwa miliony turystów krajowych. Zarówno zagraniczny, jak i krajowy ruch turystyczny odnotował wzrost o 11 procent, w porównaniu z pierwszym kwartałem ubiegłego roku.  

Rawa Mazowiecka to miasto leżące w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, nad rzeką Rawką. XIV-wieczny zamek był siedzibą piastowskich książąt mazowieckich, władających w średniowieczu ziemią rawską. Po jej włączeniu do Korony w połowie XV w., miasto z pozycji oddzielnego księstwa zeszło do roli stolicy województwa rawskiego, którą to rolę sprawowało do 1793r.

W 1562 roku Rawa stała się siedzibą tzw. skarbu kwarcianego, podatku na utrzymanie wojska wprowadzonego za panowania Zygmunta Augusta.

Całkowity niemal upadek miasta przynoszą lata potopu szwedzkiego. Dzieła zniszczenia dokonał wielki pożar w 1766r. niszczący większość budynków miasta. Do końca istnienia rzeczpospolitej szlacheckiej, mimo podejmowanych prób Rawa nie odzyskała już swego dawnego znaczenia. Z budowli wzniesionych w okresie świetności do naszych czasów przetrwał jedynie pojezuicki barokowy kościół, powstały w 1613 roku wraz z częścią dawnego kolegium, umiejscowiony w zachodniej pierzei rynku.

Dzisiejszy układ przestrzenny centrum Rawy związany jest z działaniami prowadzonymi przez władze miejskie i okręgowe w latach 20. XIX stulecia. Zmierzały one do uporządkowania biegu ulic i nadania miastu nowoczesnego i funkcjonalnego wyglądu. Udało się zrealizować tylko część zamierzonych na szeroką skalę prac projektowych. Spośród budynków powstałych w tym okresie, szczególnie wyróżniają się dwa gmachy zaprojektowane przez architekta Bonifacego Witkowskiego: klasycystyczny ratusz (powstały w latach 1822 – 1824), zamykający południową pierzeję rynku oraz nieistniejący już dzisiaj budynek zlokalizowany przy ówczesnym Nowym Rynku, będący siedzibą Komisji Obwodowej (1824 – 1827). Ponadto na tyłach kolegium pojezuickiego urządzony został wówczas ogród spacerowy o charakterze parku angielskiego.

Lata Królestwa Kongresowego wiążą się z próbą uprzemysłowienia Rawy, czego wyrazem było założenie fabryki sukna w osadzie Tatar na obrzeżach miasta. Istniały ponadto plany rozbudowy w mieście i okolicy przemysłu włókienniczego. Jednakże nasilające się po upadku powstania listopadowego, a zwłaszcza styczniowego, represje władz rosyjskich przekreśliły te ambitne plany.

Ostatecznie postępujące zubożenie mieszkańców, brak dogodnych połączeń komunikacyjnych, w tym zwłaszcza linii kolejowej umożliwiającej połączenie z innymi większymi ośrodkami, a przede wszystkim nie wykształcenie się większego ośrodka przemysłowego mogącego przyciągnąć do miasta nowych mieszkańców sprawiły, że Rawa na początku naszego stulecia była kilkutysięcznym miasteczkiem o rolniczym charakterze. W czasie I wojny światowej większość domów została poważnie uszkodzona, miasto znajdowało się bowiem przez przeszło pół roku bezpośrednio w strefie frontowej.

Lata międzywojenne to okres wzmożonych inwestycji. Odbudowano, z zachowaniem stylowego charakteru, dawny gmach Komisji Obwodowej, przeznaczając go na starostwo. W 1922 roku rozpoczęła się budowa nowoczesnego i przestronnego budynku szkoły powszechnej, zaprojektowanego przez architekta Konrada Kłosa. W tym okresie oddana została do użytku elektrownia miejska oraz budynek domu społecznego, w którym zlokalizowana została straż pożarna.

Rozwój miasta przerwany został przez kolejną wojnę, działania której spowodowały zniszczenie wielu budynków miejskich.

W wyniku transformacji ustrojowej Rawa Mazowiecka sporo zyskała. To nie to samo - małe, senne miasteczko z początku lat dziewięćdziesiątych.

Od 1963 roku do dzisiaj w mieście funkcjonuje placówka muzealna ziemi rawskiej. 

Wyjątkowy na skalę światową zespół Berlińskiej Wyspy Muzeów z pięcioma przypominającymi świątynie budynkami kryje skarby z 6000 lat historii ludzkości. Berlińska Wyspa Muzeów, ulokowana w historycznym centrum miasta, została wpisana na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO w 1999 roku i stanowi serce berlińskiego świata muzeów, a zarazem największą inwestycję kulturową w Europie.