Dwubiegunowość

Wystawa fotografii Iwony Krzysztoń i Roberta Siwka. Dwoje przyjaciół, Ona z Gdańska, On z Krakowa. Ich fotograficzne ścieżki spotkały się tam gdzie znajduje się ich główny i najważniejszy obiekt zainteresowań - człowiek.

IWONA - fotografia jest jak pisanie książek dlatego się nią zajmuje pogodna i energiczna osoba otwarta na świat. Świadomą fotografią zajmuje się od 2007 r. Ma na swoim koncie publikacje, wystawy, nagrody, wyróżnienia w konkursach: „Gdańsk Odchodzący”; „Album Dla Gdańska”; udział w wystawach zbiorowych z GTTF z „Oruńskie Warsztaty Fotograficzne”; „Oruński Detal”; „Gdańskie Żurawie”; wystawa indywidualna „Portret”.

Mężczyzna w mojej perspektywie "Podstawą rozpoczęcia zdjęć miała być historia jednego mężczyzny opowiedziana przez wielokrotność mężczyzn w różnym wieku, a puentą „że życie zatacza koło”. Na początku jest dziecko przy matce, a na końcu starszy mężczyzna przytulony do kobiety. Środek wypełnia beztroska dorastania, wiek młodzieńczy, okres wchodzenia w dorosłość, podejmowanie decyzji, życie z kochaną osobą. Historia, którą opowiadam jest historią fabularną. Postaci pozujące mi do zdjęć w kilku przypadkach wcześniej się nie znały. Czynnikiem decydującym o doborze zdjęć do opowiadanej historii stały się emocje, które towarzyszyły mi oraz fotografowanym postaciom.

Zbudowałam historie, w której mężczyzna od początku swojego życia jest związany z kobietą. Najczęściej jest to matka z którą łączy go niezwykle emocjonalny kontakt. Później dominuje środowisko, z którego wyłania się jakaś postać, z którą mężczyzna łączy się emocjonalnie. Jednak bez względu na to w jakim wieku by nie był, potrzebuje innych dla równowagi. Tęskni za bliskością, na różnych wymiarach. Na koniec otacza się wspomnieniami, wnukami.

Chodziło mi o pokazanie pewnej powtarzalności emocji bez względu na wiek, czas i miejsce.

Jest tu historia samotności, obojętności, radości, zaufania, wracania do wspomnień o miejscach nam bliskich. Zaduma, refleksja, poczucie obowiązku, zagubienie… tyle się w nas dzieje."

ROBERT - skryty zamknięty w sobie, niechętnie pokazuje swoje zdjęcia choć fotografuje całe swoje dorosłe życie. Nie ma udziału w wystawach ani publikacjach bo nigdy o to nie zabiegał. Współpracuje z Krakowskim Centrum Choreograficznym.

Kobieta w mojej perspektywie „Dlaczego fotografuję? Dlatego, że nie muszę tego robić. Mogę przechadzać się po ulicach i nie utrwalać pięknych kamienic, nie muszę rejestrować zachodów słońca, łabędzi pływających po stawie, kwiatów, owadów, pożółkłych liści. Mogę snuć się po plaży, przesiadywać w kawiarenkach i obserwować te setki aparatów i telefonów w setkach rąk. Mogę zaglądać głęboko w oczy napotkanym ludziom, osobom zaproszonym na kawę albo pogaduchy. Mogę zastanawiać się o czym myślą, czym się martwią, z czego się śmieją, dlaczego też mi się przyglądają ? Później wracam do domu i okazuje się, że ...mam zdjęcia i zaczynam przeżywać emocje, które wydawały się tak ulotne. Jednak mam zdjęcia choć nie muszę.”

Wernisaż: 10 stycznia 2017 (wtorek) godz. 18:00