Wspomniane w reklamie fotografowanie maszyn i przemysłu stało się jedną z dwu specjalności M. Steckla. Drugą było fotografowanie dzikich zwierząt. Jego osiągnięcia w tej dziedzinie doceniono, wymieniając go jako jednego z pionierów takiej fotografii, w zamieszczonym w leksykonie Meyera haśle „Tierphotographie”. Zwierzęta fotografował w lasach Górnego Śląska, Tatrach, Prusach Wschodnich, Bułgarii, na Mierzei Kurońskiej. 283 jego fotografie zamieszczono w dziele „Lebensbilder aus der Tierwelt” wydanym na początku XX w.
Najbardziej znane prace M. Steckla pokazują górnośląski przemysł, przede wszystkim górnictwo. W 1898 r. wydał album „Vom Oberschlesischen Steinkohlen-Bergbau” z pracami nagrodzonymi na wystawie w Magdeburgu. Łącznie jego zdjęcia nagradzano 26 razy na wystawach w Niemczech, Polsce i Czechosłowacji.
W 1912 r. M. Steckel przeprowadził się do Katowic i w l. 1914–1922 był kronikarzem najważniejszych wydarzeń tamtych lat: wymarszu Reichswehry na front w 1914 r., wizyt przywódców państw sojuszniczych w Pszczynie, opuszczenia Górnego Śląska przez wojska niemieckie i przybycia nań wojsk francuskich w 1920 r. Po podziale Górnego Śląska utrwalił na kliszach objęcie jego części przez Polskę i pogrzeb pierwszego wojewody śląskiego J. Rymera. W 1928 r. ukazało się jego najbardziej znane dzieło „Czarne Djamenty” („Schwarze Diamanten”). Również w Katowicach ukazał się album „Śląskie Kopalnie i Cynkownie, Spółka Akcyjna”, fotografował tam także biedaszyby. Wiele jego zdjęć reprodukowano w książkach innych autorów, poświęconych górnictwu i hutnictwu.
W l. 1932–1933 Steckel przeprowadził się do Zabrza, ostatnimi miejscami jego zamieszkania były Gliwice i Łosiów. Najważniejszym jego dziełem powstałym w Zabrzu był film „Schwarze Diamanten”, zawierający fotografie z l. 1894–1936 i pokazany tu po raz pierwszy 5 czerwca 1936 r. Oprócz wspomnianych książek, teczek i albumów, M. Steckel przez prawie całe swoje życie zawodowe wydawał pocztówki. Obecnie w naszych zbiorach mamy 520 pocztówek jego autorstwa. Są na nich kopalnie i huty, osiedla patronackie, widoki różnych miast, pałace, zwierzęta, sceny rodzajowe z Rumunii. Pod koniec wojny lub krótko po jej zakończeniu Max Steckel opuścił Śląsk. Zmarł 12 grudnia 1947 r. w Unterröblingen am See w ówczesnej radzieckiej strefie okupacyjnej Niemiec.
