Nieistniejąca pracownia Witosława Czerwonki

Pracownia Nieistniejąca jest próbą pokazania zbioru postaw artystycznych wynikających z zetknięcia się ówczesnych studentów (dzisiaj już absolwentów, artystów i twórców) z osobą Witosława Czerwonki. Co powodowało że tak różne osobowości gromadziły się wokół Niego?

Każda z prac prezentowanych na wystawie stanowi odrębną deklarację artystyczną. Ta wielorakość i nieprzystawalność wzajemna jest podstawową cechą absolwentów pracowni.

Co zatem sprawiało, że współpraca z profesorem Czerwonką była tak ważna dla kształtujących się wówczas młodych artystów, a obecnie przekłada na liczny udział w wystawie wielu dojrzałych, rozpoznawalnych twórców? Pozostanie to tajemnicą, tak samo jak „model pedagogiki” stosowany w pracowni Profesora, który najbliższy wydaje się teorii nieoznaczoności i/lub zbiorów rozmytych. Być może zamierzona wystawa coś powie na ten temat – ale nie róbmy sobie wielkich nadziei. Pracownia Intermedialna została przez Witka nazwana skrótem „π”, a to zobowiązuje.

Pracownia Intermedialna (przez studentów nazywana „pracownią nieistniejącą”) zawiązała się jako koło naukowe na PWSSP w Gdańsku w połowie lat 80-tych, by następnie stać się pracownią intermedialną o statusie specjalizacji jednak jej formuła wykraczała daleko poza ramy ówczesnego programu studiów.

W wystawie zadeklarowali udział: Sylwia Aniszewska, Andrzej Awsiej, Jarosław Bartołowicz, Kuba Bielawski, Witosław Czerwonka, Agnieszka Idzikowska-Barska, Filip Ignatowicz, Robert Jurkowski, Joanna Kabala, Robert Kaja, Tomasz Kopcewicz, Jacek Kornacki, Urszula Kozak, Dominik Lejman, Katarzyna Leszko, Jacek Niegoda, Mateusz Pęk, Marek Rogulski, Patryk Różycki, Kordian Ronnberg, Dominika Skutnik, Marek Targoński, Mikołaj Trzaska, Przemek Trześniak, Natalia Warwas, Adam Witkowski, Ania Witkowska, Piotr Wyrzykowski, Wojciech Zamiara.

Kuratorzy: dr hab. Robert Kaja prof. ASP oraz prof. Wojciech Zamiara