W pierwszy dzień Good Foodowego smakowiska, późnym popołudniem można było spróbować także ćwiczeń jogi.

Zajęcia prowadził Wiktor Morgulec praktykujący jogę od 1999 roku. Ten dyplomowany nauczyciel metody Iyengara (stylu jogi pełnego wigoru, wykorzystującego podczas ćwiczeń także wiele podpór – bloków, zarówno z pianki, jak i z drewna, krzeseł oraz pasów, współzałożyciel Centrum Joga Żoliborz i Joga Politechnika w Warszawie oraz Akademii Asan i portalu www.joga-joga.pl w ciekawy i przystępny sposób wprowadził uczestników w tajniki uprawiania tej formy aktywności fizycznej.

 

Najważniejsze

  Z informacji, które przekazał nam Wiktor podczas wykładu poprzedzającego zajęcia praktyczne były dwie. Pierwsza to świadomość zachowań własnego ciała, organizmu podczas wykonywania poszczególnych pozycji (asan). Nie da się bowiem praktykować jogi bezmyślnie, tak jak jest to np. przy wykonywaniu ćwiczeń mających na celu głównie zwiększenie masy czy wytrzymałości mięśni bądź mających poprawić ogólnie naszą elastyczność. Praktykując jogę zawsze robimy tyle, na ile pozwala nam nasze ciało. Nie forsujemy, nie przeciążamy, nie przekraczamy granicy bólu. My siebie po prostu słuchamy. Nie może być też mowy o przypadkowości i braku skupienia się. I właśnie tej umiejętności: skupiania się na każdej pozycji, wykładowca poświęcił sporo czasu.

 

Skup się na tym, co robisz tu i teraz

   Jak się okazuje skupienie jest kluczową zasadą nie tylko w jodze, ale także w codziennym życiu: w pracy, w obcowaniu z rodziną, z przyjaciółmi, podczas odpoczynku, zabawy, a także w czasie treningu sportowego wymagającego uwagi, np. gry w piłkę, jazdy na rowerze, pływaniu. Gdy ma się zbyt wiele obowiązków nie możemy uporządkować myśli, często łapiemy się na tym, że nie myślimy o czynności, którą w danej chwili wykonujemy i wtedy do nieszczęścia tylko jeden krok . Z pomocą może przyjść joga i wypracowanie tego pożytecznego nawyku. Z początku nie będzie z pewnością łatwo, myśli o czym innym będą wracać. Jednak praca nad własnym umysłem z czasem przyniesie pożądane efekty, co skutkować będzie spokojem i zadowoleniem z tego, co w danej chwili robimy.

 

Dobre rozwiązanie

Spokój, koncentracja, świadomość, ruch prowadzą do zdrowia. Dziwne? Wcale nie. Z wykładu wyniosłam najważniejsze przesłanie – jeśli tylko chcę, mogę przedłużyć sobie życie w dobrej kondycji fizycznej i umysłowej. Zwalniając tempo, zachowując równowagę między pracą a relaksem, mając więcej radości i przyjemności nawet z najmniejszych błahostek, dbaniu o dobre samopoczucie, którego najlepszym terapeutą jest wysiłek fizyczny wpływam na doskonałą pracę mojego organizmu. Dostarczając mu tych wszystkich czynników, tak jak w dobrze naoliwionej maszynie wszystkie tryby pracują pełną parą, tak i moje komórki, mięśnie, organy będą mocne zwiększając odporność organizmu, co oddali ryzyko zachorowań (także na nowotwory), a także wzrośnie wytrzymałość na stres.  

 

 Od teorii do praktyki

  Wygodne krzesła czas było zamienić na (też wygodne) maty, pasy, bloki z drewna. Już po pierwszym ćwiczeniu wykonanym pokazowo przez Witka (na zajęciach z jogi, już na pierwszym spotkaniu ćwiczący mówią sobie po imieniu) ci, którzy jogę postrzegali jako dziwaczną filozofię Wschodu i niewyczerpującą gimnastykę, musieli szybko zmienić zdanie. Już samo prawidłowe ustawienie stóp z drewnianym blokiem pomiędzy nimi było nie lada wyczynem, a potem pilnowanie tej pozycji, już po wyjęciu bloku, podczas dalszych ćwiczeń stojących wymagało opanowania i zharmonizowania wszystkich mięśni. Do tego trzeba było prawidłowo oddychać. A to, jak wiadomo dla początkujących nie jest sprawą łatwą. Czynność ta jest w jodze niezwykle ważną. Kontrola oddechu, jego prawidłowość prowadzą do utrzymania pozycji i jej dobrego wykonania. W dalszej części instruktor wprowadzał kolejne pozycje, zwracając uwagę na poszczególne ich etapy. Uświadamiał, które części ciała miały być rozciągane, a które rozluźnione. Jak przystało na dobrze zaplanowane zajęcia, kończącym etapem była relaksacja. Po wysiłku przyjemnie było sobie poleżeć przykrytym kocem na macie. Ciszę, która zapanowała na kilkanaście minut w podziemiach fortu Sokolnickiego roznosiła jedynie sandałowa woń z tlącego się kadzidełka.