Wnętrze lasu kryje piękno i tajemnicę. To siedlisko dzikości, do którego zwykle nie zapuszczamy się
w nocy, wzbudza jednocześnie zachwyt i lęk. Oczy
w pniu drzewa, szept gałęzi, zaskakujące kształty wyłaniające się spomiędzy gęstwiny roślin, to wszystko przypomina nam, że w lesie oprócz zwierząt i roślin spotkać możemy kogoś jeszcze. Leśnice, borowce, szyszaki czy biesy to nieliczne spośród ich imion, a jest ich o wiele więcej... Są wśród nich między innymi tacy, którzy mylą wędrowcom ścieżki, leczą ludzi i panują nad dzikimi stworzeniami. Dotychczas opiekunowie lasu karmili się siłą otaczających ich pradawnych borów, a im las był silniejszy, tym silniejsi byli oni. Czy degradacja lasów jest efektem zanikania istot go zamieszkujących,
czy jego strażnicy osłabli, bo lasy są niszczone?

Historia lasu wykracza poza ludzką pamięć, a jego korzenie w zbiorowej nieświadomości sięgają dużo głębiej, niż potrafimy sobie to wyobrazić. Nasi prarodzice czcili swoich bogów wśród drzew,
w magicznych miejscach zwanych ‘świętymi gajami’,
a poszanowanie przyrody umożliwiało im zbliżenie się do przodków, leśnych opiekunów oraz sił natury. Drzewa dawały im życie, wiedzę, schronienie i siłę, były czczone i odpowiednio honorowane.

Współcześnie sztuka jest swego rodzaju terapią dla mieszkających w miastach ludzi. Poza cywilizacją jej funkcję pełni natura, która zachwyca, wprawia
w zadumę, relaksuje i koi. Bogactwo wizualności wpisane w naturalny stan przyrody uwrażliwia estetycznie, inicjując jednocześnie stan głębokiego relaksu, a także uważności, którą tak łatwo gubi się
w przebodźcowanym środowisku miejskim. We wnętrzu schronu powstał las, byś mógł/-a w jego otoczeniu stworzyć opiekuńczego ducha, który utrwali się w zbiorowej nieświadomości jako symboliczna manifestacja naturalnej mocy przyrody.

Wejdź w las, wsłuchaj się w jego wnętrze i spotkaj zamieszkujące w nim tajemnicze istoty.