Sanatorium
Henryk Marconi wzorując się na starorzymskich obiektach użyteczności publicznej wybudował obiekt na kształt litery „T”, złożony z wysokiego korpusu głównego i dwóch parterowych skrzydeł bocznych, tworzących wraz z ryzalitowo wysuniętym korpusem elewację frontową od północy. Przy narożnikach skrzydeł bocznych - kolumnadowych, wybudowano oficyny piętrowe. Ryzalit frontowy ma otwarty portyk arkadowy, wsparty na kolumnach w stylu korynckim.
W pijalni wód mineralnych znajdują się kolumny z głowicami korynckimi, tworząc jak gdyby bramy w czterech kierunkach, a patrząc do góry, można zobaczyć dekoracyjną galeryjkę. Do sali koncertowej, kierują nas gipsowe posągi Orfeusza i Eurydyki.
W sali koncertowej po obu stronach ścian, pomiędzy lustrami na kolumnach umieszczone są popiersia bogów rzymskich.
W latach 1952-1955 przeprowadzono kapitalny remont, rozebrano parterowe skrzydła boczne z kolumnadami i na ich miejscu wybudowano piętrowe skrzydła z zachowaniem starej architektury kolumnad. Na powstałych piętrach urządzono pokoje dla kuracjuszy. W ramach remontu zmieniono funkcje istniejącej wówczas sali balowej na salę koncertową m.in. zamurowując wejście do dawnych kabin i umieszczając w tym miejscu dekoracyjne lustra. Sala koncertowa znajduje się na osi bazylikowego korpusu tworząc długi, wysoki hol, oświetlony górą półkolistymi oknami.
W sali tej gościło i gości wiele gwiazd światowych i polskich estrad (m.in. Teresa Żylis-Gara, laureaci międzynarodowych festiwali im. Fryderyka Chopina, im. Stanisława Moniuszki, Maria Fołtyn, Barbara Hesse-Bukowska, Barbara Wachowicz, Bogusław Kaczyński i inni, których nie sposób wymienić).
Kroniki i legendy głoszą jednak, że z dobrodziejstw zasobów leczniczych Buska korzystali wcześniej m.in. królowa Jadwiga z mężem Władysławem Jagiełłą oraz osoba, która przyczyniła się do powstania uzdrowiska - pierwszy dzierżawca Łazienek i źródeł buskich wód leczniczych - napoleoński generał Feliks Rzewuski.
Obecnie Sanatorium „Marconi” dysponuje apartamentami, pokojami 1 i 2 osobowymi o wysokim standardzie oraz bazą zabiegową i jest przystosowany dla osób niepełnosprawnych. Obiekt otoczony jest pięknym Parkiem Zdrojowym zaprojektowanym przez ogrodnika planistę Ignacego Hanusza.
Busko
Rozwój i znaczenie Buska wiąże się przede wszystkim z powstaniem uzdrowiska.
Wybudowane wg projektu H. Marconiego łazienki i założony park krajobrazowy tworzą centrum uzdrowiskowe, wokół którego do dziś powstają liczne wille, pensjonaty i nowe sanatoria.
Wille i pensjonaty budowano przy al. Mickiewicza, która stanowi naturalne przedłużenie głównej alei parkowej łącząc łazienki z miastem. Willa „Polonia” doskonale zachowana (dziś galeria BWA „Zielona”), Willa „Dersław” i „Bristol”, dziś nie istnieją pensjonaty „Urocza” (blok 14A) i „Mickiewicz” (przy ul. Bocznej), Willa „Wersal” (nr 19).
W samym zdroju staraniem Państwowego Uzdrowiska dla zachowania walorów Starówki Zdrojowej wybudowano od nowa niektóre najbardziej zniszczone i zawilgocone obiekty, jak Sanatorium „Zielona”, Sanatorium „Słowacki” czy dom ogrodnika (kawiarnia „Parkowa”).
Pozostaje jeszcze miejsce na odtworzenie urokliwej Wilii „Wiślica”. Na miejscu wyburzonego kina „Zdrój” powstała restauracja „Viktoria”, siedziba Zarządu Uzdrowiska i Szpital „Krystyna” powstały w miejscu dawnych pensjonatów „Zofia” i „Krystyna”.
W artykule wykorzystałam teksty z tablic informacyjnych.
