Historia pałacu myśliwskiego
1559 r.
Właścicielem ogromnych dóbr ćmielowskich, do których należy również późniejszy klucz ostrowiecki, jest Jan Krzysztof Tarnowski syn Zofii Szydłowieckiej i Jana Amora Tarnowskiego.
XVII-XVIII w.
Dobra ostrowieckie należą do największych rodów magnackich: Zasławskich, Wiśniowieckich, Lubomirskich, Sanguszków, Tarnowskich, Czartoryskich.
1808 r.
Jerzy Dobrzański z Dobry herbu LELIWA, technokrata zaangażowany w ruchu wyzwoleńczym, kupuje zaniedbany i zadłużony klucz ostrowiecki i uzyskuje zezwolenie na budowę wielkiego pieca w Częstocicach, ponownie w 1811 r. Ostatecznie w 1813 r. powstaje wielki piec na Kuźni.
1823 r.
Dobrzański w 1820 r. wznawia w Kuźni produkcję, wytwarzając w dobrach ostrowieckich do 100 ton surówki i 80 ton żelaza kutego i stali zgrzewnej. Dla lepszego zarządzania (jak też z powodów finansowych) w pobliżu Kuźni na wyniosłym wzgórzu obok wielkiego pieca, buduje murowany dworek z 4 izbami przeznaczony dla dziedzica, kryty gontem, obok podobny - dla pisarza hutniczego. W pobliżu znajdują się stajnie, wozownia oraz kryte słomą chlewy.
1827 r.
W dwa lata po śmierci Jerzego Dobrzańskiego (20. VII. 1825 r.), którego spadkobiercy nie mogli spłacić długów ciążących na jego kluczu ziemskim, Kuźnia zostaje zajęta przez komornika. Rolę dzierżawcy sądowego pełni Jan Dowbor, współpracownik zmarłego dziedzica. Jeden z wierzycieli, warszawski bankier Abraham Szymon Cohen będący pośrednikiem wiceprezesa Banku Polskiego hr. Henryka Łubieńskiego kupuje wystawiony na sprzedaż drogą licytacji klucz ostrowiecki.
1848-1880 r.
Dobra ostrowieckie wraz z zakładami hutniczymi w Klimkiewiczowie zostają przejęte od hrabiego H. Łubieńskiego jako zabezpieczenie długów, a następnie przejmuje je warszawski Dom Handlowy, prowadzony przez Samuela Antoniego Fraenkla do spółki z bankierem Władysławem Łaskim.
1885 r.
Maria Berta Karolina Oktawia Wiktoria Łaska ur. ok. 1866 r. wychodzi za mąż za hrabiego Zygmunta Marię Jakuba Filipa Ludwika Wielopolskiego (1863-1919 r.) otrzymując w wianie dobra ostrowieckie. Po przejęciu dóbr przez Wielopolskich, Kuźnia zaczyna pełnić rolę ośrodka administracji obszarów leśnych. W centrum osady powstaje tartak mechaniczny z maszyną parową o mocy 30 KM. Dworek pobudowany przez J. Dobrzańskiego, po przebudowie, na początku lat 90. zaczyna pełnić rolę osady myśliwskiej, w której nowy dziedzic gości uczestników polowań i gromadzi trofea myśliwskie. Wtedy też następuje urządzenie wokół niego parku krajobrazowego.
1926 - 1931 r.
W tym okresie Wielopolscy stopniowo wyprzedają fragmenty Kuźni - szczególnie od ul. Żeromskiego -pod działki budowlane.
1929 r.
Pełnomocnik Wielopolskich, nadleśniczy Józef Mikusiński kupuje za 70 tys. zł nieruchomość „Kuźnia” o powierzchni 2 ha 2051 m2 wraz z dawnym dworem myśliwskim i budynkami gospodarczymi. Pałac myśliwski jest nazywany Pałacykiem Mikusińskiego.
Spod zabytkowej kapliczki patrona myśliwych św. Huberta, podobnie jak za czasów hr. Wielopolskiej, wyruszają myśliwi na polowania w okolicznych lasach zasadnych w zwierzynę. Przy kapliczce odbywają się tradycyjne obrzędy myśliwskie, a także msze święte.
1939 - 1944 r.
Pałacyk Mikusińskiego zostaje przeznaczony przez władze okupacyjne na cele rozrywkowe. Funkcjonuje tu niemieckie kasyno oficerskie. Odbywają się również uroczyste spotkania urzędników niemieckich i ich współpracowników.
1945 - 1969 r.
Spadkobiercy Józefa Mikusińskiego sprzedają władzom miasta kompleks pałacowo-parkowy na Kuźni, do którego po remoncie zostaje przeniesiony w końcu 1948 r. z ulicy Iłżeckiej miejski szpital epidemiczny. Mieści on 45 łóżek, a kieruje nim Sławomir Kaczmarski.
1969 - 2000 r.
Zespół pałacowo-parkowy „Kuźnia” przechodzi pod resort oświaty. Funkcjonują w nim różnego rodzaju szkoły, od 1985 r. Studium Nauczycielskie, ostatnio Liceum Ogólnokształcące im. Cypriana K. Norwida.
Sierpień 1997 r.
Decyzją Wojewody Kieleckiego kompleks pałacowo-parkowy wraz z zabytkową kapliczką św. Huberta zostaje wpisany do rejestru zabytków.
20 luty 1998 r.
Rada Miejska podejmuje uchwałę akceptującą przejęcie pałacu przez Muzeum Historyczno-Archeologiczne w Częstocicach, którego dyrektor Wojciech Kotasiak ratując obiekt, chce umieścić w pałacu cztery sektory badawcze przyszłego ośrodka badań regionalnych. Wprowadzona reforma sprawia, że tego rodzaju obiekty znalazły się w gestii powiatu i do realizacji tych ambitnych zamierzeń nie dochodzi.
30 październik 2000 r.
W wyniku pożaru pałac ulega częściowemu zniszczeniu. Starostwo Powiatowe, które nie ma środków na jego odbudowę decyduje się ogłosić przetarg na sprzedaż pałacu, zachowując większą część parku w swojej gestii.
2001-2006 r.
Znany z renowacji zabytków przedsiębiorca Tomasz Puchała, kupuje pałac i przeprowadza remont obiektu.
30 październik 2006 r.
Irena i Krzysztof Tarnowscy odkupują pałac w stanie surowym i doprowadzają do jego odbudowy.
01 wrzesień 2007 r.
W pałacu zostaje oddany do użytku trójgwiazdkowy hotel wraz z zapleczem gastronomicznym.
Od 27 lutego 2008 r.
Przy poparciu Wojewódzkiego Świętokrzyskiego Konserwatora Zabytków zainteresowanego scaleniem kompleksu pałacowo - parkowego, Tarnowscy odkupują w drodze przetargu od Starostwa Powiatowego należącą wcześniej do pałacu część parku i zaczynają prace związane z jego zagospodarowaniem.
2009 - 2010 r.
Dzięki pomocy otrzymanej z Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Świętokrzyskiego, zostają wykonane prace związane z remontem i zagospodarowaniem budynków gospodarczych na hotel, zagospodarowaniem i oświetleniem parku, oświetleniem architektonicznym pałacu, budową altany w parku, uruchomieniem pomp cieplnych wspomagających gospodarkę energetyczną.
Zdjęcia własne i Katarzyna Poniedzielska.
W artykule wykorzystałam informacje z tablic informacyjnych przy pałacu.
