1 czerwca w Zakopanem świętowany będzie na Dolnej Równi Krupowej, a 2 czerwca dzieci zaprasza AQUA PARK Zakopane.

W Zakopanem 6 maja odbył się Wieczór w Czerwonym Dworze: Tadeusz Gąsienica-Giewont. Przewodnik, ratownik, muzykant. W 20. rocznicę śmierci wspomina Józef Pitoń. 

Jak kończyć festiwal o międzynarodowej randze i renomie? Hucznie i z przytupem, rzecz jasna. Wiosna to nie jest taka niewinna i spokojna pora roku, jak się wydaje. Czasem potrafi uderzyć grzmotem perkusji i podtrzymać takt błyskawicą saksofonu. Dokładnie tak rześką dawkę energii widzieliśmy nie tylko podczas Wielkiego Finału 16. Wiosny Jazzowej Zakopane, ale również w trakcie trwania całego festiwalu.

Szesnaście lat temu grupa polskich, czeskich, węgierskich i słowackich muzyków z pasją zebrała się wokół organizacji festiwalu, którego głównym zamysłem była jedność międzynarodowa oraz kultywacja pięknej muzyki jazzowej. To był początek wielkiego wydarzenia, jakim jest United Europe Jazz Festival, z jego polską edycją – Wiosną Jazzową Zakopane. 30 kwietnia w kinie Sokół nastąpiło oficjalne otwarcie 16. edycji festiwalu Wiosna Jazzowa Zakopane, a fani jazzu z całego świata zjeżdżają się do stolicy Tatr, aby zaznać najlepszych, muzykalnych wrażeń.

18.05 (sobota) zapraszamy na Noc Muzeów do Muzeum Tatrzańskiego. 

Oprócz oprowadzania z przewodnikiem, nie zabraknie wydarzeń związanych z obchodami 130-lecia Muzeum oraz spotkań poświęconych sztuce i twórczości Podhala.

W wilii Oksza oraz w Galerii Władysława Hasiora startujemy o godzinie 20:00. Wydarzenia w Gmachu Głównym przy ul. Krupówki 10 zaczynają się o godzinie 15:00, natomiast do Dworu w Łopusznej zapraszamy od godziny 18:00.

Zakopiańskie filie Muzeum Tatrzańskiego będą tego dnia czynne w godzinach 20.00-24.00.

W tym roku w Nocy Muzeów biorą udział cztery zakopiańskie filie Muzeum Tatrzańskiego, Dwór w Łopusznej oraz prezentujemy wystawę plenerową przy dolnych Krupówkach.

22. Przegląd Filmów o Sztuce oficjalnie otworzyła wiceburmistrz Agnieszka Nowak-Gąsienica 10 kwietnia. 

Galę w studyjnym kinie Miejsce poprowadził Ryszard Jaźwiński, popularny redaktor radiowej Trójki, zapraszając na seans filmu „Maksymiuk. Koncert na dwoje” oraz spotkanie z reżyserem Tomaszem Drozdowiczem i scenarzystką Marią Nockowską. W wydarzeniu udział wzięli członkowie jury oraz Komisji selekcyjnej, twórcy filmów oraz liczna festiwalowa publiczność.

„Jeśli jazz na szczytach, to tylko w Zakopanem” hasło towarzyszące od lat wydarzeniu  nie jest przypadkowe – unikatowa sceneria polskich Tatr sprawia, że udział w tej imprezie staje się niezapomnianym przeżyciem, zarówno dla Gości, jak i samych Artystów. 

W pierwszej połowie kwietnia zapraszamy do Zakopanego na unikalny na skalę krajową, festiwal prezentujący dokonania filmowe poświęcone tematyce szeroko pojętej sztuki. W jednym miejscu, w ciągu kilku festiwalowych dni zapoznamy się z najlepszymi produkcjami dokumentalnymi, animowanymi i fabularnymi, a szacowne Jury nagrodzi te najznakomitsze. Przegląd to nie tylko pokazy konkursowe i prezentacje filmowe ale także spotkania, wystawy, koncerty i warsztaty filmowe.

W ramach tegorocznej edycji Salonu Marcowego 2019 przygotowana została wystawa pn. „Pomiędzy inspiracją a improwizacją”, prezentująca twórczość trzech wybitnych artystów: Józefa Gielniaka, Stanisława Kulisiewicza i Władysława Skoczylasa, których sztuka graficzna odcisnęła wyjątkowe piętno na wizerunku i poziomie polskiej grafiki ostatniego wieku.

Światowe gwiazdy od 27 kwietnia będą grały pod Giewontem. Organizowany w tym okresie Festiwal wyróżnia się z pewnością bogatym programem oraz plejadą polskich i zagranicznych gwiazd. Jak co roku widać duże zainteresowanie biletami i karnetami. Podczas tegorocznej edycji, dla turystów i mieszkańców organizatorzy przygotowali wyjątkowo bogaty i zróżnicowany program artystyczny, obejmujący wszystkie ważniejsze odmiany muzyki, która pod Giewontem rozbrzmiewała, już w latach 30-tych XX wieku. Jak zapewniają - grać będzie całe miasto, nie zabraknie też parady muzycznej.

Burmistrz Miasta Zakopane Leszek Dorula, Zakopiańskie Centrum Kultury oraz Miejska Galeria Sztuki im. Władysława hr. Zamoyskiego zapraszają na wernisaż wystawy "Salon Marcowy 2018" w piątek 23 marca o godz. 17:00. Wystawa czynna do 6 maja.

SALON MARCOWY 2018 23.03.2018 – 06.05.2018, Miejska Galeria Sztuki im. Władysława hr. Zamoyskiego, ul. Krupówki 41, Zakopane. Wernisaż 23.03.2018 /piątek/ godz. 17:00.

Salony Marcowe określane przez krytyków mianem „awangardy zakopiańskiej” odbywały się (z przerwami) od 1958 do 2006 roku. W 2017r. zostały reaktywowane przez Zakopiańskie Centrum Kultury – Miejską Galerię Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego, wystawą rzeźby i rysunku prof. Adama Myjaka - wybitnego rzeźbiarza i Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Salon Marcowy AD 2018 stanowić będzie prezentacja prac wybranych Artystów, którzy uczestniczyli w pierwszych edycjach Salonów w latach 1958-1969. Przypomnimy między innymi Twórców takich jak: Kiejstut Bereźnicki, Maciej Bieniasz, Tadeusz Brzozowski, Krzysztof Bucki, Tadeusz Dominik, Wojciech Fleck, Barbara Gawdzik Brzozowska, Stefan Gierowski, Władysław Hasior, Rudolf Krzyżak, Jan Lebenstein, Zygmunt Lis, Lucjan Mianowski, Jerzy Nowosielski, Jerzy Panek, Teresa Pągowska, Zenon Pokrywczyński, Anna Rokossowska, Jerzy Stajuda, Jonasz Stern, Jan Szancenbach, Jerzy Tchórzewski, Arkadiusz Waloch, Jacek Waltoś, Mieczysław Wejman i Rajmund Ziemski.

Każda z tych postaci to odrębna historia, wyrazista osobowość twórcza i dzieła, które stały się klasyką gatunku.

Prace prezentowane na wystawie pochodzą z kolekcji i zbiorów: Narodowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Muzeum Tatrzańskiego im. Dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, Galerii Sztuki Współczesnej Starmach w Krakowie, Akademii sztuk Pięknych w Krakowie, Galerii Pegaz w Zakopanem, Miejskiej Galerii Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego w Zakopanem oraz kolekcji prywatnych.

SALON MARCOWY 2018

Salon Marcowy nie jest wystawą prac określonej grupy artystycznej, czy określonego kierunku. Nie prezentuje twórczości jednego środowiska artystycznego, ani też nie prezentuje wszystkich środowisk. Także i generacje twórców skupia różne. Jest próbą, i jak przy każdej próbie pewnie sporo tutaj będzie i przypadkowości i niesprawiedliwości. Jest on także niejako spotkaniem podobnym do wielu innych spotkań w miejscowościach turystycznych, podczas których mimo, że każdy mówi własnym, sobie właściwym językiem, przecież tak wiele nawiązuje się przyjaźni.

Andrzej Jakimowicz

Fragment wstępu do katalogu Salon Marcowy 1958

Kiedy ponad 60 lat temu nieliczne grono artystów zakopiańskiej bohemy toczyło „na przedwiośniu” gorące dysputy o prymat trendów współczesnej sztuki, rozdartej pomiędzy figuracją a abstraktem, nikt z obecnych nie przypuszczał, że po 60-ciu latach idee I Salonu Marcowego będą nadal tak żywe, nośne intelektualnie i inspirujące twórczo.

Zakopiański Salon Marcowy AD 2018 – jest próbą spojrzenia z perspektywy lat na pewne cykliczne procesy zachodzące w sztuce, na genezę pewnych idei i kierunków estetycznych, na analizę biografii twórczych, ale również pewną refleksją o charakterze socjologicznym i kulturotwórczym, dającą wgląd w proces ewolucji społeczeństwa. Z dzisiejszej perspektywy wydaje się wręcz nieprawdopodobne, że koncept zrodzony w tytoniowym dymie, przy dźwiękach jazzowej muzyki, pod mrocznym sklepieniem Piwnicy Plastyków w hotelu Morskie Oko, znajdzie swój artystyczny wyraz po drugiej stronie ulicy Krupówki, w salach zakopiańskiej Galerii BWA, dając początek wieloletniej tradycji prezentacji współczesnej sztuki polskiej na najwyższym poziomie.

Grono zakopiańskich artystów, skupionych wokół Tadeusza Brzozowskiego i Kazimierza Królikowskiego, postawiło przed sobą zadanie arcytrudne. W środowisku prowincjonalnym, pozbawionym własnych autentycznych mediów, własnej wyrobionej krytyki artystycznej, zdominowanym przez silne tendencje regionalne i niestety zdziesiątkowanym intelektualnie przez wojnę i programowe, ideologiczne sterowanie kulturą – stworzyć wydarzenie artystyczne, wolne, „półoficjalne – półtowarzyskie” (jak pisała prasa), będące kontynuacją salonu niezależnych, interdyscyplinarne i wielośrodowiskowe. Bardzo istotnym czynnikiem była również tęsknota za twórczym ożywieniem środowiska zakopiańskiego, które nostalgicznie rozpamiętywało czasy swojego rozkwitu w dobie formizmu, marząc o zakopiańskim Montparnasse.

Kiedy dzisiaj z uznaniem i podziwem spoglądamy na listę uczestników I Salonu, to każde z nazwisk jawi się nam jako znacząca część historii sztuki polskiej XX w. Przypomnijmy ich: Roman Artymowski, Marian Bogusz, Tadeusz Brzozowski, Tadeusz Dominik, Wojciech Otton Fleck, Barbara Gawdzik-Brzozowska, Stefan Gierowski, Antoni Haska, Maria Jarema, Kazimierz Królikowski, Rudolf Krzyżak, Jan Lebenstein, Marian Malina, Adam Marczyński, Alfons Mazurkiewicz, Kazimierz Mikulski, Roman Modzelewski, Jerzy Nowosielski, Jerzy Panek, Teresa Pągowska, Rajmund Pietkiewicz, Zenon Pokrywczyński, Anna Rokossowska, Teresa Rudowicz, Stanisław Rzepa, Teresa Stankiewicz, Jonasz Stern, Andrzej Strumiłło, Jan Szancenbach, Wacław Taranczewski, Jerzy Tchórzewski, Bohdan Urbanowicz, Mieczysław Wejman, Franciszek Wójcik, Stanisław Wójtowicz, Rajmund Ziemski.

Każda postać to odrębna historia, wyrazista osobowość, postawa twórcza i dzieła, które stały się klasyką gatunku. Jest wielce wątpliwe, aby dzisiaj, dysponując nawet kolosalnym instrumentarium marketingowym i niemal nieograniczonym nakładem sił i środków, zorganizować tak znaczącą ekspozycję z udziałem prawie 40 najwybitniejszych przedstawicieli sztuki polskiej i trafnie zdefiniować ideę konsolidującą. Z perspektywy współczesnego twórcy i konsumenta sztuki (która dawno utraciła swój klasyczny podział na rzecz tzw. „sztuk wizualnych”), uzbrojonego w pamięć cyfrową i podłączonego na stałe do strumienia informacyjnego „globalnej wioski”, jawi się dopiero prawdziwie autentyczny i wielki wymiar tamtych postaw i działań. Wówczas trzeba było pisać ręcznie listy do setek twórców, krytyków, działaczy i notabli partyjnych, trzeba było peregrynować do odległych zakątków kraju, spotykać się z twórcami, wybierać „na gorąco” obrazy w pracowniach i rozmawiać, rozmawiać, rozmawiać…

Bawić nas może dzisiaj ów archaiczny podział twórców na „figuratywnych, ½ figuratywnych i abstrakcjonistów”. Dziwić nas mogą zapewne „parytety geograficzne” środowisk twórczych: zakopiańskiego, krakowsko-nowohuckiego i warszawskiego. Z niedowierzaniem czytamy alarmistyczne recenzje części politycznej prasy o „radości i zgorszeniu”, o „niebezpieczeństwie dalszego ugruntowania się monopolu sztuki abstrakcyjnej”. Ówcześni „władcy dusz” ostrzegali: „Salony Marcowe to znak kryzysu. Czas, by potrząsnąć postumentami martwych bóstw”. Spoglądając w twarze tych entuzjastów pamiętajmy o czasie, o osi czasu. Jest rok 1958, dopiero za 10 lat na ulice Paryża, Londynu, Brukseli, Amsterdamu, wylegnie kolorowa młodzież niesiona falą buntu, poleje się krew na ulicach Pragi, „zdjęte z afisza” zostaną „Dziady” w inscenizacji Dejmka, uczelnie ogarnie fala strajków a komunistyczna reakcja antysemicka dotknie tysięcy zmuszonych do emigracji. Dopiero wówczas zrozumiemy odwagę postulatów o „śmiałą i radykalną prezentację eksperymentu, który nie przeszedł jeszcze próby czasu”, ostrzeżenia przed „muzealizacją” przedsięwzięcia, entuzjazm recenzji Piotra Skrzyneckiego i Andrzeja Osęki czy Ewy Bieńkowskiej piszącej o „Paryżu pod Giewontem”.

Dzisiaj stajemy przed koniecznością dokonania bilansu postulatów, oczekiwań i rezultatów I Salonu Marcowego i oddzielenia elementów właściwych czasowi i epoce od tego, co uniwersalne i ciągle aktualne w sztuce. Stajemy w przestrzeni, w której wciąż toczy się ów nieskończony dyskurs pomiędzy emocją i ekspresją, pomiędzy figurą i abstraktem. Stajemy wobec niezmiennego pytania, skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd zmierzamy, antycypując niejako obraz sztuki i kultury za kolejne 60 lat.

Lidia Rosińska-Podleśny

z-ca dyr. ds. artystycznych

Zakopiańskie Centrum Kultury

Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego

Ze względu na złą jakość powietrza Zakopane nie miało prawa pobierać od turystów opłaty miejscowej - wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich, który przyłączył się do postępowania, pobieranie opłat w takiej sytuacji wprowadza w błąd obywateli. Prawomocny wyrok NSA oznacza, że każdy, kto uiścił taką opłatę w Zakopanem, będzie mógł się domagać jej zwrotu.

Połowa lutego to czas dedykowany wszystkim zakochanym i kochającym – również Zakopane. Mamy tutaj na myśli zarówno zakopiańczyków, jak i przybyłych gości. Dla wszystkich przygotowaliśmy wyjątkową propozycję na walentynkowy wieczór – koncert inny niż wszystkie.

W ramach tegorocznego projektu KOCHAM ZAKOPANE przedstawimy widowisko multimedialne „Symphonica”, w pięknej choreograficznej oprawie.

Burmistrz Miasta Zakopane Leszek Dorula i Parafie Zakopiańskie serdecznie zapraszają na IX Festiwal Kolęd, Pastorałek i Pieśni Bożonarodzeniowych Dobrze ześ się Jezu pod Giewontem zrodziył…

Burmistrz Miasta Zakopane Leszek Dorula i  Zakopiańskie Centrum Kultury zapraszają na otwarcie sezonu zimowego 16 grudnia o godz. 16.00 na ul. Krupówki, przy Oczku Wodnym.

Burmistrz Miasta Zakopane Leszek Dorula zaprasza na 6. Festiwal „Inspirowane górami” im. Macieja Berbeki, który odbędzie się w dniach 19 - 21 października, w Zakopanem.

Serdecznie zapraszamy w dniach 23 - 28 września na VII edycję Zakopiańskich Prezentacji Artystycznych „Pępek Świata”. - Kim (czym) jest człowiek? 

Rysy, czyli Kucharze Na Szczycie to wydarzenie jakiego nie było chyba nigdzie na świecie. Najlepsi polscy szefowie kuchni organizują niezwykłą akcję, by wesprzeć kolegę, który uległ wypadkowi. Około 60 kucharzy z 200 osobowej ekipy wyruszy z samego rana z Morskiego Oka na Rysy i tam przygotują na kuchenkach turystycznych steki wołowe. Na dole odbędą się pokazy kulinarne, koncerty, jarmark i kwesta.

Burmistrz Miasta Zakopane Leszek Dorula zaprasza na 49. Międzynarodowy Festiwal Folkloru Ziem Górskich, który odbędzie się w Zakopanem w dniach 17-25 sierpnia 2017r. pod Honorowym Patronatem Małżonki Prezydenta RP Agaty Kornhauser-Dudy. Pod Giewontem spotkają się góralskie zespoły z całego świata oraz znawcy i miłośnicy folkloru. Piękne stroje, zwyczaje, muzyka i taniec, a także atrakcje dla dzieci i dorosłych z pewnością jak co roku zachwycą festiwalową publiczność i wszystkich odpoczywających w tym czasie pod Tatrami. Warto więc zaplanować wakacyjny odpoczynek właśnie w drugiej połowie sierpnia, by stać się częścią tego niezwykłego góralskiego święta.

W roku 2017 odbędzie się 11. Edycja Festiwalu Muzyka Zaklęta w Drewnie. Inauguracja Festiwalu będzie miała miejsce w amfiteatrze w Nadwiślańskim Parku Etnograficznym w Wygiełzowie w dniu 11 czerwca. O godzinie 17.00 wystąpi Sokół Orkestar, a oprawę taneczną zapewni Zespół Tańców i Pieśni Bałkańskich IGLIKA.