W rękach rodu, który z czasem zaczął używać nazwiska Radzikowski, warownia znajdowała się do połowy XVI stulecia. W tym okresie, ok. 1510 wnuk wspomnianego Jakusza Mikołaj Radzikowski herbu Ogończyk (zm. 1520) dokonał jej przebudowy, całości nadając cechy renesansowe. Po śmierci Mikołaja wieś otrzymał jego syn Jan, a gdy ten zmarł bezpotomnie w roku 1525, majątek przypadł siostrze Małgorzacie, już wtedy żonie Piotra Pileckiego herbu Doliwa z Dąbrowy. Odtąd przez kilkadziesiąt lat zamek należał do Pileckich, następnie do Roliczów Tarnowskich z Kujaw. Zniszczony podczas wojen szwedzkich utracił status rezydencji, został opuszczony i w XIX wieku był już ruiną.

Okaz wpływów architektury krzyżackiej

„…Zamek w Radzikach, położony o 57 metrów w prawo od gościńca, czworokątny (29x29 metrów), o wysokich murach, z czterema narożnymi basztami należy do typu zamków nizinnych, jak np. w Ciechanowie i Rawie. Zbudowany wraz z kościołem na przełomie XIV i XV w., jest okazem wpływów architektury krzyżackiej na terenie Mazowsza i ziemi dobrzyńskiej, przeniesionych przez rycerstwo niemieckie z krain południowych Europy na północ. Że w XVI i XVII wieku zamek radzikowski był jeszcze w użyciu świadczą ozdobne obramienia okienne, zachowane w szczątkach, na których widoczne są wpływy renesansu północnego (holenderskiego)…”. – Fragment „Przekleństwo matki” Franciszka Salezego Dmochowskiego.

W artykule wykorzystałam teksty z tablicy informacyjnej.